در دهه ۲۰۰۰ یک پژوهش بر روی ۳۰۰ زندانی انجام شد. زندانی هایی که بخاطر جرمهای سنگین بیشتر از ۱۰ سال در زندان بودند ولی با استفاده از شواهد DNA بی‌گناهی آن‌ها ثابت شده بود و از زندان آزاد شده بودند.

در این پژوهش مشخص شد که بیش از ۲/۳ این افراد بخاطر شاهدین عینی و شهادت های اشتباهی محکوم شده بودند. شهادت هایی که علت آن‌ها حافظه های اشتباه بوده است.

حافظه یک ابزار خیلی کارآمد و مفید برای ما انسان‌ها می‌باشد تا بتوانیم از گذشته خودمان سردرآورده و به آن مسیر بدهیم. این ابزار همچنین به ما کمک می‌کند تا با بخاطر آوردن اتفاقات مختلف از تجربه های قبلی زندگی درس بگیریم و اشتباهات گذشته را تکرار نکنیم. اما ما تا چه حد می‌توانیم به این خاطره ها و بیاد آوردن ها اعتماد کنیم ؟‌ آیا ممکن است که حافظه با تمام فواید خود،‌بدی هایی داشته باشد که بتوان یک انسان را به جرمی سنگین به حبس در زندان محکوم کند ؟

در این قسمت ما روی دیگر حافظه را بررسی مي کنیم تا مشاهده کنید چگونه شرایط محیطی و فردی شما روی حافظه های انبار شده در مغز شما تاثیر می‌گذارند و آنها را به آرامی تغییر می‌دهند و چگونه افراد مختلف از این کلک استفاده می کنند تا کلاه‌برداری های سنگین و بزرگ را انجام بدهند.