Sürekli daha fazlasını yapmamız beklenen, başarı çıtasının ulaşması imkansız yükseklere çıktığı bir dünyada, kendimizi yetersiz hissetmemiz gerçekten bizim suçumuz mu? Pandemi, ekonomik krizler, belirsizliklerle yön bulmaya çalışırken bir yandan da iş dünyasının "büyü ya da yok ol" mottosuna ayak uydurmak sizce biraz fazla değil mi? Acaba başarıyı yeterince objektif ve gerçekçi kriterler üzerinden mi değerlendiriyoruz ? Takdir az ve beklenti çokken kendimizi sorgulamak yerine, belki de sistemi sorgulamanın zamanı gelmiştir. Dinleyin, paylaşın, birlikte düşünelim.