Gasten met een meervoudige beperking, allemaal hebben ze een aparte handleiding, noden en behoeften. Soms heel pittig, vaak ook wel rust.
En in zo’n rustig moment, waarin ik kan en mag stilstaan, om gewoon te observeren in het NU, komt er veel bewondering en verwondering in mij naar boven.
Zij laten me zien wat puurheid is.
Hun emoties zijn écht -en kent soms geen grenzen,
Ze houden geen rekening met wat anderen van hen denken
Ze houden zich niet in of plooien zich niet om een ander te pleasen
Ze hebben geen angst of het wel goed genoeg is, of ze wel goed genoeg zijn
Ze zijn gewoon zoals ze zijn, puur en ongeremd, écht.
Hier mocht ik nog wat in leren. Over dat stukje puur zijn, die échte ik mogen laten zien, bewust worden van de stukken die ik -onbewust- weggestopt had, mogen voelen, mogen Zijn.
<< Credits voor de muziek van audionautix.com >>