KAPI

Kapatalım sevda konusunu, bir gün mutlaka çözümü bulunur... Kalpten kovulduk mu, keder de yanımızda gelir bizimle birlikte. Deriz ki, “yok gidecek yerimiz, dursak düşeriz”. Kovuldunuz mu, sonunda yine siz döneceksiniz anılara. Bir nar ağacı altında asla şiirden, sözden, ezgiden vazgeçmeyelim. KAPI’dan süzülenler kalsın aklımızın bir kenarında çünkü dünya çamurdan yapılmış...

Akşam yassıladıkça neden böyle devleşiyorlar? Kaçmakla ağrılarından kurtulamayacaksın... İstanbul hep kazanır, kulaklarınızdan kan fışkırsa, hiç bir gün hiç bir postacı kapınızı çalmasa da onu yenemezsiniz. İstanbul’a yazılmış en güçlü şiirleriden biri KAPI’da. İmgeler nehrinden bir Galata Köprüsü düşüyor şimdi payınıza, kapıyı kapatmayın.

Kırmızı balıkların, karanfillerin, közlenen ateşin pırıltısı gelir aklıma... Karlı sabahlar elinde bir fincan kahveyle gelir şiirler okurdun. Şiirin saati mi olur? Gülümserken birlikte birbirimizi ne kadar sevdiğimizi, birbirimizden gizli düşünürdük. Sonra sorardın; “Kuşlar için darı bıraktın mı bahçeye?” Zor geçmiş bir günün ardından KAPI açılır ve dünyanın en güzel ezgileri akar kalbinize. Kapı’yı aralık bırakın, kuşlar üşümesin.

Savaşları yaşayanlar çıkarmaz... Ölüler çıkarır, Ölüler bolluğu getirir, sonraki çocuk yaşasın diye. Sanma ki savaşta kurşunla ölünür. Doğan her oğul, babasının savaşa gidecek mirasıdır. Şiirlerin içinde kıpırdayan hayat ışığı yaşayanlara da ölülere de yol gösterecek. Yeter ki bu Kapı'dan usulca geçin...

İnsan, içinde yolculuklara çıkar. Orada kimlerle karşılaşır insan? Anılarda bulunmuş ateş kuşları uzun öyküler okuyor. İzlerimizi okuyor, tren yolculuklarımızı, yatılı okul akşamlarımızı... Arada bir kapansa da Kapı hep açılıyor burada.

Bir aşk demektir yalnızlık... Bedri Rahmi'nin nar ağaçlarını sevdiği gibi. Çivi yazısıyla yazılmış aşk şiirleri okuyor birisi. Çatılarda yürüyor birisi... Susun, KAPI'da bekliyor birisi.

Bu hayatta bana tanık olan yeşil bir tren vardı, o da çekti gitti. Eski alışkanlıklarımızdan semt pazarlarına kağıt kese yapıyoruz. Şimdi mektuplarla birbirine şiir gönderenlerin sesini duyalım. Haydi, efsaneler hazır. Kapı'da unutmamalar var...

Kapıları çalan biri var... “Yaşamak, ölmektir” diye notlar bırakan biri... Yağmurla çarpışan kuş sürülerini izleyen biri var... Kucağında gri kedileri uyutanlar şiir dinlemek isteyebilir. Mevsim dönerken, esintili sabahlarda her otobüste dinlenen bir ses var. Şimdi sesi biraz daha açabilirsiniz.

Nergis'in kendine duyduğu hayranlığını anlatacağım sana... Seni sevmenin ne olmadığını anlatacağım, bir gece kendi rüyasında ölen kadının öyküsünü... Dünyanın en güzel sesinden şarkı dinlemenin hazzına, şiirlerin ışıltısı eklenecek. Şiirlere ve şarkılara Kapı'nız açık olsun.

Bir sabah aniden gelen çocukluk anıları... Zihnin kapılarının yüreğimize açıldığı bir yolculuğa çıkıyoruz. Gece şarkılarından bir satır, birinin kirpiklerinden, deniz fenerlerinden bir satır... Yirmi dakikalık bir satır. Kapınız şiirlere ve ezgilere açık olsun.