Gösteremediğimiz öfke ve içimizdeki acı bizi zehirler mi? Bunun sonucunda enerjimi çalan bir parazit besliyor olabilir miyim? Bu sefer de sinsi düşmanımız "Kin" i konuşacağız.

Her iki taraf da kılıçlarını çekeli çok uzun zaman oldu. Artık ortak bir noktada buluşmak ve uzlaşmak istiyorsak bilmemiz gerekenleri tartışıyoruz.

Parayı, zamanı, heyecanları hep bi tüketme peşindeyiz. Ama sanki dipsiz bir kuyuyu doldurmaya çalışıyor gibiyiz. Tüketim alışkanlıklarımızı tüm gerçekleriyle tartışıyoruz.

Anlamak kadar önemlidir kendini anlatabilmek. Peki beni anlaşılır yapan, yalnızca doğru bir üslup mudur? Yoksa acaba her şey bu kadar basit olmayabilir mi? 

Haksızlığa uğradığını düşünenler buraya! Gücü elinde bulunduranlara karşı hakkını nasıl koruyacağını bilemiyorsan, bu bölüm tam senlik. 

Genelde "Sana ihtiyacım var" dediğimiz en son kişi kendimiz oluyoruz. Bunu fark etmeden kurduğumuz bağlar, zamanla bağımlılıklara dönüşüp bizi zehirliyor olabilir mi?

Kendimize inanmak için daha kaç sebebe ihtiyacımız var? Sanki her güvensizliğimiz, yetersizliğimizin koca bir ispatı gibi. Peki bu duygudan kurtulmak mümkün mü?

Okula dönüşle beraber, tüm velilerin kaçınılmaz problemi tekrar gündemde, çok sorulan ve merak edilen bu soruna cevap arayacağız. Konumuz: Akran Zorbalığı...

Artık ben, ben değilim sanki. ''Her şey anlamını yavaş yavaş kaybediyor ve çektiğim acıya mana veremiyorum'' diyorsan, belki maratonun sonuna yaklaşıyorsundur.

"Hayatımız kolaylaşsın!" derken kendi efendilerimizi mi yaratıyoruz? Ne kadar çekici olsa da bu tedirgin edici sorunun altında, insana dair en temel korkular yatıyor olabilir. İnsan olma penceresinden yapay zekayı tartışıyoruz.