Her şeyi bilmek ve haberdar olmak istiyoruz. İşe yarar yaramaz, her konudaki bu merakımızın sebebi nedir? 

Kalabalıkları hayal edince, boğazımız düğüm düğüm oluyor, ellerimiz titriyorsa çare iç dünyamızda. 

Biten gidenlerin ardından, içimizde kalan acı anılara rağmen hayatımıza nasıl devam ederiz? 

Alçak gönüllülük tek başına dev bir erdem fakat bakalım biz buna hazır mıyız? Hazır olunmadan yapıldığında bizi kör eden bu hali konuşuyoruz.

Mecbur olduklarımızdan yaşamaya zaman kalmıyor sanki. Acaba gerçekten bu kadarına mecbur muyuz yoksa sadece kendimizi mi kandırıyoruz?

"Mağduriyet peşimi bırakmıyor. Sanki herkes ve her şey bana düşman" diyorsan, bu zehirli uyuşukluğa kendini kaptırmış olabilirsin. Bu maskenin arkasındaki sırları konuşmaya bekleniyorsun..

Heves ve heyecan dolu bir sezonun daha sonuna geldik. Yolumuz uzun, Eylül ayında görüşene kadar sorularınız bizim rehberimiz olacak. Dinlemediğiniz, izlemediğiniz veya tekrar dinlemek istediğiniz her bölümümüzde, yaz boyunca sizlerleyiz. :]

Herkes bizi sevebilir ama acaba bunu yapmalarının esas sebebi, kendimizden verdiklerimiz olabilir mi? En önemlisi onları memnun etmeye çabalamadığımız zaman bile bizi sevecek insanları bulabilir miyiz?

Modern insanın sanki taşa yazılı kanunu, duyarlı olmak.. Peki, bu kadar kişisel bir duygu, nasıl oluyor da bir insanlık kriterine dönüşebiliyor? 

Kendine inanmak her şeyin anahtarı. Bu inancı edinmek bu kadar zorken bir gün bizi terk ederse veya hiç tanışmadıysak hayatımız ne hale gelirdi?