Keyfimin Kahyaları

Haksızlığa uğradığını düşünenler buraya! Gücü elinde bulunduranlara karşı hakkını nasıl koruyacağını bilemiyorsan, bu bölüm tam senlik. 

Genelde "Sana ihtiyacım var" dediğimiz en son kişi kendimiz oluyoruz. Bunu fark etmeden kurduğumuz bağlar, zamanla bağımlılıklara dönüşüp bizi zehirliyor olabilir mi?

Kendimize inanmak için daha kaç sebebe ihtiyacımız var? Sanki her güvensizliğimiz, yetersizliğimizin koca bir ispatı gibi. Peki bu duygudan kurtulmak mümkün mü?

Okula dönüşle beraber, tüm velilerin kaçınılmaz problemi tekrar gündemde, çok sorulan ve merak edilen bu soruna cevap arayacağız. Konumuz: Akran Zorbalığı...

Artık ben, ben değilim sanki. ''Her şey anlamını yavaş yavaş kaybediyor ve çektiğim acıya mana veremiyorum'' diyorsan, belki maratonun sonuna yaklaşıyorsundur.

"Hayatımız kolaylaşsın!" derken kendi efendilerimizi mi yaratıyoruz? Ne kadar çekici olsa da bu tedirgin edici sorunun altında, insana dair en temel korkular yatıyor olabilir. İnsan olma penceresinden yapay zekayı tartışıyoruz. 

Kendini kandırmanın gizli bir gücü olabilir. Bu gücü doğru kullanırsam, "Mış" gibi yapmak bana hizmet eder mi? Hep beraber bu soruya cevap bulalım.

Yaşanacak tek gün 'bugün' olsa dahi, aklımız hep bi geçmişe takılı. Her şeyi değiştirecek büyük sırrı anılarda aramak ve onları iyileştirmek mümkün mü?

En pasif erdem denilen ''tahammül'' gerçekten bizim için faydalı mı? Yoksa toplumun huzuru adına demir bir leblebi yutuyor olabilir miyiz?

Sosyal kelebekler çağında yanlızlığı seçmek veya kalabalıklarda huzuru bulamamak suç mu? Kişilik özelliği olarak en öne koyduğumuz bu net ayrımı ve gerçek yüzünü masaya yatırıyoruz.