Ζούμε στην πιο θορυβώδη εποχή της ιστορίας.

Αλλά ο πιο δυνατός θόρυβος δεν είναι έξω. Είναι μέσα.

Στο έκτο επεισόδιο του podcast «Είμαστε κομμάτια_Και είμαστε καλά», κάνουμε ένα ταξίδι στην καρδιά αυτού του θορύβου.

Εξερευνούμε τις οθόνες που φωνάζουν, τις σκέψεις που τρέχουν, και την αιώνια, σχεδόν μάταιη, αναζήτηση για λίγη ησυχία.

Είναι όμως η σιωπή ένας τόπος που βρίσκεις, ή μια απόφαση που παίρνεις; Είναι η απουσία ήχου, ή η παρουσία ουσίας;

Μέσα από ποιήματα και στοχασμούς, ψάχνουμε την απάντηση. Αν νιώθεις κι εσύ πνιγμένος από τον θόρυβο, αυτό το επεισόδιο είναι η δική σου αναπνοή.

Βρείτε με στο Instagram: @kostis_poetry

Μας έμαθαν να μετράμε τη ζωή με επιτυχίες, στόχους και μεγάλα ταξίδια.

Αλλά τι γίνεται, όταν η πραγματική ευτυχία κρύβεται σε μια γουλιά καφέ;

Στο έκτο επεισόδιο του podcast «Είμαστε κομμάτια_Και είμαστε καλά», κάνουμε μια παύση από τοατέλειωτο τρέξιμο...

Εξερευνούμε την επανάσταση των μικρών, καθημερινών στιγμών:τη μαγεία του Σαββάτου, την ιερή τριάδα «Παγωτό, Βιβλίο, Σκέψη», και την απλήαλήθεια του να είσαι παρών στη ζωή σου, αντί να την κυνηγάς.

Είναι μια συζήτηση για το γιατί τρέχουμε, και για την ομορφιάπου ανακαλύπτουμε όταν επιτέλους σταματάμε.

Αν νιώθεις κι εσύ ότι ο κόσμος σου έχει γίνει πολύ θορυβώδης,αυτό το επεισόδιο είναι μια πρόσκληση στη σιωπή, την απλότητα και τη χαρά πουδεν κοστίζει τίποτα.

Βρείτε με στο Instagram: @kostis_poetry

Κάθε άνθρωπος είναι ο απρόθυμος ξεναγός στο μουσείο της ίδιας του της ζωής.

Στο πέμπτο επεισόδιο του podcast «Είμαστε κομμάτια_Και είμαστε καλά», περιπλανιόμαστε σε αυτό το παράξενο μέρος.

Εξερευνούμε τους φωτεινούς διαδρόμους με τα χαμόγελα και τα σκοτεινά υπόγεια με τα σπασμένα αγάλματα.

Μιλάμε για τις αναμνήσεις που μας ρουφάνε στην άβυσσο και για εκείνες που μας κρατούν στο φως.

Γιατί δεν καίμε τα εκθέματα που μας πονάνε;

Είναι η νοσταλγία η πιο γλυκιά μορφή αυτο-τιμωρίας;

Και πώς μαθαίνεις να είσαι ο ήρεμος επισκέπτης της ίδιας σου της ιστορίας;

Μέσα από ποιήματα όπως το

«Αναμνήσεις ....» και το «Αδειανή καρδιά», ψάχνουμε την απάντηση.

Αν χάθηκες ποτέ κι εσύ μέσα στους διαδρόμους της μνήμης, αυτό το επεισόδιο είναι το δικό σου ηχητικό τοπίο.

Βρείτε με στο Instagram: @kostis_poetry

'Εχεις νιώσει ποτέ ότι είσαι φτιαγμένος από σκόρπια κομμάτια; Ότι η ζωή σου είναι ένα θέατρο όπου παίζεις έναν ρόλο που δεν διάλεξες; Ότι η πιο μεγάλη σου ανάγκη, είναι η έλλειψη αναγκών;

Αν ναι, τότε καλωσόρισες στο σπίτι σου.

Το podcast «Είμαστε κομμάτια_Και είμαστε καλά» είναι μια βουτιά στον κόσμο της ποίησης, της φιλοσοφίας και της αφιλτράριστης αλήθειας. Είναι ένα καταφύγιο για τους ποιητές της καθημερινότητας, τους φιλοσόφους του μεσονυχτίου, και για κάθε ψυχή που παλεύει ανάμεσα στα «θέλω» και τα «πρέπει».

Είμαι ο Κωστής.

Δάσκαλος τη μέρα, συλλέκτης σκόρπιων κομματιών το βράδυ. Δεν έχω τις απαντήσεις. Έχω μόνο τις ερωτήσεις, τις ιστορίες και μια φωνή για να τις μοιραστώ.

Σε κάθε επεισόδιο, εξερευνούμε τον έρωτα, την απώλεια, την κοινωνική σάτιρα και την αιώνια αναζήτηση του ανθρώπου που κρυβόμαστε στα παρασκήνια.

Αν νιώθεις κι εσύ έτσι, τότε αυτό το podcast είναι το δικό σου λιμάνι.

Πάτα play και έλα να γίνουμε κομμάτια, μαζί.

Βρείτε με στο Instagram: @kostis_poetry

Είναι ο έρωτας η πιο γλυκιά μας ήττα; Η πιο όμορφη μάχη που δώσαμε ποτέ;

Στο τρίτο επεισόδιο του podcast «Είμαστε κομμάτια_Και είμαστε καλά», βουτάμε στα βαθιά.

Εξερευνούμε τη διπλή, σχεδόν σχιζοφρενική φύση του έρωτα.

Από τη μία, τα χαρακώματα της σιωπής, οι πληγές που δεν κλείνουν, η αίσθηση ότι είμαστε αιχμάλωτοι σε έναν πόλεμο που δεν διαλέξαμε.

Κι από την άλλη, η ανακωχή μιας αγκαλιάς. Η απόλυτη παράδοση σε ένα βλέμμα. Η στιγμή που συνειδητοποιείς ότι η ήττα σου είναι η μόνη σου ελευθερία.

Μέσα από σκέψεις και ποιήματα, ψάχνουμε την αλήθεια πίσω από τις συγκρούσεις που μας καθορίζουν και τις σπάνιες στιγμές γαλήνης που μας λυτρώνουν.

Αν ένιωσες ποτέ στρατιώτης και αιχμάλωτος στον ίδιο έρωτα, αυτό το επεισόδιο είναι για σένα.

Βρείτε με στο Instagram: @kostis_poetry

Πώς ξεκινάει κάποιος να γράφει; Από έμπνευση; Από πόνο; Από εκνευρισμό;
Εγώ ξεκίνησα για να μην πνιγώ. Και συνεχίζω γιατί με κρατά.
Δεν είμαι ποιητής. Αλλά γράφω με χιούμορ, με ειλικρίνεια, και με λίγη (πολλή) γκρίνια.
Σ’ αυτό το επεισόδιο, μοιράζομαι πώς γεννήθηκε το “Kostis_Poetry”.
Και δυο τετράστιχα για καλωσόρισμα...

🟠 Instagram: @kostis_poetry
🟢 "Τα Κομμάτια μου" – podcast για όσους δεν είναι ολόκληροι, αλλά γράφουν, για να κρατηθούν στη γλυκια τους ματαιότητα...

Πρώτο επεισόδιο. ..Ντεμπούτο. ..Δημόσια έκθεση...

Γεια! Είμαι ο Κωστής.

Γράφω μικρά ποιήματα που μοιάζουν με status, άλλες φορές με ψίθυρο και άλλες με φωνή μέσα σε κεφάλι που δεν σταματά.

Καμιά φορά βέβαια, γράφω και μεγαλύτερες…Μέχρι τώρα για μένα…Στο μέλλον..Θα δούμε…

Κάπου ανάμεσα στον καφέ, τη δουλειά και το “τι κάνω με τη ζωή μου”, γράφω…

Εδώ είναι που ξεκινά το Kostis Poetry…Η στο instagram αν θες να με βρεις με το

@Kostis_Poetry.

Δεν υπόσχομαι τίποτα…

Εκτός από λίγες λέξεις που ίσως αγγίξουν κάπου. Ή απλά γελάσεις…Και τα δύο καλοδεχούμενα…