Lea’s vel is niet meer zo zacht als vroeger. Op haar 91e denkt ze terug aan wie haar allemaal aanraakte, of dat net niet deed. In de woonkamer kijkt ze rond zich heen naar oude foto’s, souvenirs van reizen… En bedenkt zich dat ze volgende week echt eens orde zal scheppen. Al is orde scheppen als je 91 bent, niet hetzelfde als opruimen. Het is aanvaarden dat je nog maar enkele bladzijden te gaan hebt, en dat wat al geschreven is niet meer veranderd kan worden.