Η δίκη για την πολύνεκρη πυρκαγιά στο Μάτι που διεξάγεται στο Εφετείο αυτές τις μέρες πλησιάζει στο τέλος της και αναμένεται να ανακοινωθεί η απόφαση του δικαστηρίου. Η εισαγγελική αγόρευση διαπίστωσε για άλλη μια φορά ότι υπήρχε έλλειμμα εποπτείας του συντονισμού και ότι δεν τηρήθηκαν οι διαδικασίες σε πολλαπλά επίπεδα. 

Οι συγγενείς των θυμάτων όμως, απογοητευμένοι, δεν ελπίζουν σε δικαίωση,  καθώς ούτε οι κατηγορίες αναβαθμίστηκαν σε κακούργημα όπως ζητούσαν οι ίδιοι και ο ανακριτής, ούτε τα πολιτικά πρόσωπα που ήταν υπεύθυνα λογοδότησαν στη δικαιοσύνη και πολλοί εμπλεκόμενοι απαλλάχθηκαν με συνοπτικές διαδικασίες, παρά τα στοιχεία που υπήρχαν εναντίον τους. 

Το παράπονό τους σήμερα είναι ότι οι ποινές που επιβλήθηκαν στον πρώτο βαθμό της δίκης είναι μικρές, πολλοί υπεύθυνοι δεν κατέστησαν καν κατηγορούμενοι τελικά και παρά τις πολλές ενδείξεις που υπάρχουν για συγκάλυψη των πολιτικών ευθυνών, κανένας δεν ανέδειξε το θέμα της πολιτικής συγκάλυψης για τη διαχείριση της φωτιάς στο Μάτι.  

Η ακτιβίστρια και συγγραφέας του βιβλίου-ντοκουμέντο «Μάτι 23/7/2018», Μαρίνα Καρύδα, η οποία παρακολούθησε τη δίκη στο Εφετείο μιλάει στη Βασιλική Σιούτη.

Γιατί δεν έχει εκλεγεί ακόμα ο νέος καγκελάριος στη Γερμανία, παρότι έγιναν πρόσφατα οι ομοσπονδιακές εκλογές, και συνεχίζει να ασκεί καθήκοντα ο ηττημένος Σολτς; Πότε θα σχηματιστεί η νέα κυβέρνηση στη Γερμανία;

Ο Φέρρυ Μπατζόγλου εξηγεί τους λόγους για τους οποίους καθυστερεί η ολοκλήρωση της διαπραγμάτευσης μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου κόμματος που θα συγκυβερνήσουν και θα συντάξουν το νέο κυβερνητικό πρόγραμμα. Η μεταναστευτική πολιτική που θα ακολουθήσει η νέα κυβέρνηση είναι ένα από τα αγκάθια της διαπραγμάτευσης για τη συμφωνία, εξαιτίας των διαφορετικών θέσεων του κεντροδεξιού CDU και του σοσιαλδημοκρατικού SPD. Τα δύο κόμματα, ειδικά το ηττημένο SPD, έλαβαν πολύ χαμηλότερα ποσοστά από αυτά που είχαν κάποτε, με αποτέλεσμα κάποιοι στη Γερμανία να αποκαλούν πλέον τον λεγόμενο «μεγάλο συνασπισμό» (όταν συνεργάζονται τα δύο μεγάλα κόμματα) ως «ο μικρός μεγάλος συνασπισμός».

Η αναβάθμιση του Κωστή Χατζηδάκη, ως νούμερο δύο στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, έχει πολλές ερμηνείες, αναφέρει ο επικοινωνιολόγος Γρηγόρης Τσιμογιάννης.«Τοποθετείται στον σκληρό πυρήνα της κυβέρνησης, στο επιτελείο του Μεγάρου Μαξίμου, αναλαμβάνοντας τον συντονιστικό ρόλο. Για κάποιους θεωρείται ως πρόκριμα για την επόμενη μέρα, αλλά αυτό από μόνο του δημιουργεί εντάσεις και ανταγωνισμούς». 

Η κυβέρνηση θα κριθεί σύντομα από την αποτελεσματικότητα των επιλογών της, λέει, όπως θα κριθεί και από τις προτεραιότητες που θα θέσει. Οι επιλογές των τεχνοκρατών που μπήκαν στην κυβέρνηση, της έχουν δημιουργήσει προβλήματα που θα έπρεπε να είχε προβλέψει, καθώς «δεν μπορεί να γίνονται υπουργοί άνθρωποι που δεν κατανοούν την κοινωνία ή τα εθνικά συμφέροντα», όπως επισημαίνει, εκτιμώντας πως οι τεχνοκράτες που δεν εκφράζουν τις πολιτικές θέσεις μιας εκλεγμένης κυβέρνησης, η οποία οφείλει να υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον συμφέροντα και να αφουγκράζεται την κοινωνία, καλύτερα να παραμένουν σύμβουλοι και να αξιοποιούνται μόνο ως τέτοιοι.  

Την επιλογή της ανώτατης ηγεσίας της δικαιοσύνης, από την εκτελεστική εξουσία, θεωρεί ως ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της δικαιοσύνης ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, Δημήτρης Βερβεσός. «Εκεί είναι το πρόβλημα» λέει, κυρίως διότι «αφενός η ηγεσία της δικαιοσύνης διορίζεται από την εκάστοτε κυβέρνηση, αφετέρου, μόλις οι δικαστές αφυπηρετούν, οι κυβερνήσεις τους τοποθετούν  σε θέσεις του δημόσιου τομέα και σε των Ανεξάρτητων αρχών».  

Όταν κάποιος δικαστής «πρέπει να δώσει διαπιστευτήρια στην κυβέρνηση για να γίνει πρόεδρος και αντιπρόεδρος του Αρείου Πάγου» και μετά για να τοποθετηθεί σε σημαντικές δημόσιες θέσεις από αυτήν, είναι προφανές ότι υπάρχουν ζητήματα σχετικά με την ανεξαρτησία και την αμεροληψία του.  

Ο πρόεδρος του ΔΣΑ αναφέρει ότι η δικαιοσύνη οφείλει να έχει μηχανισμούς ελέγχου αλλά αυτοί δεν λειτουργούν σήμερα στη χώρα μας. 

Μεγάλο πρόβλημα, όπως λέει, υπάρχει και με την αξιολόγηση των δικαστικών. «Το μεγάλο πρόβλημα στη δικαιοσύνη είναι η παντελής έλλειψη επιθεώρησης δικαστηρίων. Ο θεσμός της επιθεώρησης δεν λειτουργεί και ο κάθε δικαστής για να αξιολογηθεί επιλέγει ο ίδιος ποιες αποφάσεις θα στείλει».  

Ο Δημήτρης Βερβεσός επισημαίνει και τις δύο ταχύτητες με τις οποίες λειτουργεί η δικαιοσύνη, καθώς «στις υποθεσεις των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων η δικαιοσύνη κινείται πολύ πιο γρήγορα από ότι στις υποθέσεις των απλών πολιτών».  

Η καθηγήτρια Ιστορίας και Πολιτισμού, Αννα Καρακατσούλη, η οποία μελέτησε την ιστορία της ελληνικής ακροδεξιάς από το 1974 και μετά, και κυρίως την ιδεολογια, τα ρεύματα και την βιβλιοπαραγωγή της στη χώρα μας, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι υπάρχει μία δυναμική στην ακροδεξιά, την οποία πρέπει να λάβουμε υπόψιν. 

Η Αννα Καρακατσούλη δούλεψε με τα εργαλεία της ιστορίας του βιβλίου και παρακολούθησε  την εκδοτική παραγωγή και τα έντυπα που χρησιμοποιεί η ακροδεξιά  για να διακινεί τις θέσεις και την ιδεολογία της. Η μελέτη της, που εντόπισε πάνω από 4.000 βιβλία, παρουσιάζεται στο βιβλίο της «Το ξίφος του πνεύματος» που κυκλοφόρησε πρόσφατα.  

Αναφέρει  ότι «Στις αρχές του 21ου αιώνα η ευρωπαϊκή ακροδεξιά εξελίσσεται ως δύναμη διεκδίκησης της πολιτιστικής ηγεμονίας» και εξηγεί γιατί πιστεύει ότι συμβαίνει αυτό, επισημαίνοντας πως ένας βασικός λόγος είναι η κατάρρευση του αριστερού αντιλόγου που έχει ταυτιστεί με το κατεστημένο. «Ζούμε σε πολύ μπερδεμένους καιρούς» όπως λέει και ένα παράδειγμα είναι η «μετατόπιση ανθρώπων από την άκρα αριστερά στην άκρα δεξιά που είναι ένα φαινόμενο που το παρατηρούμε».  

«Δεν γίνεται να είσαι συστημικός και ολίγον αντισυστημικός. Τα πρώην κυβερνητικά κόμματα το πληρώνουν δημοσκοπικά αυτό και δείχνουν μία δυσκολία να κατανοήσουν ότι αν πας να διαγωνιστείς σε αυτό το γήπεδο, κερδισμένοι θα είναι οι αυθεντικοί εκφραστές αυτού του λόγου» λέει ο Ζαχαρίας Ζούπης, διευθυντής της εταιρείας Δημοσκοπήσεων Opinion Poll, στη Βασιλική Σιούτη.

«Υπήρχαν πολλές ευκαιρίες να αποφευχθεί το δυστύχημα, αλλά το πρόβλημα δεν ήταν ένα μόνο σημείο· όλα έγιναν λάθος εκείνο το βράδυ. Και όχι μόνο από τον σταθμάρχη, αλλά από πολλούς εμπλεκόμενους», λέει ο Κώστας Λακαφώσης στο LiFO Politics.

Από την έρευνα της ομάδας του διαπίστωσε ότι οι κανονισμοί στον σιδηρόδρομο δεν τηρούνταν, αλλά κανείς δεν ήρθε ποτέ να ελέγξει τι πραγματικά συνέβαινε: «Ούτε ο ΟΣΕ, ούτε η Hellenic Train, ούτε η ΡΑΣ, ούτε η Διεύθυνση Ασφαλείας του υπουργείου».

Την εξεταστική επιτροπή που συγκροτήθηκε για τα Τέμπη τη χαρακτηρίζει «αστεία»: «Οι βουλευτές δεν είχαν διαβάσει ούτε τη δικογραφία. Ήταν απλώς μια ανόητη κοκορομαχία».

Ο καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και ειδικός στη Μέση Ανατολή υποστηρίζει ότι η Συρία δεν έχει γίνει προτεκτοράτο της Τουρκίας και ότι αυτή είναι μία εντύπωση που καλλιεργεί σκόπιμα η Τουρκία. Συμφωνεί ωστόσο ότι η Τουρκία έχει αυξημένη επιρροή στη νέα κυβέρνηση της Συρίας, την οποία συνδράμει για να προωθήσει τα δικά της συμφέροντα.