W tym odcinku bierzemy na tapet utwór Superstition Steviego Wondera (album Talking Book, 1972.) i, co tu ukrywać, chodzą nam nóżki. Jacek rozwija temat R'n'B, funku i soulu, a Kuba mówi coś o liczebnikach. Dodatkowo, tym odcinkiem sprawdzamy poziom przesądności słuchaczy, choć sami przesądni nie jesteśmy (bo to przynosi pecha!)

W tym odcinku bierzemy na tapet utwór Mercedes Benz legendarnej Janis Joplin (album Pearl, 1971) i zastanawiamy się, czy muzyka rockowa w ogóle potrzebuje… muzyki, a także próbujemy zrozumieć co czuje bogaty hipis. Numer odcinka kompletnie przypadkowy. Serio.

W tym odcinku bierzemy na tapet utwór Africa grupy TOTO (album Toto IV, 1982.) i wyruszamy w podróż w głąb lądu w poszukiwaniu sensu. I to niekoniecznie jest przenośnia.

Zachęcamy do odwiedzania naszego profilu na Instagramie - znajdziecie tam jeszcze więcej języka angielskiego od Kuby, a Jacek czasem coś zagra (albo zaśpiewa)!

A jeżeli macie jakieś szczególne zamówienia na piosenki w kolejnych sezonach, chcecie podzielić się ciekawostkami językowymi lub muzycznymi, które sami znaleźliście, albo czujecie potrzebę, aby coś nam wytknąć (bo pokory nigdy za wiele!), to zapraszamy do kontaktu: [email protected] !

W tym odcinku bierzemy na tapet utwór Sledgehammer Petera Gabriela (album So, 1986.) i tym samym wchodzimy w drugi sezon podcastu z niszczycielską siłą dwuręcznego młota burzącego! A o czym jest ten utwór aż nam wstyd napisać! Po prostu posłuchajcie!

W tym odcinku bierzemy na tapet utwór People Are Strange zespołu The Doors (album Strange Days, wyd. 1967) i zastanawiamy się jakich wielkich artystów nigdy byśmy nie poznali, gdyby nie Jim Morrison i jego poetycka wrażliwość. Poza tym mamy mniej więcej milion ciekawostek o zespole i jego wokaliście, i nie zawahamy się ich Państwu opowiedzieć.

Tym odcinkiem żegnamy się również ze słuchaczami, przynajmniej natenczas. Wrócimy w drugim sezonie - starsi, mądrzejsi, bardziej elokwentni. A jeżeli nie, to przynajmniej piosenki wybierzemy fajne :)

Na koniec chcieliśmy również wyrazić naszą ogromną wdzięczność Kasi za całą opiekę graficzną nad podcastem - bez Kasi Lyryki nie byłyby tak przystojne jak są!

To tyle :) Stay tuned i do zobaczenia na jesieni. Czuwaj!

A co w odcinku?

Jacek:

Kuba:

Ponadto, Kuba myli się w:

Dodatkowo pojawiają się:

W tym odcinku bierzemy na tapet utwór Californication grupy Red Hot Chili Peppers (album Californication, 1999r.) i przenosimy się do słonecznej Kalifornii schyłku 20. wieku, aby zgłębić tajniki hollywoodzkiej hipokryzji, powierzchowności, naiwności i próżności. Zadajemy sobie ważkie (a jakże) pytanie o to, czy omawiany utwór ma charakter bardziej moralizatorski (diatryba), czy jednak chwalebny (panegiryk), i nie bez zazdrości przyglądamy się 60-letnim ciałom muzyków Red Hot Chili Peppers.

Tak się złożyło, że odcinek wyszedł nam sakramencko długi (bo jeden z nas lubi ten zespół w zdrowy, a drugi w raczej niezdrowy sposób), więc nie chcąc jeszcze bardziej nadużywać cierpliwości słuchaczy, opis odcinka pozwalamy sobie skrócić do niezbędnego minimum, i powiemy tylko, że angielskie słowa, jakie omawiamy w podcaście to m.in.: fornication, psychic, quotation, elation, firstborn, unicorn, set & settle, surgeon, wage a war, get high, sphere, hopeful, rough, breed, flea, the very + rzeczownik.

Życzymy wytrwałości w słuchaniu. Co złego to nie my :)

W tym odcinku bierzemy na tapet utwór House Of The Rising Sun w wykonaniu... no właśnie, czyim? Zasadniczo zespołu The Animals (album The Animals, 1964.), ale w rzeczywistości wspominamy o bardzo wielu wykonaniach bardzo różnych artystów. A to wszystko dlatego, że korzenie omawianego utworu sięgają o wiele głębiej, niż większość słuchaczy sądzi. Dlatego też dziś omawiamy nie jedną piosenkę, a w istocie bluesowy standard o wielu wcieleniach, zarówno muzycznych jak i lirycznych.

Jacek:

Kuba:

Dodatkowo pojawiają się:

Chuck Berry

Bob Dylan

Przyjaciel Boba Dylana Dave von Ronk

Maciej Stuhr

Aerosmith

Nina Simone

Procol Harum i Deep Purple, bo u nich słychać organy Hammonda

Beatlesi - bo u nich słychać wszystko

Jimmy Hendrix, Toto, Tracy Chapman, Cat Power, Sinead O'Connor, Joan Baez, Joni Mitchell, Dolly Parton, Kult - bo wszyscy oni wykonywali omawiany utwór w swojej wersji

W tym odcinku bierzemy na tapet utwór Creep (album Pablo Honey, wyd. 1993) grupy Radiohead i zastanawiamy się, czy jest to tylko autoironiczny żart, czy może jednak Thom Yorke i jego koledzy wiedzieli trochę więcej, trochę wcześniej.

Kuba:

Jacek:

Dodatkowo pojawiają się:

W tym odcinku bierzemy na tapet utwór Jolene Dolly Parton (album Dolly Parton, wyd. 1973) i w końcu mówimy o muzyce country, która choć bliska nam jest niekoniecznie, to bardzo chcieliśmy się nad nią pochylić, co niniejszym czynimy.

Jacek:

Kuba:

Dodatkowo pojawiają się:

W tym odcinku bierzemy na tapet utwór Space Oddity Davida Bowie (album David Bowie, wyd. 1969)  i utworem tym (tak jakby) świętujemy okrąłą 55. rocznicę lądowania na księżycu. Rozważamy istotę osamotnienia oraz godzenia się z tym co nieuniknione, zachwycamy się maestrią i kunsztem muzyczno-lirycznego storytellingu Davida Bowie, oraz pochylamy się nad... kupą astronautów. Serio.

Kuba: 

- rozpoczyna swój językowy wywód od słownictwa dotyczącego... rozpoczynania właśnie.

- mówi jak po angielsku nazwać płytę, której tytuł brzmi tak samo jak imię i nazwisko artysty, który ją nagrał

- podpowiada wszystkim wkręconym w koktajle białkowe (i wszystkim pozostałym) jak to białko się po angielsku wymawia

- z żołnierską precyzją (tak się w ogóle mówi?) wyjaśnia amerykańskie szarże w wojsku (przy okazji znów się zżymając się na błędną wymowę słów kończących się na -ain) oraz wyjaśnia różnicę między majorem a burmistrzem (sic!)

- podpowiada jak jeszcze po angielsku mówić, że daliśmy radę

- wyjaśnia, co odpowiedzieć, gdy ktoś zapyta czyją koszulę nosimy

- tłumaczy jak się po angielsku nie pęka, jak się śmie, albo po prostu jak się ma... jaja.

- przypomina jak inaczej można powiedzieć "because"

- mówi, że słowo "still" może być zarówno przysłówkiem jak i przymiotnikiem (i że zmieni to sens)

- wyjaśnia, że Neil Armstrong wcale nie powiedział "wielki krok dla ludzkości" - przynajmniej nie dosłownie. I jak po angielsku skakać do przodu.

Jacek:

- nie ma interpretacji tekstu piosenki, ale ma odczucie, że jest to utwór o pogodzeniu się z losem (a Kubie się to odczucie udziela), i uświadomieniu sobie, że jest coś większego oprócz nas

- udowadnia, że tym razem mamy do czynienia z rockiem naprawdę alternatywnym, którego David Bowie jednym z ważniejszych przedstawicieli był

- tłumaczy czym jest tzw. rock psychodeliczny (a chodzi o dziwne dźwięki/hałasy i poorane rytmy), a nawet psychodeliczny folk

- opowiada z czego wynika (ówczesna) innowacyjność singla (podpowiedź: stereo!)

- kibicuje anglikom w Euro (i z perspektywy czasu wiemy, że chyba nie starał się wystarczająco mocno)

- zdradza, co napawa go niepokojem i jakie angielskie słowo mu na tę okoliczność przychodzi do głowy (i jest to niepokojąco dobry dobór słownictwa!)

- opowiada o swoich dylematach podczas podróży zagranicznych i co to ma wspólnego z wodą

- wyjaśnia, że omawiana piosenka, poza treścią, miała silny związek z lotami kosmicznymi i co ma z tym wspólnego BBC

- zajmuje stanowisko w kwestii bezrefleksyjnego używania piosenek jako backgroundu wydarzeń, rozpatrując dwa scenariusze: rodzimy i zagraniczny.

Dodatkowo pojawiają się:

- The Beatles wraz z ich "Białym Albumem" oraz Metallica z ich "Czarnym Albumem" 

- film 2001: Odyseja Kosmiczna (reż. Stanley Kubrick, 1968r.)

- Neil Armstron, Buzz Aldrin i Michael Collins (przez ludzkość zwany zwykle "Tym Trzecim") czyli załoga misji Apollo 11

- film Szeregowiec Ryan (reż. Steven Spielberg, 1998r.)

- (znów) film Forrest Gump (reż. Robert Zemeckis, 1994r.)

- film C.K. Dezerterzy (reż. Janusz Majewski, 1985r.)

- piosenka Captain Jack zespołu Captain Jack (serio, sprawdzaliśmy 2 razy)

- Roger Moore i film Moonraker (reż. Lewis Gilbert, 1979r.) 

- film Grawitacja (reż. Alfonso Cuarón, 2013r.), a w nim George Clooney i Sandra Bullock (albo odwrotnie)

- piosenka Windą Do Nieba zespołu Dwa Plus Jeden

- piosenka Sto Lat Młodej Parze (Kayah&Bregović)

- piosenka Hallelujah w wersji Leonarda Cohena oraz (w nieunikniony sposób) Rufusa Wainwrighta

- Chris Hadfield czyli prawdziwy kosmonauta, który scoverował omawiany utwór, i żeby było ciekawiej wykonał go z kosmosu.

- Joey i Phoebe z serialu Przyjaciele