«To be, or not to BeQueer?» είναι το ερώτημα που ταλανίζει όλους τους σύγχρονους Άμλετ της επαρχίας, όπως εμάς (ναι, η Θεσσαλονίκη είναι χωριό για τους Βέρους Αθηναίους™ που όταν ρωτούνται που μένουν, απαντούν κοφτά «Κυψέλη», λες και όλοι ξέρουμε απ' έξω και ανακατωτά τις περιοχές της πρωτεύουσας σαν την παλάμη του χεριού μας... but we digress). Όπως εμάς τους επαρχιώτες, λέγουμε λοιπόν, που έχουν περάσει τα τελευταία χρόνια κάθε ΠΣΚ κατακλυσμένοι από stories από το πιό hyped gay μαγαζί της Αθήνας επιφορτισμένο ενδεχομένως με περισσότερο clout και από το Villa Mercedes στα τέλη των ‘00s, όταν εκτελούσε χρέη DJ εκεί η Ναταλία Γερμανού.
Παρεμπιπτόντως, μετά το κράξιμο στο BeQueer σε βαθμό που θα νόμιζε βασίμως κανείς πως έχουμε χρηματιστεί από τον Φώτη Σεργουλόπουλο, ώστε να επωφεληθεί από την κακογλωσσιά μας το δικό του Shamone Club, σχολιάζουμε την κουλτούρα του Instagram που σε θέλει να ασχολείσαι συνεχώς με αυτό, αλλά επ' ουδένι με μία καθημερινή παρουσία στο main feed, στα σοφά λόγια δηλαδή της Πέγκυ(ς) Καρρά «και έτσι και γιουβέτσι», ενώ, τέλος, εκθιάζουμε το Tinder στον χώρο του gay dating αντιμετωπίζοντάς το ως το next best (damn) thing μετά το συσκευασμένο ψωμί κομμένο σε φέτες.