Criminaliteitscijfers worden nog al eens in verband gebracht met immigratie en integratie. Statistiek is interessant, maar zegt echter lang niet alles. Namelijk, hoe komen criminaliteitscijfers tot stand? Wat is bijvoorbeeld de potentiële invloed van etnisch profileren door de politie op de criminaliteitscijfers? Is het beeld dat er is omtrent allochtonen en criminaliteit wel terecht?

Het is weer bijna 5 december, dus hoog tijd voor de inmiddels oerhollandse traditie: het Zwarte Pieten-debat. Behouden, aanpassen of loslaten? Wat win je? wat verlies je? Welke is de waardevolle strijd?

Wat Öztürk betreft is de positie van moslims in Nederland prima te vergelijken met de vervolging van de Joden in de aanloop naar de Tweede Wereldoorlog, zijn islamcritici de Nazi’s van onze tijd en moeten demonstraties tegen de islam verboden worden. Misplaatste “morele chantage”, volgens Baudet, en niets dan het ontwijken van de problematiek rondom immigratie en integratie.

Hoe ver kan een maatschappij gaan in het tolereren van intolerantie, voor het aan haar eigen barmhartigheid ten onder gaat? Een moskee in Amsterdam wil een geluidsversterker gebruiken om een islamitische gebedsoproep over straat te schetteren. Volgens de woordvoerder van de moskee zou dit bevorderlijk zijn voor de normalisering van de Islam in Nederland, wat als streven op zich op z’n zachtst gezegd al opmerkelijk genoemd kan worden. Is dit inderdaad een stap in de goede richting, een ontwikkeling die zal leiden tot verzoening en harmonisering, of kunnen we spreken van de zoveelste concessie aan een ideologie die haaks staat op liberale principes, die de culturele onenigheid enkel zal verergeren?

In een recente aflevering van Café Weltschmerz gaan prominent feministe Milou Deelen en Lale met elkaar in gesprek. Gaandeweg wordt de kijker geconfronteerd met de povere staat van het door Milou belichaamde feminisme, dat, onder invloed van de tenenkrommende doctrine "intersectionaliteit", resulteert in zelfcensuur en oikofobe discriminatie. Terwijl Lale met gevaar voor eigen leven kritiek levert op de onderdrukking van islamitische vrouwen, verschuilt Milou zich veilig en comfortabel achter marginaal geneuzel en, nota bene, haar huidskleur.

Geert Wilders heeft, onder andere naar aanleiding van de moord op advocaat Derk Wiersum, een uitspraak gedaan over criminele Marokkanen die bij velen in het verkeerde keelgat schoot. Nou is men tegenwoordig al gauw op de tenen getrapt. Echter verdient Wilders hiermee alles behalve een schoonheidsprijs. Uiteraard volgde felle kritiek. Schiet Wilders met deze taal aan zijn vermeende doel, een vrij en tolerant Nederland, voorbij? En wat is de rol en verantwoordelijkheid van de Marokkaanse gemeenschap in de huidige stand van zaken?

Een redelijk gesprek over het klimaat is nauwelijks meer te voeren. Emotie en drogredenen voeren de boventoon en skeptici worden “ontkenners” genoemd en verketterd. Wetenschap en waarheidskwestie terzijde, de sektarische taal en houding van de klimaathysterici, welgemeend of niet, komt de dialoog in ieder geval niet ten goede.

Sportschool Basic-Fit heeft zich laten verleiden door de gelijkheidsmanie die onze maatschappij in een wurggreep heeft, en etaleert in een nieuwe reclamecampagne een volle doch trotse jongedame die naar eigen zeggen fit zat is. “Hoezo te dik? Dat bepaal ik zelf wel”, luidt de tekst. Alsof men verder geen mening mag vormen, er geen schoonheidsidealen bestaan en de gezondheid er niet toe doet. Dit kapotrelativeren leidt maar tot één ding: de afbraak van normen en waarden. Wat is immers de waarde van anorexia, fitness en obesitas als de drie aan elkaar worden gelijkgesteld?

Door immigratie en verschillen in geboortecijfers onder bevolkingsgroepen worden steeds meer autochtone westerlingen een minderheid in de gebieden waar zij wonen. Deze feitelijke informatie wordt nodeloos in verband gebracht met radicale complottheorieën, wat een redelijk gesprek over het onderwerp bemoeilijkt. En dat terwijl de culturele veranderingen al met de nodige botsingen gepaard gaan.

Met het meten van enkele simpele fysische lichamelijke reacties kan worden vastgesteld of iemand bepaalde personen, voorwerpen of situaties herkent. Deze technologie, geheugendetectie genaamd, wordt in Japan al toegepast door politie en justitie. Aan de ene kant een handig middel waarmee misdaden makkelijker kunnen worden opgelost, aan de andere kant een potentiële inbreuk op het zwijgrecht en de privacy. Een machtig wapen, waarvan de uitwerking op de lange termijn onvoorspelbaar is.