Wiosną i jesienią 1942 roku w Iranie znalazło się 116 000 Polaków: mężczyzn, kobiet, starców, młodzieży i dzieci. Po katordze w Związku Radzieckim ten kraj miał być dla nich zbawieniem, pewną formą ziemi obiecanej, gdzie znajdą spokój. W pewnym sensie był, ale nie dla wszystkich Polacy zostali rozsiani po całym świecie.