Jak rozumieli liturgię twórcy soborowej konstytucji Sacrosanctum Concilium? Byli nowinkarzami czy myśleli o organicznej ciągłości Tradycji Kościoła? To już drugi odcinek naszego wspólnego czytania konstytucji o liturgii z okazji 60 rocznicy jej powstania.

W grudniu tego roku mija 60. rocznica ogłoszenia konstytucji o liturgii. Jakiej liturgii chcieli dla Kościoła jej autorzy? I jak się „zestarzała”? Dzisiejszym odcinkiem zaczynamy serię rozmów nas - wnuków ostatniego Soboru - o wizji liturgii.

Na Mszę czy na grilla? A może i tu, i tu? Dzisiaj rozmawiamy o tym, jak życie duchem liturgii uczy nas świętowania i „liturgicznego” smakowania życia.

W ciszy czy ze śpiewem? W małej czy dużej grupie? A może samotnie? Lato to idealny czas na pielgrzymki, a w dzisiejszym odcinku rozmawiamy o tym, dlaczego ten fenomen wciąż pociąga tak wielu ludzi i jakie mogą być owoce pielgrzymowania.

Czy myślenie liturgiczne może nam pomóc na plaży? Oczywiście! Liturgia uczy nas właściwego patrzenia na ciało (niesamowity dar Stwórcy i świątynię Ducha Świętego), właściwego rozumienia ludzkich pragnień (dobrych, ale wymagających uporządkowania) oraz zdrowego, chrześcijańskiego realizmu.

„Po co iść, przecież nie rozumiem hiszpańskiego“ - albo francuskiego, angielskiego, włoskiego, zależnie od naszej wakacyjnej lokalizacji. Rozmawiamy o tym, jak modlić się liturgią, gdy jesteśmy w podróży oraz o tym, co zrobić, gdy nie możemy iść na mszę.

Choć nie wszyscy z nas od razu pojadą na urlopy, to niezaprzeczalnie mamy już wakacje. Letnie odcinki „Zwierzęcia liturgicznego” w krótszej, wakacyjnej formie, będą nas podprowadzać do liturgicznego przeżywania tego czasu wyjazdowo-odpoczynkowego.

W liturgii „dotykamy” sacrum, pociąga nas tajemniczość i nieuchwytność tego, co wzniosłe i święte, ale co z tego doświadczenia wynika dla naszego profanum? Czy to rozróżnienie na sacrum i profanum ma w ogóle sens w chrześcijaństwie?

Dzisiaj rozmawiamy o Kościele, ale takim, jaki pokazuje nam liturgia - czy jest hierarchiczny czy dialogiczny? Czy powinien być bardziej demokratyczny? Jak modlitwa liturgiczna może nas uczyć lepiej być Kościołem?

Czy wystarczy Eucharystia sprawowana razem, żebyśmy funkcjonowali jak wspólnota chrześcijan? Czy liturgia może być początkiem tworzenia więzi pomiędzy „przypadkowymi”, anonimowymi ludźmi w dużym mieście?