واقعیت این است که هرروز دیدگاه ما درباره‌ انسان به‌عنوان یک وجود یک‌پارچه و یک‌دست که دارای هویتی یک‌پارچه یا یک «خودِ واحد» است که همه‌چیز را تجربه و گزارش می‌کند بیشتر زیر سوال می‌رود، و هرروز این کلیت به اجزاء ریزتر و پیچیده‌تری تقسیم می‌شود. یکی از این تمایزها بین انواع «خود» است، که از دید روان‌شناسانِ شناختی به دو بخش «خودِ تجربه‌گر» و «خودِ به‌یادآور» تقسیم می‌شود. یادداشت این هفته به این موضوع می‌پردازد.