Vandaag duiken we in een thema dat we allemaal kennen: onze stokpaardjes en excuses. Je weet wel, die verhalen waar we telkens weer op terugkomen als het lastig wordt. De persoonlijkheid heeft er een hele stal van, en ze klinken vaak zo vertrouwd dat we bijna vergeten dat het eigenlijk ontsnappingsroutes zijn.

We zeggen dingen als: “Ik ben nou eenmaal zo.” Of: “Het ligt aan mijn jeugd.” Soms schuiven we het op de partner, de maatschappij, de hormonen, of we gooien er een spiritueel sausje overheen: “Het universum wil dit blijkbaar niet.” En het werkt, voor even. Want dan hoeft de persoonlijkheid niet stil te vallen, niet te voelen, niet echt te veranderen.

Maar de ziel zegt iets anders. Die zegt: kijk eens dieper, luister voorbij dat excuus. Want daar ligt je vrijheid.