Spokojnie zanim zobaczymy, co właściwie się zaczyna i co doprowadziło wrocławian do takiej furii dwa słowa o tym, jak w ogóle powstała rada miejska we Wrocławiu.

Wrocław po wojnie był, jak morze ruin. Ale w tym morzu można było wyłowić prawdziwe skarby. Szaber, czyli grabież mienia pozostałego w mieście, bez opieki i właścicieli, rozwinęła się na niebywałą skalę. Prawdą jest, że z innych terenów Polski na „Dojny Śląsk”, jak to się wtedy określało, przyjeżdżało tysiące osób jedynie po to, aby wywieźć stąd walizy sztućców, dzieł sztuki, butów, bielizny, ubrań i wszelkich dóbr, które zmieściły się bagażach.

Dzieło było na ukończeniu, a on dokładnie jeszcze raz sprawdził obliczenia i okazało się, że popełnił fatalną pomyłkę. Z poprawionych rachunków wynikało, że most nie wytrzyma obciążenia. Przerażony, nie zniósł napięcia i skończył ze sobą.

Już Gall Anonim w XII stuleciu informował, że piwo było ulubionym napojem Polaków. Natomiast wrocławska Piwnica Świdnicka była jedną z najpopularniejszych karczm średniowiecza. Chcecie wiedzieć kto tam gościł i jak się rodziła historia złotego trunku na Dolnym Śląsku? Dlaczego piwo było tak pożądanym napojem? Zapraszamy do siódmego odcinka podcastu Opowiedzmy Wrocław z Juliuszem Woźnym.

9 czerwca 1976 roku. Pali się kościół św. Elżbiety, jedna z największych świątyń we Wrocławiu, od wieków górująca nad miastem. Po godzinie 21 rozgrzane powietrze rozrywa dach. Płonące belki padają na okoliczne domy i rynek. Ale jeszcze bardziej dramacznie było niecały rok wcześniej, gdy ogień ogarnął wieżę tego samego kościoła. W wąskiej klatce schodowej z kręconymi stopniami metrowej szerokości uwięzionych zostało 12 strażaków.

Prawdziwy niespokojny duch, człowiek, który wiele razy rzucał wyzwanie losowi. A jednocześnie niebywały szczęściarz, bo los, wielokrotnie wystawiany przez niego na próbę, niezmiennie mu sprzyjał.

„Jeśli kat tryumfuje, jeśli zdoła oddzielić za jednym zamachem głowę, którą kazano mu ściąć, pokazuje ją ludowi, odkłada na ziemię, a następnie kłania się publiczności, która wyraża aplauz od jego adresem, klaszcząc w dłonie.” pisał francuski filozof i historyk Michela Faucaul.

Otóż minnesingerami nazywano w średniowieczu niemieckich arystokratów, którzy tworzyli i osobiście wykonywali pieśni miłosne. I właśnie Henryk IV Probus wrocławski książę był takim minnesingerem, bo utwory własnego autorstwa wykonywał, towarzysząc sobie na lutni. No czy takiemu facetowi mogłaby się oprzeć jakakolwiek kobieta?

W latach 1211 – 1225 lało niemal bez przerwy. Stepy zazieleniły się tak, jak nigdy wcześniej i nigdy później. Stada bydła zaczęły się mnożyć, jak nigdy dotąd, jedzenia było dużo, jak nigdy dotąd, liczba ludności imperium Czyngis-chana wzrosła tak że możliwy był podbój prawie całej Azji i sporej części Europy.

Postaci ważne dla miasta, wydarzenia, niewyjaśnione historie. Skandale, zbrodnie i tajemnice. Dzieje najdawniejsze i te bardziej współczesne. Ruszamy z historycznym podcastem Opowiedzmy Wrocław. Na audycję zapraszamy co czwartek. Naszym przewodnikiem po tych zamierzchłych czasach będzie Juliusz Woźny. Historyk sztuki, malarz i dziennikarz. Współzałożyciel Centrum Historii Zajezdnia, autor kilkunastu komiksów.

Naszą opowieść rozpoczynamy od historii najpotężniejszego wrocławianina średniowiecza i „agenta 07” Bolesława Krzywoustego, jego człowieka do zadań specjalnych. Facet, który pięćset lat przed Kmicicem, we wczesnym średniowieczu, robił akcje w prawdziwie sienkiewiczowskim stylu. Piotr Włostowic. Odważny do szaleństwa, inteligentny i obrzydliwie bogaty. Wspaniały rycerz, walczył w niejednej bitwie, ale świetnie znał się też na polityce. Kochał piękne kobiety, miał szczęście w miłości, ale też kobieta była przyczyną jego upadku.