otwarte karty

z apolitycznej hibernacji mogła nas wybudzić tylko apodyktyczna nuda albo apokaliptyczna wizja polski po najważniejszych wyborach naszego życia.

fakt, że te poprzednie wybory były najważniejszymi i te kolejne prawdopodobnie też będą najważniejszymi, wcale nie umniejsza rangi wydarzeniu. 

to w zasadzie świadczy o jakiejś dojrzałości naszej demokracji, że do każdych wyborów podchodzimy jakby były najważniejsze.

co się działo jak nas nie było? co w nas było jak nic się nie działo?

jak przez ostatnie dwa lata zmienił się krajobraz polityczny w naszym kraju? słowami agnieszki: czy warto było szaleć tak? czy może słowami zbigniewa: nie warto było nic?

na kogo głosować? po co głosować? jak pogodzić przy zaznaczaniu kratki rozum z sercem?

po co w ogóle rozgrzebujemy stare rany i wracamy do zamkniętego już rozdziału?

na pewne pytania nie ma w ogóle odpowiedzi. na pewne są, ale trochę się krygujemy mówić o tym tak wprost. na garść z nich odpowiadamy, ale błędnie.

niczym hazardziści, którzy przy pokerowym stole przeglądarki z odpalonymi sondażami przegrali wszystkie oszczędności nadziei i radykalizmu, nie mamy nic do stracenia i nie zastanawiamy się czy mamy coś do zyskania. jesteśmy gotowi na ostatnie rozdanie.

Odcinka specjalnego dalej nie ma, bo nie chce nam się go po prostu nagrywać.

Ojej, ojej, nie było nas miesiąc i co? Polska się zawaliła? Kaczyński zrobił nową koalicję? Wybraliśmy nowego RPO? Niezbyt.

Tak czy siak postanowiliśmy skondensować to co mogło nam umknąć. Jeśli jednak nie chcesz przypominać sobie tego wszystkiego przewiń  do (08:15), tam twoi dobrze znani złośliwi tetrycy. Na agendzie nowe łady, stare układy, kopalnie i włamania. I dziwna fascynacja nazwiskiem jednego z ministrów. 

Zarówno Koalicji Obywatelskiej jak i Lewicy potrzebny jest urodzony przywódca (bądź przywódczyni), ktoś kto drapieżnie i subtelnie wkroczy w polityczny świat i weźmie za pysk elektorat niezdecydowany. Często się mówi o „porywaniu tłumów” przez danego polityka, ale co to tak naprawdę znaczy? Czy da się zamknąć to określenie w definicje czy istnieje wyłącznie w danej chwili uzależnione od oceny każdego z nas. 

I wreszcie, dlaczego pokłóciliśmy się o Beatę Szydło?

Poziom obłudy sięgnął zenitu, a poziom debaty sięgnął dna. Nie ma już kompromisów i nie ma koalicji. Jednak to co najciekawsze to ostatnia prosta podziału "PiS vs nie-PiS", ale patrząc na to wszystko co się działo podczas głosowania ws. Funduszu Odbudowy, a zwłaszcza na wszystko to co się działo później, możliwe że jeszcze zatęsknimy za tym podziałem. 

Zwiastowany przez nas ostatnim razem konflikt na linii Lewica vs KO przybrał na sile, za sprawą zakulisowych dogadywanek tych pierwszych z partią rządzącą. Na skutek nieszczęśliwego zbiegu okoliczności, negowanie popierania funduszy unijnych spycha Borysa Budkę i jego ludzi do jednego szeregu z Krzysztofem Bosakiem i Zbigniewem Ziobrą. O co w tym wszystkim chodzi i czy jest możliwe, że wszystkie strony się mylą i nikt tak naprawdę nie ma racji? 

Podczas nagrywania poprzedniego odcinka o Rzeczniku Praw Obywatelskich wywiązała się pomiędzy nami dość zaogniona dyskusja nt. "lojalności" na opozycji. Czy Koalicja Obywatelska powinna była poprzeć kandydaturę Piotra Ikonowicza na Rzecznika Praw Obywatelskich pomimo naturalnych różnic ideowych? Czy Lewica Razem powinna wyłamać się z monolitycznej opozycji i poprzeć przyjęcie środków unijnych na rządowy Krajowy Plan Odbudowy? To wszystko sprowadza się do jednej kwestii - czy zjednoczona opozycja była tylko mrzonką?

Rozmowa wyszła ciekawie, ale kompletnie odbiegła od tematu poprzedniego odcinka, więc wrzucamy ją osobno, w ramach hipotetycznych przepychanek i snucia political fiction

Chodzi o funkcję, spokojnie, Adam Bodnar kończy wartę i może wreszcie sobie odpocznie. Po wielu miesiącach batalia Trybunału Konstytucyjnego Julii Przyłębskiej z kalendarzem dobiegła końca, co w konsekwencji oznacza wygaszenie przedłużonej kadencji RPO. Pochylenie się nad tym zjawiskiem jest ciekawe, ale nie tak ciekawe jak kłótnie wszystkich dookoła na temat kto powinien go zastąpić i dlaczego nie sąsiad z opozycji. 

Gdy nagrywamy ten odcinek, jest 10 kwietnia, wieczór. Kiedy rozpoczęliśmy przygotowania do tej rozmowy kilka tygodni temu, nie spodziewaliśmy się zbyt wiele po już 11. rocznicy katastrofy smoleńskiej. Jasne, mając na względzie ubiegłoroczne inby związane z Jarosławem Kaczyńskim ignorującym obostrzenia sanitarne antycypowaliśmy podobny festiwal obłudy ze strony rządzących.

Jednak w ciągu ostatnich dni atmosfera wokół 10 kwietnia rozgorzała na nowo, za sprawą wypowiedzi znanych aktorów ciągnącej się od ponad dekady tragikomedii zbijania politycznego kapitału na zmarłych. Świadomi, że choć wydarzenia sprzed tylu lat dalej realnie kształtują polską scenę polityczną, to jednak dla wielu mogą być odległą, mglistą przeszłością. Dlatego postanowiliśmy podsumować fakty jakie zostały ustalone przez ostatnie dziesięć lat, zestawić je z alternatywnymi, niekiedy absurdalnymi, teoriami spiskowymi popleczników obozu władzy oraz spróbujemy je osadzić w kontekście ostatnich wypowiedzi, które niczym pręt uderzony w kraty, obudziły dogasające demony.

Już po samym nagraniu, zdaliśmy sobie sprawę z faktu, że był to proces dość osobisty, forma naszego własnego rozliczenia się z dziedzictwem, które na nas i być może na naszych rówieśnikach wywarła katastrofa prezydenckiego TU-154M. Lada chwila, będziemy mówili o tamtych wydarzeń jak o kolejnym rozdziale historii najnowszej, a nie o zjawisku, które razem przeżyliśmy. Liczymy, że kończy się czas grania Smoleńskiem. Żegnamy go próbując znaleźć jakąś granicę między tym co wiemy, tym co pamiętaliśmy i tym co czuliśmy.

Źródła: 

Smoleńskie spiski: http://muzeum4rp.iq.pl/wiki/index.php?title=Smole%C5%84skie_spiski

Wnioski komisji Laska: http://faktysmolensk.niezniknelo.com/

Rozmowa prof Wolniewicza z Ewą Stankiewicz: https://www.youtube.com/watch?v=Tt3u17z97hE 

Tygodnik POLITYKA: Jaka wina Sasina? https://www.polityka.pl/tygodnikpolityka/kraj/2110525,1,rola-sasina-w-organizacji-lotu-do-smolenska.read

Stenogramy z czarnych skrzynek TU-154M opublikowane przez RMF FM w 2015 roku: http://doc.rmf.pl/rmf_fm/store/nowe_stenogramy.pdf

SPIS TREŚCI:

Wstęp: (00:00:00)

Czasy przesmoleńskie: (00:01:39)

10 kwietnia 2010 r: (00:10:57)

Po 8:41: (00:21:34)

Godziny, dni, miesiące po katastrofie: (00:23:39)

Kampania z żałobą w tle: (00:29:54)

Śledztwa: (00:35:29)

Wszystkie smoleńskie spiski: (00:43:53)

Jaka wina Sasina?: (01:01:06)

Donald: (01:07:10)

Jedenasta rocznica: (01:09:39)

Dwa lata temu – 26. marca rada powiatu Świdnickiego w woj. lubelskim uchwaliła swoje stanowisko w sprawie „powstrzymania ideologii »LGBT« przez wspólnotę samorządową”. W ciągu kolejnych kilkunastu miesięcy podobne uchwały przyjęło ponad 90 samorządów różnych szczebli (pełną listę znajdziecie na atlasnienawisci.pl), z czego ponad 1/3 stanowiły Samorządowe Karty Praw Rodzin. Motywacje samorządów były zwykle podobne: obrona polskich rodzin, dzieci i wolności słowa.  

W rozmowie z Agą Szostak – psycholożką, spróbujemy odpowiedzieć na pytanie, czy walka osób LGBT+ o równe prawa to proponowanie „alternatywnych wizji człowieka, nie liczących się z prawdą o ludzkiej naturze”, czy raczej krok w stronę normalności. Znajdziecie tutaj wiele wątków i odpowiedzi na pytania, których być może nie mieliście komu zadać.