Podcastkanaal Stedelijk Museum Alkmaar

In het 100ste geboortejaar van dichter en kunstenaar Lucebert spreekt journalist Tom Rooduijn met familie, vrienden en kenners van het dubbeltalent. Zes jaar na zijn radiodocumentaire “De kwestie Lucebert” (VPRO, Radio Doc) zoekt Rooduijn naar het antwoord op de vraag; wie was Lucebert? Deze podcast is gemaakt bij de tentoonstelling 100XLucebert die tot 1 september 2024 te zien is in Stedelijk Museum Alkmaar. De opnames zijn gemaakt in het Luceberthuis in Bergen.

Deel I:

Over onder meer de jeugd van Lucebert, het gezin-Swaanswijk bij Bertolt Brecht in Berlijn, de kunstenaar als vader, zijn politiek engagement en zijn beeldende kunst en fotografie.

Henny Swaanswijk – oudste dochter van Lucebert

Maia Swaanswijk – jongste dochter van Lucebert

Kees Groenendijk – zoon van Kees Groenendijk, vriend van Lucebert en verzamelaar

Hélène Webers – conservator van de tentoonstelling 100XLucebert

Opnametechniek: Justin Klinkenberg

Montagetechniek: Berry Kamer

Samenstelling: Tom Rooduijn

Luceberthuis.nl

stedelijkmuseumalkmaar.nl

Welkom by Stedelijk Museum Alkmaar

In het 100ste geboortejaar van dichter en kunstenaar Lucebert spreekt journalist Tom Rooduijn met familie, vrienden en kenners van het dubbeltalent. Zes jaar na zijn radiodocumentaire “De kwestie Lucebert” (VPRO, Radio Doc) zoekt Rooduijn naar het antwoord op de vraag; wie was Lucebert? Deze podcast is gemaakt bij de tentoonstelling 100XLucebert die tot 1 september 2024 te zien is in Stedelijk Museum Alkmaar. De opnames zijn gemaakt in het Luceberthuis in Bergen.

Deel II:

Over onder meer de invloeden op de jonge Lucebert, de brieven die hij in WO II vanuit Duitsland schreef, zijn jazz-vriendschap met Cas de Quay en de betekenis van zijn poëzie.

Ruud de Quay – zoon van Luceberts vriend Cas de Quay en secretaris Luceberthuis

Maria Smook-Krikke – was bevriend met Lucebert, auteur Hommage aan Lucebert

Ulli Jessurun d'Oliveira – interviewde Lucebert in 1959, auteur Luceberts zoekende oog

Graa Boomsma – biograaf van Bert Schierbeek, journalist De Groene Amsterdammer

Opnametechniek: Justin Klinkenberg

Montagetechniek: Berry Kamer

Samenstelling: Tom Rooduijn

Luceberthuis.nl

stedelijkmuseumalkmaar.nl

Podcaster Mila Haak gaat een half uur zitten voor twee werken uit de vaste collectie van Stedelijk Museum Alkmaar. Waar kijkt ze eigenlijk naar bij het schilderij van de Retourvloot? Mila bespreekt het niet vertelde verhaal met Reggie Baay (gespecialiseerd in koloniale en postkoloniale literatuur en geschiedenis).

Ruud van de Wint was 63 jaar oud toen hij in 2006 overleed. Zomaar plotseling, terwijl hij aan het werk was rond zijn huis en atelier op de Nollen in Den Helder. Wat hij achterliet waren honderden olieverfschilderijen, eindeloos veel tekeningen van nog te gieten beelden, stapels brieven waarin hij zijn eigen werk probeert te duiden én een zelfgemaakt landschap

in Den Helder. Een veelzijdig kunstenaar dus. En als je de kern van al zijn werk in een woord zou moeten samenvatten, dan is het: tegenstellingen.

De schoonheid van de natuur, van de kosmos, vastleggen. En begrijpen. Dat verlangen is doorweven in het werk van Van de Wint. Dat zie je niet alleen in zijn schilderijen, maar ook in zijn beelden voor de openbare ruimte. Die werken ken je misschien ook wel, zonder dat je weet dat het van Rudi vd Wint is. Bijvoorbeeld de Tong, een reusachtige ovaal van koperdraad die op de Knardijk langs de A6 bij Lelystad staat. En zo staan er talloze beelden van hem door het hele land.

In 1986 bereikt Rudi van de Wint een doorbraak in zijn werk. Voor hemzelf en voor het grote publiek. Hij maakt dan een groot kunstwerk voor de nieuwe vergaderzaal van de Tweede Kamer. Dat werk voor de Tweede Kamer is zo groot, dat hij er een aparte Marineloods in het centrum van Den Helder voor huurt.

Nadat van de Wint eind jaren ‘60 was vertrokken uit Amsterdam, keerde hij tien jaar later de hele kunstwereld de rug toe. Zijn carrière zat toen net internationaal in de lift, hij exposeerde in Bazel en er kwamen aanbiedingen uit Rome en New York om daar een tijdje te gaan wonen en werken. Het gedoe rondom tentoonstellingen begon hem steeds meer tegen te staan. Ruimte, dat is wat hij wilde. Geen concessies. Totale vrijheid. Van de wint zet zijn zinnen op een verwilderd terrein vlakbij Den Helder, dat hij nog kent van zijn kinderjaren. Hier moet hij in totale vrijheid zijn gang kunnen gaan. Na wat gelobby bij de gemeente krijgt hij voor elkaar dat hij het land mag gebruiken. Tot aan zijn plotselinge dood in 2006 werkt Ruud van de Wint aan zijn magnum opus: De Nollen. Het landschapskunstwerk wordt nu beheerd door zijn twee zonen. Het is open voor publiek en er zijn vergevorderde plannen voor een museum op het terrein.