Nie na mapie, nie w historii, a w języku. Skąd wzięła się nazwa "Polska"? Pochodzi od "pola" i "Polan", ma także wiele wspólnego z przymiotnikiem. Oprócz "Polski" na tapet bierzemy także inne państwo, nazywane przez Polaków "Włochami", a przez resztę świata "Italią". Zagadką zdaje się też być nazwa kraju naszego sąsiada - "Niemcy".

Słowniki polszczyzny mają zasadnicze znaczenie dla rozwoju i użytkowania języka, pomagając w rozumieniu znaczenia słów, poprawnej ortografii i fleksji, a także w nauce i pisaniu. Czy dziś istniejące słowniki są przeżytkiem, które nadążają nad zmianami?

Słowo "popełnić" ma źródło w słowiańskim rdzeniu, który wywodzi się od starosłowiańskiego "popełniti", oznaczającego "robić, wykonywać, popełniać". W słowiańskim słowniku wyraz "popełnić" znaczy "wykonywać, czynić, popełniać". Co można popełnić, a czego popełnić już "nie wypada? Skupiamy się na przykładach nadużywania słowa "popełnić".

Rynek kusi ofertami analizy pisma pod kątem cech osobowości. Czy brak pętelki w literze "t" może powiedzieć coś prawdziwego o człowieku? Mateusz Adamczyk wyjaśnia, co według badań naukowców można wyczytać ze sposobu pisania, jak traktować analizy grafologiczne i gdzie w tym wszystkim badania pismoznawcze.

Matury dobiegły końca i jak zawsze wzbudziły spore zainteresowanie - nie tylko samych uczniów i uczennic. A największe dyskusje wywołały, jak zawsze, tematy z języka polskiego. Jaka była tegoroczna matura? Z którymi zagadnieniami uczniowie mają najczęściej problem i czego brakuje w dzisiejszej edukacji polonistycznej? Gościni: Katarzyna Kucharska, polonistka, autorka kursów maturalnych i platformy edukacyjnej, a także autorka pierwszego opracowania pytań jawnych.

Słowo "sztuka" przyszło z Niemiec i pierwotnie oznaczało część czegoś lub pojedynczy egzemplarz. Z czasem "sztuką" zaczęto nazywać szczególnie zręczne działania, na przykład "sztukę walki". Dziś sztuka to przede wszystkim działaność artystyczna. Jak ma się do sztuczności?

Odpowiadamy na wiecznie powracające pytanie: czy można całkowicie uprościć ortografię. Przeciwko tej propozycji są pisownia i wymowa. Gdybyśmy tak zrobili powstałby niezły bałagan pojęciowy.

W polszczyźnie słowo "dziecko" pojawiło się w XV-XVI wieku i stopniowo zastąpiło inne określenia, takie jak "dziecię". Pierwotnie słowo "dziecko" mogło mieć negatywne konotacje, porównywane do "bachora" lub "bękartu", ale znaczenie to szybko zanikło, historii związanych z tym słowem jest więcej.

Nie wiadomo do końca skąd wziął się w kulturze, ale gest ten znany jest niemal wszystkich. Pokazywaniu trzeciego palca towarzyszy wiele legend. Jedna z nich sięga wojny stuletniej, inna w poszukiwaniu genezy tego gestu odsyła do starożytności. Przytaczamy kilka najpopularniejszych teorii o tym słynnym geście.

Cokolwiek powiesz po łacinie, brzmi mądrze - mówi jedno z przysłów. W polszczyźnie często spotykamy wyrażenia wywodzące się z tego języka, zwłaszcza w środowisku prawniczym i naukowym. Expressis verbis, in spe, ad vocem i wiele innych przykładów przytacza Mateusz Adamczyk. I wyjaśnia, jak poprawnie używać latyznimów na co dzień.