Τι είναι αυτό που κάνει τα κορεατικά προϊόντα ομορφιάς τόσο δημοφιλή; Σε ποιο βαθμό διαμορφώνουν την αισθητική μας τα social media; Ποιες είναι οι τάσεις που κυριαρχούν στο μακιγιάζ σήμερα; Η Μερόπη Κοκκίνη μιλά με τον make up artist Φρέντι Καλομπράτσο.

Από την Κορέα στα ελληνικά νεσεσέρ, και από τα viral προϊόντα του TikTok στις backstage επιρροές των μεγάλων fashion shows, η ομορφιά περνάει σε μια νέα εποχή. Ο Φρέντι Καλομπράτσος, ένας από τους πιο έμπειρους και αγαπητούς make-up artists στην Ελλάδα, μιλά για τη μανία με τα κορεατικά καλλυντικά, το μέλλον του μακιγιάζ, αλλά και τις πραγματικές ανάγκες της επιδερμίδας σήμερα.

Πώς έχει αλλάξει ο τρόπος που βαφόμαστε – και γιατί το “less is more” δεν είναι πάντα τόσο απλό όσο ακούγεται;

Ένα επεισόδιο για το skincare, τη λάμψη, τις υπερβολές, αλλά και τις αλήθειες πίσω από τον καθρέφτη.

Τι σημαίνει να βάζουμε όρια στα παιδιά μας και γιατί αυτή η έννοια προκαλεί συχνά σύγχυση στους γονείς; Η Τζούλη Αγοράκη σε μια συζήτηση με την ψυχολόγο Έλσα Κοππάση, εξετάζουν το δύσκολο αλλά κρίσιμο ζήτημα της οριοθέτησης. Ένα θέμα που απασχολεί τους γονείς, καθώςπαλεύουν καθημερινά να κρατήσουν την ισορροπία ανάμεσα στον αυταρχισμό και την υπερβολική ανοχή — μια «τραμπάλα» που συχνά γέρνει επικίνδυνα προς τη μία ή την άλλη πλευρά.

Τι σημαίνει να βάζουμε όρια στα παιδιά μας και γιατί η λέξη αυτή προκαλεί συχνά σύγχυση στους γονείς; Για πολλούς, τα «όρια» ταυτίζονται με αυστηρότητα, πειθαρχία,ακόμα και αυταρχισμό. Άλλοι, στην προσπάθειά τους να αποφύγουν αυτούς τους χαρακτηρισμούς, καταλήγουν στο αντίθετο άκρο — γίνονται υπερβολικά επιτρεπτικοί.

Η έννοια των ορίων, ωστόσο, δεν έχει καμία σχέση με τη στείρα υπακοή ή την πειθάρχηση για την πειθάρχηση. Στην ουσία της, αφορά την προστασία, τη δομή και την αίσθησηασφάλειας που έχει ανάγκη το παιδί για να αναπτυχθεί.

Πώς μπορεί, λοιπόν, ένας γονιός να βρει την ισορροπία; Ποια είναι τα «υγιή» όρια και πώς τοποθετούνται με συνέπεια αλλά χωρίς καταπίεση;

Η Τζούλη Αγοράκη συνομιλεί με τη ψυχοθεραπεύτρια Σοφιάννα Μηλιωρίτσα για τη φύση των αδερφικών σχέσεων — σχέσεις που, παρά τη ρομαντική εικόνα που τις συνοδεύει συχνά, αποδεικνύονται πολύ πιο σύνθετες και πολυδιάστατες.

Οι συγκρούσεις, οι εντάσεις και οι καβγάδες ανάμεσα στα αδέλφια δεν είναι απλώς αναπόφευκτοι — είναι σχεδόν θεμελιώδεις. Μέσα σε αυτές τις εντάσεις αναδύονται συναισθήματα όπως η ζήλια, ο ανταγωνισμός, ακόμη και η επιθετικότητα. Ωστόσο, αυτά τα δύσκολα συναισθήματα δεν είναι απαραίτητα κάτι αρνητικό. Αντίθετα, μπορούν να αποτελέσουν ένα ισχυρό μέσο αλληλεπίδρασης, ανάπτυξης και εξέλιξης της σχέσης.

Η αδερφική σχέση είναι συχνά η πρώτη μας επαφή με έννοιες όπως το μοίρασμα, η διεκδίκηση, η ταύτιση αλλά και η διαφοροποίηση. Και παρόλο που ενίοτε μπορεί να είναι συγκρουσιακή, παραμένει μια από τις πιο βαθιές και καθοριστικές σχέσεις στη ζωή μας — ένας δεσμός που μας διαμορφώνει σε πολλά επίπεδα, ψυχοσυναισθηματικά και κοινωνικά.

Είναι ποτέ απλό να υιοθετείς ένα παιδί από μια ξένη χώρα, μια διαφορετική κουλτούρα, σε ηλικία που έχει ήδη προλάβει να κουβαλάει μνήμες και τραύματα; Η ιστορία της Αφροελληνίδας Séblé Bailly du Bois, έτσι όπως την αφηγείται στην Τζούλη Αγοράκη, είναι καθηλωτική.

Η Séblé είναι ένα κορίτσι που γεννήθηκε στην Αιθιοπία και μεγάλωσε στην Ελλάδα — μια γυναίκα σήμερα, που κουβαλά δύο πατρίδες, πολλές ιστορίες και έναν δυναμικό αγώνα για αυτοπροσδιορισμό. Υιοθετημένη από μια Γαλλίδα μητέρα,άφησε πίσω της το ορφανοτροφείο στην Αιθιοπία στα τρία της χρόνια και προσγειώθηκε στην Αθήνα του ‘90, σε μια χώρα που δεν ήταν ακόμα έτοιμη να δεχτεί το «διαφορετικό».

Η ίδια αφηγείται πώς είναι να μεγαλώνεις με μαύρο δέρμα σε μια κοινωνία όπου τα βλέμματα, τα σχόλια και οι "χαριτωμένες" εκφράσεις μπορούν να κουβαλούν μέσα τους προκατάληψη και ρατσισμό — ακόμα κι όταν προφέρονται με χαμόγελο.

Γιατί αυξάνεται ο αριθμός των γυναικών που προχωρούν σε κατάψυξη ωαρίων; Η Τζούλη Αγοράκη μιλά με τον γυναικολόγο Γιώργο Μακρή, διευθυντή της Γυναικολογικής Κλινικής του Ιατρικού Κέντρου Αθηνών, ο οποίος της εξηγεί τους πιθανούς κινδύνους της κρυοσυντήρησης ωαρίων, σε ποιες ηλικίες η διαδικασία δεν είναι ενδεδειγμένη και γιατί έχει μετατραπεί σε μια διαδεδομένη «μόδα» των τελευταίων ετών.

H κατάψυξη ωαρίων έχει εξελιχθεί σε μια ιδιαίτερα δημοφιλή επιλογή για τις γυναίκες που επιθυμούν να διατηρήσουν τη γονιμότητά τους για το μέλλον. Πρόκειται, όμως, για μια απλή διαδικασία ρουτίνας ή μήπως κρύβει κινδύνους που δεν συζητούνται αρκετά; Είναι, τελικά, μια λύση για να παρατείνουμε το βιολογικό μας ρολόι ή μήπως η κοινωνία μας ωθεί προς αυτή την επιλογή, μετατρέποντάς τη σε μια ακόμα τάση της εποχής;

Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερες γυναίκες, ακόμα και κάτω των 30 ετών, αποφασίζουν να καταψύξουν τα ωάριά τους. Κλείνουν ραντεβού με τη φυσικότητα που θα προγραμμάτιζαν μια επίσκεψη για περιποίηση ομορφιάς, αντιμετωπίζοντας τη διαδικασία ως κάτι απλό και συνηθισμένο. Όμως, τι πραγματικά σημαίνει για το σώμα και την υγεία τους αυτή η επιλογή; Ο γυναικολόγος Γιώργος Μακρής εξηγεί στην Τζούλη Αγοράκη.

Το χάσμα των γενεών μεγαλώνει συνεχώς – μπορούμε να αφουγκραστούμε τα παιδιά μας ή μας ξεφεύγουν; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με τον σύμβουλο ψυχικής υγείας και ψυχοθεραπευτή Χρήστο Ίκοντα.

Η σειρά «Adolescence» του Netflix έχει αναδείξει ένα ιδιαίτερο και πολύπλοκο θέμα: το χάσμα των γενεών, που μας φέρνει αντιμέτωπους με τον πιο μεγάλο φόβο μας. Στην εποχή της ψηφιακής επικοινωνίας, της γρήγορης εξέλιξης και των συνεχών αλλαγών, η σχέση γονέων και παιδιών φαίνεται να απομακρύνεται περισσότερο από ποτέ. Είμαστε ικανοί να αφουγκραστούμε και να κατανοήσουμε τα παιδιά μας ή μήπως πίσω από τις κλειστές πόρτες δημιουργείται κάτι που μας ξεφεύγει;

Ο σύμβουλος ψυχικής υγείας και ψυχοθεραπευτής Χρήστος Ίκοντας δίνει τις απαντήσεις στην Τζούλη Αγοράκη.

Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με την ψυχολόγο, ειδικευμένη στο τραύμα της απώλειας, Ιάνθη Σταυροπούλου για το πώς μπορούν να διαχειριστούν την απώλεια γονείς και παιδιά.

Πως θα πούμε στο παιδί μας ότι πέθανε ο παππούς; Πως τους εξηγούμε αυτό που έλεγε ο Σαρτ: «ότι η ζωή είναι ένα ταξίδι χωρίς εισιτήριο επιστροφής»; Πρέπει να παίρνουμε τα παιδιά μαζί μας σε κηδείες; Είναι εντάξει να δουν τον γονιό του να θρηνεί για το χαμός ενός αγαπημένου προσώπου;

Η ψυχολόγος, ειδικευμένη στο τραύμα της απώλειας, Ιάνθη Σταυροπούλου συμβουλεύει για το πως μπορούν να διαχειριστούν την απώλεια και τον θάνατο γονείς και παιδιά.

Γιατί η μητρότητα χρειάζεται αλκοόλ; Γιατί έχει συνδυαστεί τόσο πολύ η εικόνα της εξουθενωμένης μητέρας που βάζει τα παιδιά της για ύπνο και με το που εκείνα κοιμούνται τρέχει και βάζει ένα μεγάλο ποτήρι κρασί και το πίνει όλο, σχεδόν μονορούφι, στην υγειά των αντοχών της; Η Τζούλη Αγοράκη μιλά με την συγγραφέα Γιούλη Ψαρράκη για την μητρότητα και την κατανάλωση αλκοολ.

Tο ζήτημα της σχέσης μητρότητας και αλκοόλ είναι πολύπλοκο και συνδέεται με κοινωνικές αντιφάσεις και προσδοκίες. Ο τρόπος που η εικόνα της μητέρας έχει συνδεθεί με την κατανάλωση αλκοόλ, ιδιαίτερα το κρασί, είναι αποτέλεσμα τόσο των κοινωνικών αντιλήψεων όσο και της συνήθειας που ενισχύεται μέσα από τη διαφήμιση και τα media. Όπως αναφέρει η συγγραφέας του βιβλίου «Άνευ. Ένας χρήσιμος οδηγός για να επαναπροσδιορίσεις τη σχέση σου με το αλκοόλ» Γιούλη Ψαρράκη, υπάρχει μία σαφής σύνδεση μεταξύ της γονεϊκής πίεσης και της κατανάλωσης αλκοόλ, που μπορεί να οδηγεί σε εξάρτηση χωρίς να το συνειδητοποιούμε.

Η εικόνα της «εξουθενωμένης μητέρας» που μετά την ολοκλήρωση της δύσκοληςημέρας προσφεύγει στο ποτήρι κρασί σαν τρόπο να ανακουφιστεί, να βρει μια διέξοδο από το άγχωμα και την υπερβολική πίεση που δέχεται, είναι πλέον στερεοτυπική. Σε αυτή την εικόνα η κατανάλωση αλκοόλ φαίνεται να λειτουργεί ως μηχανισμός ανακούφισης, μια «ευκαιρία» να αποφορτιστεί η μητέρα από την καθημερινή ένταση και το άγρυπνο βάρος της γονεϊκότητας.

Ωστόσο, αυτό το φαινόμενο δεν είναι άμοιρο κινδύνων. Η κατανάλωση αλκοόλ για να «αντέξουμε» τις προκλήσεις της μητρότητας μπορεί να εξελιχθεί σε μια παγίδα, δημιουργώντας συναισθηματική εξάρτηση και αναγκαιότητα για την ίδια την ανακούφιση. Η ψυχολογική πίεση που νιώθει η μητέρα μπορεί να την οδηγήσει σε αυτή την «εύκολη» λύση, χωρίς να συνειδητοποιεί τον κίνδυνο.

Τι είναι για έναν έφηβο η ακμή; Γιατι εμφανίζεται; Είναι κληρονομική; Υπάρχουν πλέον δραστικές θεραπείες; Η Τζούλη Αγοράκη συζητά με τη δερματολόγο Μάργκη Καπελλάρη για τις σύγχρονες θεραπείες για την καταπολέμηση της ακμής που δεν ταλαιπωρεί μόνο έφηβους αλλά μπορεί να εμφανιστεί και σε μεγαλύτερες ηλικίες.

Η Τζούλη Αγοράκη μιλά με την Ελίζα Γερολυμάτου, μια τολμηρή γυναίκα που αψήφησε την εμπειρία του ορμονοεξαρτώμενου καρκίνου της και το γεγονός ότι δεν είχε πια ωάρια και με πίστη στην εσωτερική φωνή που της έλεγε ότι θέλει να γίνει μητέρα πήγε κόντρα στις αντιξοότητες και απέκτησε ένα παιδί με έναν άνθρωπο που θαύμαζε και που ήταν γκέι.

Πώς πήρε την απόφαση να προχωρήσει σε αυτή την επιλογή, παρά τις ιατρικές προκλήσεις; Ποια ήταν η αντίδραση των γιατρών και πόσο δύσκολο ήταν να βρει υποστήριξη από το ιατρικό σύστημα;

Πώς ήταν η εμπειρία του φίλου της, ο οποίος επέλεξε να γίνει πατέρας σε αυτό το πλαίσιο; Ποιες κοινωνικές προκαταλήψεις ή δυσκολίες αντιμετώπισαν; Τι έχει μάθει από αυτή την εμπειρία και τι μήνυμα θέλει να περάσει σε άλλες γυναίκες που ενδεχομένως να βρίσκονται σε παρόμοια θέση;