تعیین این که چه تعداد تلیسه نیاز دارید پاسخ اسانی ندارد. طبق نظر مایک اورتون (استاد دانشگاه پنسیلوانیا) بهترین پاسخ، و البته با عدم قطعیت زیاد این است: "بستگی دارد". این پادکست از سخنرانی اخیر ایشان در کنفرانس دانشگاه ویسکانسین تهیه شده است. بسیاری از گله های شیری امروزه تلیسه ها را با انتخاب خیلی دقیق تر از قبل تلقیح می کنند، با استفاده از اسپرم سکس شده برای تلیسه ها و بهترین گاوهای بالغ گله، و سپس یا از سایر اسپرم های رایج و یا اینکه اسپرم گاوهای گوشتی استفاده می کنند فقط برای ابستن کردن گاوهایی که نیاز است تا در گله باقی بمانند.

تلیسه ها را زود ابستن نکنید. حتما برای ابستن کردن تلیسه ها به دنبال وزن مناسب باشید که براساس وزن بلوغ تعیین می شود. اگر تلیسه ها زودتر ابستن شوند و در وزن کمتر از 85 درصد وزن بلوغ زایش کنند کمبود وزن خود را در زمان شیردهی جبران می کنند که باعث کاهش تولید شیر می شود. طبق نتایج گرفته شده رکورد گله شما را تولید شیر تلیسه ها در هفته 10 شیردهی تعیین می کند که با کاهش تولید تلیسه ها می توان بیان کرد که به نوعی رکورد کلی گله شما کاهش می یابد.

رفتار خوابیدن یکی از رفتارهای مهم دام است که ارزیابی ان می تواند به تشخیص بیماری زودتر از تشخیص فیزیولوژی کمک کند. گاوهایی که بعداً جفت مانده تشخیص داده شدند، در دوره قبل از زایش و در هفته اول پس از زایش وقت بیشتری را دراز کشیدند. استفاده از ابزارهایی که بتواند رفتار خوابیدن و خوردن و نشخوار گاوها را بطور همزمان بررسی کند می تواند دقت تشخیص بیماری ها را افزایش دهد. نکته قابل توجه در این است که حتما باید داده های رفتاری هر گله را بر اساس متوسط رفتار گاوهای ان گله بررسی کرد. این موضوع مهم است که نمی توان داده های رفتاری گله های مختلف را با هم مقایسه کرد چون مدیریت هر گله شامل تغذیه، سیستم خنک کننده و حتی سطح تولید و میزان مصرف خوراک حتما بر بودجه زمانی دامها تاثیر می گذارد.

رفتار قبل از زایش گاوها می تواند احتمال متریت، کتوز و ورم پستان بعد از زایش را پیش بینی کند. حتی بررسی رفتار گاوها در دوره بعد از زایش نیز می تواند به تشخیص سریعتر گاوهای مبتلا به کتوز کمک کند. نکته حائز اهمیت این نتایج در این است که با توجه به تغییر رفتار گاوها می توان بیماری ها را قبل از اینکه به مرحله حاد برسند و یا قبل از تاثیر بر تولید شیر گاوها تشخیص داد و از این طریق جلوی خسارت انها به تولید دام را گرفت. از سوی دیگر با استفاده از این سیستم ها می توان گاوهای حساس به بیماری را تشخیص داده و زودتر برای جلوگیری از بیماری و یا حتی درمان انها اقدام کرد. رفتارهایی مانند زمان خوردن، رفتارهای تهاجمی گاوها و همچنین فعالیت حرکتی دام می تواند به عنوان شاخص تشخیص بیماری استفاده شود.

گاوهای شیری در دوره خشکی بیشتر در معرض عفونت های جدید داخل پستان هستند. گاوها دو یا سه هفته پس از خشک شدن و دو تا سه هفته قبل از زایش در معرض خطر هستند. عفونت های جدید داخل پستان که در این بازه زمانی ایجاد شده است منجر به عفونت های قابل انتقال به شیردهی بعدی می شود که منجر به افزایش احتمال ابتلا به ورم پستان بالینی، کیفیت پایین شیر، کاهش تولید و حذف زودهنگام گاو از گله می شود. پیشگیری می تواند تأثیر مهمی بر سود گاودار داشته باشد. برآورد شده است که موارد ورم پستان در طی 30 روز اول شیردهی بیش از 400 دلار برای هر گاو هزینه دارد. ورم پستان بیماری است که در گاوهای شیری در حال گسترش است و هزینه بسیار زیادی را به دامدار تحمیل می کند. علاوه بر هزینه درمان و کاهش تولید شیر، ورم پستان باعث کاهش کیفیت شیر نیز می شود. ثابت شده است که دوره خشکی یکی از مهمترین دوره ها برای مبارزه با ورم پستان است. حفظ تراکم بهاربند خشکی، بهداشت جایگاه و بستر، استفاده از درمان گاوهای در حال خشک شدن از طریق انتی بیوتیک داخل پستانی و استفاده از بتونه یا درزگیرهای داخل پستانی همگی می تواند به حفظ سلامت پستان در دوره خشکی کمک کند. همچنین افزایش توانایی سیستم ایمنی دام نیز از عواملی است که به حفظ سلامت پستان کمک می کند.

بهینه سازی چربی شیر هم برای عملکرد حیوان و هم برای سودآوری مزرعه مفید است. در اقتصاد فعلی گله های شیری، چربی شیر تقریبا تنها ترکیبی از شیر است که قیمت دارد. به نظر می رسد در حال حاضر سودآورترین استراتژی به حداکثر رساندن سود دامداری، افزایش تولید چربی شیر بدون کاهش حجم تولید شیر است چربی شیر بر اساس مرحله شیردهی، نژاد، و ژنتیک همراه با تغییرات در زمان خوراک دادن و الگوی تغذیه خیلی متفاوت است، که می تواند منجر به جداسازی و تغذیه نامرتب شود. همچنین مدیریت گاوها مانند تراکم بالا که بر زمان استراحت تاثیر می گذارد می تواند منجر به کاهش چربی شیر شود. حداکثر کردن تولید چربی شیر با حفظ تولید شیر می تواند باعث افزایش سود دامدار شود. چربی شیر تحت تاثیر تغییرات فصلی و مدیریتی قرار می گیرد. از لحاظ تغذیه ای مهمترین عامل حفظ سلامت شکمبه است. تغذیه چربی اشباع جایگزین منابع چربی غیراشباع و حفظ سلامت شکمبه از طریق تغذیه میزان کافی از فیبر موثر و کربوهیدرات قابل تجزیه می تواند باعث حداکثر کردن چربی شیر شود.

مهمترین راه برای کاهش التهاب روش های مدیریتی مناسب در دوره انتقال است. مطالب این پادکست از وبینار دکتر "مارک ون در لیست" در مورد مدیریت گاوها در دوره انتقال اقتباس شده است. گاوهای انتظار زایش برای استراحت به فضای زیادی احتیاج دارند. نظارت بر تراکم جایگاه انتظار زایش ضروری است. تراکم بیش از حد باعث ایجاد فشار اضافی بر گاو می شود. روش های دیگر برای جلوگیری از تنش، به حداقل رساندن جابه جایی جایگاه و خنک نگه داشتن گاوها با هواکش و آبپاش در هوای گرم است. در صورت نیاز به مداخله در زمان زایش، محل زایش باید امکانات مناسب داشته یاشد و تمیز باشد. هدف داشتن زایش آرام و بدون آسیب است. مسئول زایشگاه باید به خوبی آموزش دیده باشد، توانایی تشخیص علائم زایش را داشته باشد و بداند چه زمانی باید مداخله کند. گاوهای تازه را در جایگاهی جداگانه قرار دهید. نرخ تراکم مهم است، زیرا نباید گاوها برای دسترسی به اخور رقابت کنند. ر بعضی از گله های کوچک جایگاه گاوهای تازه زا با گاوهای بیمار یکسان است. سیستم ایمنی گاو تازه زا از قبل ممکن است به خطر افتاده باشد، و آنها را نسبت به بیماری های موجود در بیمارستان حساس تر کند. یک جایگاه جداگانه امکان نظارت دقیق تر را فراهم می کند.

اهمیت دوره انتقال بر هیچ کس پوشیده نیست. التهاب عمومی فرایندی است که به علت تنش های دوره انتقال در گاوهای شیری ایجاد می شود و باعث افزایش بیماری ها و کاهش عملکرد می شود. بطور کلی هنگام مدیریت گاوهای شیری در دوره انتقال، هدف اصلی باید ایجاد محیط راحت (امکانات، جیره غذایی ، جابجایی دام) برای کاهش تنش و التهاب پیرامون زایش باشد. اگرچه این امر در اکثر گاوداری های مدرن قابل دستیابی است، اما غالباً مدیریت ممکن است با شکست روبرو شود و یا به دلیل شرایط مالی، مدیریت در کوتاه مدت بهبود نیابد (مثلا ایجاد امکانات جدید). در این سناریوها، استراتژی های پیشگیرانه و قابل اجرا برای تعدیل التهاب می توانند به تولیدکنندگان کمک کنند تا سلامت و عملکرد گاو را بهبود بخشند، در حالی که مدیریت تنظیم شده است.

دوره انتقال، از 21 روز قبل تا 21 روز بعد از زایش، دوره ای است که در ان نگرانی های زیادی در مورد سلامت، تولید و سوددهی گاوهای شیری وجود دارد. مشکلات متابولیکی و مرتبط با سلامتی در دوره انتقال، شامل متریت، جابه جایی شیردان، کتوز، تب شیر، سخت زایی، و جفت ماندگی دلایل رایج در این دوره برای حذف دام ها هستند. داده ها نشان می دهد که تقریبا 20 درصد گاوهای شیری در 50 روز اول شیردهی گله را ترک می کنند. همچنین 50 تا 60 درصد گاوها در دوره انتقال با یک بیماری متابولیکی تحت حاد درگیر می شوند که اگرچه باعث حذف دام نمی شود اما بر عملکرد تولیدی دام تاثیر منفی زیادی دارد و همچنین باعث کاهش عملکرد تولیدمثلی می شود. رفتار نشخوار در گاوهای مبتلا به بیماری در دوره انتقال در مقایسه با گاوهای سالم قبل و بعد از زایش کمتر بود. فعالیت و نشخوار در دوره قبل از زایش می تواند بطور بالقوه به عنوان یک ابزار برای کمک به دامدارها استفاده شود در تشخیص گاوهایی که ممکن است بیمار شوند یا گله را در 30 روز اول شیردهی ترک کنند.

تنش حرارتی یکی از مهم ترین مشکلاتی است که صنعت گاو شیری در کل دنیا با ان مواجه است. تنش حرارتی در کل دنیا حدود 150 بیلیون دلار سالانه خسارت وارد می کند. در ایران نیز به علت شرایط اب و هوایی در اکثر مناطق کشور دچار تنش حرارتی شدید هستیم و چون نژاد غالب گاو در ایران هلشتاین است که به تنش حرارتی حساسیت زیادی دارد می توان بیان کرد که صنعت گاو شیری ایران نیز خسارت زیادی از تنش حرارتی می بیند. می توان از رفتار دام برای تشخیص تاثیر تنش حرارتی بر گاوهای شیری استفاده کرد. نشخوار یکی از شاخص های رفتاری است که تحت تاثیر تنش حرارتی کاهش می یابد. کاهش نشخوار در دامها همراه است با کاهش تولید شیر و بیانگر اهمیت تغییر رفتار دام است. نکته مهم این است که در بسیاری از موارد از جمله تنش حرارتی، رفتار دامها زودتر از سایر موارد تحت تاثیر قرار می گیرد و می توان از ان به عنوان یک نشانگر اولیه برای تشخیص شرایط حاد مانند تنش حرارتی استفاده کرد قبل از اینکه تغییرات فیزیولوژی در دام اتفاق بیافتد.