Seks, w którym liczy się też cały teatr wokół? Istnieje coś takiego jak kinky. To pojęcie oznacza niekonwencjonalne praktyki, upodobania związane z erotyką i seksualnością. W tym szerokim ujęciu mieści się także BDSM, który tłumaczy się jako bondage, discipline/domination, submission, sado-masochism i który oprócz korzystania z rekwizytów zakłada wykorzystanie power play, czyli gry z władzą i podległością. Często osoby, które angażują się w praktyki BDSM, relacjonują, że zmieniło to ich sposób funkcjonowania, nie tylko sypialniane zwyczaje, ponieważ osią tego specyficznego zestawu aktywności jest stopniowanie napięcia, świadome wykorzystywanie go do budowania relacji. Takie pary uprawiają seks, który innym może wydawać się niecodzienny, ale również żyją według określonych zasad, które między sobą ustaliły. Czy BDSM jest bardziej o władzy, czy o zaufaniu? Jakie praktyki z całego repertuaru są w popularne? Jaką przyjemność czerpie strona krępująca? A jeszcze bardziej – ta, która jest skrępowana? Czy krępująć ciało uwalnia się umysł? Czy  przed miłosnym spotkaniem musimy znać jego scenariusz? Na czym polega pojęcie zgody w BDSM? Czy w imię obopólnej zgody przypalanie drugiej osoby papierosem jest w porządku? O tym wszystkim porozmawiam z Lady Mirandą- zawodową dominą praktyk BDSM. Zapraszam do oglądania i/lub słuchania podcastu na Spotify

Oddziaływanie przemysłu filmowego na otoczenie może być ujmowane bardzo szeroko: w kontekście kulturowym, gospodarczym, regionalnym, a także, jak w ostatnich latach, w kategoriach wpływu na środowisko naturalne. Dane liczbowe zebrane w ramach finansowanego przez Interreg Europe projektu „Green Screen”, partnerstwa obejmującego osiem regionów UE, w tym Polskę, ilustrują poziom wpływu filmu lub programu telewizyjnego na środowisko. Produkcja audiowizualna emituje od 50 do 3500 ton dwutlenku węgla, w zależności od wielkości i budżetu danego projektu. Według organizacji Sustainable Production Alliance średnia wielkość „śladu węglowego” filmów to 3370 ton ekwiwalentu dwutlenku węgla – około 33 ton na dzień zdjęciowy. Film o budżecie ponad 70 mln USD wytwarza 2840 ton dwutlenku węgla. Przemysł filmowy wywiera wpływ na środowisko w wielu obszarach, z których najważniejsze to: transport i zakwaterowanie, gospodarka odpadami, materiały, wyżywienie i zużycie energii. O tym, jak szeroko pojęty przemysł filmowy wpływa na środowisko, czyli o zielonej produkcji filmowej oraz zrównoważonej produkcji filmowej, które są kalkami angielskich określeń: green filmmaking lub green filming i sustainable film production, porozmawiam z autorką artykułu naukowego, którego wstęp zacytowałem powyżej, znawczynią tematu, wykładowczynią Łódzkiej Szkoły Filmowej – dr Anną Wróblewską.

To historia rozpięta między mitem, legendą, wyobraźnią fanów i fanek oraz faktami.Idealna jako pomysł na film, powieść, spektakl. Na przełomie kwietnia i maja 1973 roku, podróżując pociągiem ze wschodu na zachód, David Bowie wylądował w Warszawie, dosłownie na kilka chwil, tyle ile trwała przerwa techniczna na dworcu Warszawa Gdańska. Artysta wyruszył więc na spacer, zawędrował na plac Wilsona (wtedy plac Komuny Paryskiej), zajrzał do księgarni i kupił kilka płyt, w tym album zespołu Śląsk. Kilka lat później muzyka Śląska i wspomnienie z krótkiej wizyty Bowie zamknął w ponad sześciu minutach piosenki zatytułowanej  "Warszawa". Ta wizyta Bowiego w Warszawie wciąż żyje, jest obecna, w pamięci i wyobraźni. Żoliborz upamiętnił niedawno to wydarzenie muralem na jednej ze ścian bloku przy ul. Marii Kazimiery. Teraz wątek warszawskiej przygody brytyjskiego muzyka w swój nowy dramat postanowiła wpleść Dorota Masłowska. Nim ukazała się książka , została ona już zaadaptowana na deskach stołecznego Teatru Studio.Czy nowa książka Masłowskiej i na jej podstawie spektakl to pozycje fanowskie? Nic bardziej mylnego! Tytuł to niezła zmyłka, wszak zarówno w książce jak i w spektaklu samego Bowiego jest na lekarstwo ,by nie powiedzieć, że nie ma go wcale. Zatem czym jest nowa pozycja autorstwa Doroty Masłowskiej? Bowie jako klikbajt? Magnes przyciągający fanów i fanki? Aż się prosi , by wykrzyczeć: Masłowska- oddawaj hajs!  Nim to jednak zrobicie, zobaczcie ( lub posłuchajcie podcastu na Spotify) spotkanie z pisarka, zdobywczynią  Paszportu Polityki w kategorii literatura za "oryginalne spojrzenie na polską rzeczywistość oraz twórcze wykorzystanie języka pospolitego". Zapraszam-Remigiusz Kadelski

Nigdzie na świecie nie zdarzyło się, żeby państwo zleciło inwigilację i nagonkę na wszystkich homoseksualnych mężczyzn. Na taką skalę, w białych rękawiczkach, w zgodzie z prawem, systemowo – nie było czegoś takiego nigdy. I nigdzie. Dobrze byłoby, żeby ludzie mieli świadomość tego, do czego władza jest zdolna – może naznaczyć wroga i zrobić z nim, co tak naprawdę chce – mówi w jednym z wywiadów Remigiusz Ryziński, autor książki "Hiacynt. PRL wobec homoseksualistów". Autor skrupulatnie opisuje bulwersującą akcję z lat 80., oddając głos tym, którzy ją pamiętają, którzy ją przeżyli. Kilka tygodni wcześniej, przed premiera tego reportażu, która miała miejsce 8 grudnia 2021, na platformie Netflix pojawił się film "Hiacynt" w reżyserii Piotra Domalewskiego , według scenariusza Marcina Ciastonia, nagrodzonego na ubiegłorocznym ( 2021) Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. Pokazywany w Konkursie Głównym film "Hiacynt" to kryminalna historia osadzona w latach osiemdziesiątych. Robert, młody milicjant „z zasadami”, wpada na trop seryjnego mordercy gejów. W toku śledztwa poznaje Arka. Postanawia wykorzystać go jako informatora, nie zdając sobie sprawy, jak bardzo ta relacja wpłynie nie tylko na jego pracę, ale także życie osobiste. Akcja "Hiacynt" to kolejna mroczna karta z historii schyłku PRL-u, która rezonuje do dziś. Do niedawna temat znany wąskiej grupie zainteresowanych. Teraz za sprawą książki oraz filmu fabularnego, ukazujących się niemal w tym samym czasie i podejmujących tę tematykę ,o tej akcji może dowiedzieć się cały świat. A także państwo, bowiem moimi gośćmi są wymienieni wyżej Remigiusz Ryziński oraz Marcin Ciastoń. Po obejrzeniu tej rozmowy Państwo sami muszą już zadecydować, chcąc bardziej zagłębić się w temat akcji "Hiacynt"- od czego zacząć? Od książki czy od filmu?

Gdy pierwszy raz umawiałem się  z Agnieszką Holland ( marzec 2021) na nagranie rozmowy, wówczas głośno debatowano o nadużyciach w szkołach artystycznych. Potem rozszalała się pandemia i musieliśmy poczekać ponad pół roku na kolejną, nadarzającą się okazję do przeprowadzenia rozmowy przed kamerami. Ale rzeczywistość nie czekała na nas. Wręcz przeciwnie: rozszalała pędziła podrzucając kolejne tropy. I tak oto, gdy w marcu planowałem rozpocząć nasza rozmowę od swiadectw studentów i studentek szkół artystycznych w związku z nadużyciami wobec nich ze strony wykładowców i wykładowczyń, kilka miesięcy później, ów rzeczywistość nakazała mi zainicjować rozmowę od palącego wątku tu i teraz czyli restrykcyjnego prawa aborcyjnego i pierwszej, oficjalnie odnotowanej ofiary tegoż prawa. W tzw międzyczasie pojawił się skandaliczny projekt obywatelski wymierzony w społeczność LGBT+ oraz parę miesięcy wcześniej powołana m.in. przez Agnieszkę Holland Fundacja Równorodność. Ale poniewaz ( na szczęście!) nie samą polityką żyje człowiek, to rozmawialiśmy z Agnieszką Holland także o kulturze ( ha! a jednak coraz bardziej upolitycznionej), o filmowych Czechach,  robieniu kina za państwowe dotacje, cudownym  przywileju bycia obywatelką świata  i wyjeżdżaniu z miejsca, które staje się coraz bardziej wrogie dla swoich mieszkańców i mieszkanek czy o  tegorocznym festiwalu filmowym w Berlinie - ta edycja była pierwszą, w której wręczono nagrody neutralnie płciowo - nie dla aktora i aktorki, ale za rolę. I choć bardzo starałem się rozdzielić kulturę od polityki, to jednak trzeba było zaakceptować fakt, jak bardzo kultura ( a może bardziej niż kiedykolwiek) stała się ważna w zderzeniu z brutalna i nieludzka polityka.

Przy kolejnym pomyśle rządzących związanym ze "spłaszczeniem" polskiego wymiaru sądownictwa, co w konsekwencji coraz bardziej uzależnia go od sprawujących władzę polityków i polityczek, przy rosnącej bezkarności i brutalizacji działań policji, jak nigdy wcześniej na znaczeniu zyskują organizacje pozarządowe, które zdają się być jednymi z ostatnich, niezależnymi od władzy instytucjami, które stoją na straży praw i wolności osobistych obywateli i obywatelek. Jedną z nich jest Helsińska Fundacja Prawa Człowieka, za sterami której od czerwca 2021 stanął Maciej Nowicki. Wraz z nowym prezesem zarządu Fundacji rozmawiamy o specyfice kierowanej przez niego fundacji, jaką ona pełni rolę na tle innych, zorientowanych w tematyce praw człowieka organizacji, w jaki sposób tzw przeciętny obywatel lub obywatelka mogą skorzystać z jej wsparcia , a także o nieuniknionych zmianach i nowych wyzwaniach, jakie galopująca społeczno- polityczno-humanitarna rzeczywistość podrzuca do zagospodarowania.

Na ten zawód czekała szeroko pojęta branża filmowa. Choć nadużycia wobec aktorek i aktorów przy planowaniu czy podczas kręcenia scen intymnych nie są czymś nowym, to na pewno afera #metoo tylko przyspieszyła moment, kiedy obecność na planie filmu czy serialu koordynatorki lub koordynatora scen intymnych staje się coraz powszechniejsza. Koordynator_ka intymności zapewnia komfort i bezpieczeństwo aktorów i aktorek na planie filmowym podczas kręcenia scen intymnych wymagających nagości czy symulowania seksu, równocześnie dbając o zachowanie artystycznej wizji reżysera/reżyserki. JAK PRACUJE KOORDYNATOR_KA INTYMNOŚCI? KTO POTRZEBUJE KOORDYNATORA_KĘ INTYMNOŚCI? JAK WYGLĄDA PRACA NA PLANIE KOORDYNATORA_RKI SCEN INTYMNYCH? O tym wszystkim dowiecie się z rozmowy z koordynatorkami scen intymnych: Katarzyną Szustow oraz Martą Łachacz.

W czerwcu 2020 roku poseł PiS Jacek Żalek w programie "Fakty po Faktach" powiedział niesławne zdanie, że "LGBT to nie ludzie". Jednym z aktywistów, który wypowiedział się wówczas publicznie, był Franek Broda. Nie byłoby w tym może nic dziwnego, gdyby nie fakt, że chłopak jest siostrzeńcem Mateusza Morawieckiego, którego polityki nie popiera. I od którego – delikatnie mówiąc – różni się światopoglądowo... Z Frankiem Brodą, rozmawiam o tym kiedy i dlaczego podjął decyzje, by wkroczyć jako nastolatek na arenę polityczna. Czy rozmawiał ze swoim wujkiem na temat swojego coming outu? Czy w ogóle rozmawiał z Mateuszem Morawieckim na temat sytuacji osób LGBT, także przez pryzmat własnych doświadczeń? Czy usiadłby z nim przy jednym stole? Jak mu się dorastało w domu, w którym wszyscy oprócz niego mają prawicowe poglądy? Czy fakt, że  mieszka sam ma jakikolwiek związek z tym, że jest osobą nieheteronormatywną nieakceptowaną w swoim rodzinnym domu? Co o poglądach, działalności i orientacji seksualnej Franka Brody myśli jego pozostała rodzina? Okazuje się, że nie wszyscy podzielają podejście do sprawy rodziców 18-latka. W rozmowie z "Super Expressem" postawę młodego aktywisty skrytykowała jego ciocia, Marta Morawiecka, siostra matki oraz premiera RP. Czy jako początkujący aktywista widzi sens w społecznym aktywizmie w kontekście obecnej sytuacji w Polsce? Co myśli o zaangażowaniu się w politykę jako poseł czy senator? Czy sądzi, że polityka wciąż może służyć dobru? W kontekście ostatnich lat w Polsce , w której demokracja została wykorzystana do odbieranie praw i wolności i wprowadzania dyktatury jedynie słusznej partii. Jak to się stało , że Franek Broda w przeszłości popierał Prawo i Sprawiedliwość. Co więcej, należał do Forum Młodych PiS. A teraz daje upust swoim emocjom na Facebooku , nie szczędząc słów krytyki pod adresem partii rządzącej i nie przebierając w słowach. W końcu kogo widziałby na stanowisku premiera zamiast swego wujka?

W polskim internecie  przetoczyła się dyskusja w sprawie słowa "Murzyn". Zaczęło się od publikacji  Rady Języka Polskiego, która oficjalnie zaleciła, by unikać jego używania, bo budzi złe skojarzenia i jest archaiczne. Opinia Rady pochodzi z października 2020, ale każda o niej wzmianka pokazuje, jak wielkie emocje budzą zmiany w języku. Podobne emocje budzi publikacja wydana już nie przez Radę Języka Polskiego, ale ta udzieliła jej swojego patronatu. Chodzi o " Poradnik: Jak mówić i pisać o grupach mniejszościowych". Poradnik daje wskazówki jak etycznie określać osoby, które często spotykają się z dyskryminacją językową. Poświęca również uwagę zagadnieniu etyki języka w myśl zasady: „Nie chcemy, by język był narzędziem dominacji nad drugim człowiekiem. Chcemy natomiast, by naszym działaniom słownym przyświecała zasada wzajemności zawarta w «złotej regule etycznej»: Traktuj innych tak, jak sam chciałbyś być traktowany. Lub w prostej, ogólnoludzkiej sentencji: Nie czyń drugiemu, co tobie niemiłe. Zrozumienie i empatia, oto czego nam dzisiaj potrzeba!”. W ostatnich latach w języku polskim pojawiło się więcej swobody i przejawów życzliwości, ale także agresji słownej, czemu sprzyja polaryzacja społeczna i komunikacja internetowa. O tym jak język kształtuje rzeczywistość, jak jest równie istotny co akty prawne w krzewieniu poszanowania godności i wolności drugiego człowieka, a także jak dzielnie próbuje nadgonić rzeczywistość , rozmawiam z przewodniczącą Rady Języka Polskiego, językoznawczynią Katarzyną Kłosińską.

Krystyna Pawłowicz, była posłanka PiS i sędzia Trybunału Konstytucyjnego napisała na Twitterze o transpłciowym dziecku. Ogłosiła, że nauczyciele zostali zobowiązani, by nazywać je żeńskim imieniem, choć w oficjalnych dokumentach jest inaczej. Podała, że chodzi o podstawówkę w Podkowie Leśnej, wymieniła z nazwiska dyrektorkę szkoły. Jej wpis ściągnął falę hejtu na nauczycieli, rodziców dziecka i dyrektorkę. Szkołę wziął w obronę burmistrz Podkowy Leśnej. Rozmawiam z mamą transpłciowego chłopca, która dzieli się swoim doświadczeniem coming outu swego syna, który będąc biologiczną dziewczyną, w wieku 13 lat wyznał, że jest chłopakiem. Jak się zachować w takiej sytuacji? Jakie podjąć pierwsze działania? Od czego zacząć? Na jakie problemy można napotkać w długim procesie tranzycji? Dlaczego tak ważne jest, by zwracać się do transpłciowego dziecka preferowanym imieniem? Czy szkoła i najbliższe otoczenie mogą być sojusznikami ?Jak wygląda polskie prawodawstwo i standardy, a także absurdy związane z korektą płci? Aspekty medyczne i prawne związane z korektą płci dziecka. W końcu: jak być rodzicem transpłciowego dziecka? Z jakimi najczęściej borykają się problemami?