แม่ทั้งหลายรวมกันก็เป็นมารดาคนเดียวกันเป็นแม่ของโลกเลยมารดาของ ถ้าเรามีจิตใจกว้าง ลึก กว้างขวางพอ เราคิดว่าจะสร้างโลกกันดีกว่า แม่นี้สร้างโลก ถ้าแม่ทำให้ลูกที่เกิดมานั้นดีแล้วโลกนี้ก็ดี ถ้าแม่จะเกิดลูกมาไม่ดี โลกทั้งโลกก็ไม่ดี แม่สร้างโลก พ่อแม่นี้มันสร้างโลก ไม่ใช่สร้างแต่ลูก แต่มันสร้างทางลูกนั่นแหละ พ่อแม่ทำให้ลูกเป็นอย่างไรแล้วโลกทั้งโลกก็จะเป็นอย่างนั้น

วันพระธรรมก็เป็น วันชนะ ชนะข้าศึก อะไรเป็นข้าศึกที่สุด ก็คือ กิเลส หรือความยึดมั่นถือมั่น ด้วยความเขลา ความหลงว่าเรา ว่าของเรานั่นเอง ชนะสิ่งนี้ได้เป็นการชนะทั้งหมด และชนะประเสริฐที่สุดด้วย

รายการพุทธธรรมนำสุข ครั้งที่ 36 : พุทธบริษัทต้องทำงานให้สนุก เราควรจะมีศิลปะของการทำงานให้สนุก แม้ว่าจะเหน็ดเหนื่อย ท่านลองคิดดูว่าทำไมกีฬา มันก็เหนื่อยเหมือนกันแต่เป็นความสนุก ทำไมกิจกรรมทางเพศจึงสนุก ไม่รู้สึกเหนื่อย เพราะว่ามันเป็นเรื่องของกิเลสที่ออกมารับหน้า รับเหยื่อ พอใจ หลงใหลในการที่มันได้เหยื่อ มันจึงไม่รู้สึกว่าทนทุกข์ทรมาน เราจะเอาอะไรมาทดแทนสิ่งเหล่านั้น เพื่อทำงานให้สนุกโดยไม่ต้องใช้กิเลสเป็นต้นนั้นเลย ข้อนี้เห็นอยู่อย่างเดียวก็คือว่า จะต้องมีอุดมคติ ต้องได้รับการศึกษาเล่าเรียนมาในรูปแบบที่ทำให้เกิดความรู้สึกคิดนึก หรือความเชื่อ หรือที่จะเรียกว่าเหตุผลทางปรัชญาก็ได้ ว่าการงานนั้นมีค่าสูงสุดอย่างไร เป็นตัวชีวิตของมนุษย์ซะเองอย่างไร ในบรรดาสิ่งที่มีเกียรติของมนุษย์แล้วก็ไม่มีอะไรมากเท่าการงาน ถ้าคนเหล่านั้นมีอุดมคติอย่างนี้ เขาก็จะทำงานสนุก

รายการพุทธธรรมนำสุข ครั้งที่ 34 : โดยทั่วไปคนเคารพเทพเจ้าหรือสิ่งสูงสุดที่ไม่รู้จักว่าเป็นสิ่งที่ควรเคารพ เคารพด้วยกายกราบไหว้อ่อนน้อม เคารพด้วยวาจาคือพร่ำสรรเสริญพระคุณของสิ่งเหล่านั้น เคารพด้วยใจคือรู้สึกเคารพหวังพึ่งพาอาศัย เคารพด้วยกายด้วยวาจาด้วยใจในสิ่งที่ตัวรู้สึกว่าเป็นสิ่งสูงสุด เดี๋ยวนี้อาตมามาบอกท่านทั้งหลายว่าเครื่องมือสำหรับทำมาหากินนั่นแหละ วัตถุที่ควรเคารพ

รายการพุทธธรรมนำสุข ครั้งที่ 33 : การทำงาน คนเขารู้สึกกันว่าเป็นเรื่องที่จำเป็นต้องทำเพื่อหาเงินมาเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง เพราะว่าคนมันรู้จักแต่ปากแต่ท้อง มันก็รู้สึกไปว่าการทำงานคือการหาเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง ไม่ทำมันจะอดตาย มันจะยากจน เรามาพูดกันอีกลักษณะหนึ่ง อีกนัยหนึ่ง หากการทำงานนั้นคือการแสดงความเป็นมนุษย์อย่างถูกต้อง มนุษย์มีหน้าที่ของมนุษย์ ความเป็นมนุษย์จะสมบูรณ์ต่อเมื่อได้ทำหน้าที่ของมนุษย์ การทำงานนั้นเพื่อให้ความเป็นมนุษย์มีอยู่ได้และเลื่อนชั้นเป็นลำดับ เป็นลำดับสูงขึ้นไปจนกว่าจะถึงระดับสูงสุดและยังมีอีกความหมายหนึ่งคือว่าช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์อื่นๆ ด้วยกัน

รายการพุทธธรรมนำสุข ครั้งที่ 32 : ที่ว่าธรรมชาติสร้างมาดีแล้วนี่หมายความว่าสร้างมาครบให้มีร่างกายที่เหมาะสมที่สุด ส่วนจิตใจเขาได้ใส่ธรรมชาติแห่งโพธิ คือธรรมชาติแห่งการรู้อะไรต่างๆได้มาให้ ใจสามารถที่จะรู้ได้ทุกอย่างที่ควรจะรู้ แต่แล้วคนก็ไม่ได้ใช้จิตใจในลักษณะเช่นนั้น ไปรู้ในสิ่งที่ไม่ควรรู้ ไม่ได้รู้ในสิ่งที่ควรจะรู้ หรือถ้าไปรู้ก็รู้ผิดๆ สิ่งที่ควรจะรู้ให้ถูกก็กลายเป็นรู้ผิดๆ นี่เรียกว่าไม่สมกับที่ว่าเขาสร้างจิตใจมา ผู้ที่มีความรู้ เขารู้และเขาถือกันเป็นหลักว่าธรรมชาติแห่งโพธิมีอยู่ในจิตใจของคนทุกคน จิตนั้นจึงสามารถรู้อะไรได้ ยิ่งถ้าไปอบรม บ่ม ที่เรียกว่าบ่มจิตใจคือเจริญภาวนาด้วยแล้วก็ยิ่งรู้อะไรมาก รู้จนถึงที่สุดรู้จนกระทั่งเป็นพระพุทธเจ้าก็ได้ เขาจึงกล้ากล่าวกันว่าธรรมชาติแห่งพุทธะมีอยู่แล้วในจิตใจของสิ่งที่มีชีวิต

รายการพุทธธรรมนำสุข ครั้งที่ 31 : ถ้ามนุษย์เรารู้จักทำใจเสียสักหน่อยหนึ่งเท่านั้นแหละ สักอย่างหนึ่งเท่านั้นแหละ รู้จักทำใจดีเสียสักอย่างหนึ่งเท่านั้น การงานก็จะกลายเป็นความสุขเช่นเดียวกับว่าความสุขของผีเสื้อ ใจความมันอยู่ที่ว่าการงานคือการปฏิบัติธรรม เมื่อรู้สึกว่าเป็นการปฏิบัติธรรมก็พอใจ เมื่อพอใจก็เป็นสุข ดังนั้นจึงมีความสุขเมื่อทำการงานได้เหมือนกับผีเสื้อ เดี๋ยวนี้พวกเราจะสามารถทำความฉลาดกันถึงขนาดนั้นไหม จะทำจิตใจให้มองเห็นลึกซึ้งถึงขนาดนั้นไหม ถ้าเราทำได้จะดีไหม ถ้าเราทำได้ก็จะเป็นบุญกุศลอย่างยิ่ง

สักกายทิฏฐิ ก็โมหะ วิจิกิจฉา ก็โมหะ สีลัพพตปรามาส ก็โมหะ ละได้ ๓ อย่างนี้เป็นพระโสดาบัน มองดูให้ดีว่ายังไม่เคยพูดถึงกามราคะและปฏิฆะ แต่พูดถึงกิเลสประเภทโมหะทั้งนั้นเลย หมายความว่าต้องตั้งต้นด้วยการละกิเลสประเภทโมหะกันก่อน เพื่อรักษาโรคบ้าในขั้นต้นหรือในขั้นแรกให้หายไปเสียก่อนแล้วจึงจะรักษาในขั้นต่อไปที่สูงขึ้นไป

รายการพุทธธรรมนำสุข ครั้งที่ 30 : มนุษย์เราเห็นความเพลิดเพลินเป็นความสุขเพราะเขาพอใจในรสอร่อยของความเพลิดเพลิน มันเป็นความเพลิดเพลินของกิเลส มันก็เป็นความสุขของกิเลส ไม่ใช่ความสุขของมนุษย์ที่ถูกต้อง ขอให้เราดูกันให้ดีที่ว่าไอ้ความเพลิดเพลินนี้มันไม่ใช่ความสุข ความเพลิดเพลินคือความรู้สึกที่กระตุ้นอารมณ์ของกิเลส ความเพลิดเพลินนี้มันเป็นความลุกโพลงๆ ความโพลงๆ ส่วนความสุขที่แท้จริงนั้นเป็นความสงบ เป็นความหยุด เป็นความสงบเย็น เรียกว่ามันต่างอย่างตรงกันข้ามก็ได้ ความเพลิดเพลินมันโพลงๆ แล้วปั่นป่วน ไอ้ความสุขแท้จริงนั้นมันหยุดนิ่งสงบเย็นแต่ก็มีทางที่จะลวงให้คนเข้าใจผิด คือเข้าใจตามอวิชชาความโง่เขลา

คนอยู่ในโลกก็มิได้เห็นโลก คือมิได้เห็นไอ้ความจริงหรือความลับโดยแท้จริงของสิ่งที่เรียกว่าโลก มีตาก็เห็นนั่นเห็นนี่เรื่อยๆ ไป แต่มันไม่เห็นจริง มันไม่รู้จักโดยแท้จริง มันจึงได้หลงในสิ่งเหล่านั้น ถ้าเห็นจริงๆ มันก็ไม่หลงในอะไร เพราะฉะนั้นอย่าได้ประมาท อย่าได้อวดดีว่าเราเห็น...ยังมีอยู่อีกชั้นหนึ่งคือชั้นที่มันลึกซึ้ง บุคคลที่รู้จักโลกตามที่เป็นจริง และจัดการถูกต้องหมดจนไม่มีความทุกข์ สิ่งที่เรียกว่าชีวิตนั้นมันมีเคล็ดลับมาก แต่มันก็รวมอยู่ที่สิ่งที่เรียกว่า ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ