در این روز هایی که در سختی میگذرد برای خط ، نقش و حرف .

دلم گرفته بود که ناگهان گفتم شاید بتوانم به عنوان کوچک تریین عضو از جامعه ای که به سوی کم رنگی میرود و باعث انزوای بزرگان این مکتب شده است ، قلم بر دفتر بگذارم و گزیده صحبت های مغزم را فریاد بزنم تا شاید کسی آنها را بشنود یا بخواند.

من بیمار عشقی هستم که از بچگی دست مرا گرفته و به سوی آرامش برده است ولی این روز ها دستانش لرزان و بدنش سرد است.

کاش بیاید و بشود باز هنر یعنی این آرامش بی انتها را اینبار ما نجات دهیم.

لطف شما بود که خواندید و گوش دادید.

 خوانده ای از سهیل صدر ، نوشته ای از امیر بآرمان.

یا علی

اَلضّار

آلبوم : خوآب زدگی

آلبوم : خوآب زدگی

بیمآری

آلبوم : خوآب زدگی

آلبوم : زل زدم به نبودنش

آلبوم : زل زدم به نبودنش

آلبوم : خوآب زدگی

کاش آدم بودم

آلبوم : زل زدم به نبودنش

خوآب زدگی