▨ نام شعر: شکواییه‌ای به خدا

▨ شاعر: شیرکو بیکس

▨ با صدای: شیرکو بیکس (کردی) و ئاگر گداری (ترجمه فارسی)

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــ

له دوای خنکانی حه‌له‌بچه

{حلبچه که نفسش برید}

سکالایێکی دریژم ... نووسی بۆ خوا

{شکواییه‌ای بلند به خدا نوشتم}

به‌ر له خه‌لکی بۆ دره‌ختێکم خوێنده‌وه

{قبل از هرکس، برای درختی خواندمش}

دره‌خت گریا

{درخت گریست}

له په‌نایا باڵنده‌یه‌کی پوسته‌چی وتی باشه

{در پناهِ درخت، کبوتر نامه‌رسانی گفت}

کێ بۆت ده‌با؟

{چه کسی برایت می‌برد؟}

گه‌ر به ته‌مای منی بیبه‌م

{اگر می‌خواهی من ببرم}

من ناگه‌مه عه‌رشی خودا

{من نمی‌توانم به عرش الهی برسم}

بو به شه‌و درەنگ

هوا تاریک شد

فریشته‌ی ڕە‌ش پۆشی شێعرم

{فرشته‌ی سیاه‌پوش شعرم}

وتی: تو هیچ خه‌مت نه‌بێ

{گفت: غم به دلت راه نده}

من بۆت ئه‌به‌م، هه‌تا سه‌ری

{من میبرمش، تا آن بالاها}

تا که‌شکه‌لان

{تا ملکوت}

به‌ڵام به‌ڵێنت ناده‌مێ 

{اما هیچ قولی نمی‌دهم}

خۆی نامه‌که‌م لێ وه‌رگرێ

{خدا خودش نامه‌ات را از دستم بگیرد}

خۆ ده‌زانی خۆدای گه‌وره که‌ی ئه‌یبێنێ

{خودت که می‌دانی خدای بزرگ را کسی نمی‌بیند!}

وتم سپاس، تۆ هه‌لفڕه

{گفتم سپاسگزارم. تو پرواز کن}

فریشته ئیلهام هه‌لفڕی و

{فرشته‌ی الهام پرواز کرد و}

له گه‌ڵ خۆیا سکالای برد

{شکواییه‌ را با خود برد}

ڕوژێ دوایی که هاته‌وه

{روز بعدش که بازآمد}

سکرتێری پله‌ی چواری نووسینگه‌ی خوا

{منشی رده‌ی چهارم دفتر خدا}

عۆبەید ناوێ و هه‌ر له‌سه‌ر هه‌مان سکالا، له دامێنه

{عبید نامی! زیر همان شکایت نامه، در ادامه}

به عه‌ره‌بی بۆی نووسیبوم

{به عربی برایم نوشته بود:}

گه‌وجه !

{احمق!}

بیکه به عه‌ره‌بی، که‌س لێره کۆردی نازانێ و

{به عربی بنویس، اینجا کسی کوردی نمی‌داند و}

نایبه‌ین بۆ خوا…

{نمی‌بریمش برای خدا…}

▨

شیرکو بیکس