▨ نام شعر: تا گل سرخ شدن

▨ شاعر: ایرج جنتی عطایی

▨ با صدای: ایرج جنتی عطایی

♪ پالایش و تنظیم: شهروز

──── ♪ ────

این شعر در رثای خسرو گلسرخی سروده شده

────────

باغبان، پیر ِ گریان ِشبیخون خورده، گفت:

-" بی تو ای غنچه گل سرخ

همه گل‌هایم، گل ِ حسرت شده‌اند

و نسیم، بوی بی‌باوری و تسلیم

بوی تن در دادن دارد

▨

خاک اگر خاک کرامت باشد

دهن ِ باغ پر از فریاد است

و درخت، سرخی ِ کینه‌ی گل را می‌سراید

با خشم

کاش؛ ای کاش باز در باغ، گل ِسرخی بود

باغبان بر سر نعش ِ گل ِ سرخ نشست

گل ِسرخ، آخرین سرخ گل ِخون‌آلود

گل شهیدِ نعره‌ی باغستان

گل سرخ، تیرباران شده‌ی جوخه‌ی یخ

زیر رگبار ِ زمستانی ِ شب

خواب آزادی رویش می دید

▨

قلب سبز گل سرخ

با صدایی خونین در شب باغ سرود:

-"از شب سرد زمستان تا سحر

سحر سرخ بهار

فاصله فریاد است

تا گل ِ سرخ شدن راهی نیست

می توانی گل سرخی باشی"

باغبان اشکش را با پر ِ شال ِچهل تکه زُدود

▨

سی‌ام بهمن ماه ۱۳۵۳

ایرج جنتی عطایی

▨ نام شعر: تو پرنده‌ی نقره‌گون

▨ شاعر: هوشنگ چالنگی

▨ با صدای: ارژنگ آقاجری https://soundcloud.com/arjanga

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

تو پرنده‌ی نقره‌گون و

گل‌های صخره را نخواهی دید

این‌جا

که سایه‌های اشباحی

تن به مرگ نمی‌سپرند

پس کنار این سوت‌های بخشنده

که می‌گذرند و

نفس این نقره

که فرومی‌ریزد

بمان و نگاه کن

گیاهی بومی را

که روح اقلیمی خویش به تماشا نهاده‌ است

اما من دورم دور و

می‌توانم درین یال‌ها بخزم و

مرگ را تحقیر کنم

برخاسته‌ام

ولی به یاد نمی‌آرم

خلوتی را که برای وداع داشتم

کمان کشیده می‌شود و من

شانه‌هایم را از آهی طولانی

بیرون می‌برم.

▨ 

هوشنگ چالنگی

از دفتر شعر زنگوله‌ی تنبل

▨ نام شعر: عاشقانه

▨ شاعر: فروغ فرخ‌زاد

▨ با صدای: یاسمن زعفرانلو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری

ــــــــــــــــ

ای شب از رویای تو رنگین شده

سینه از عطر توام سنگین شده

ای به روی چشم من گسترده خویش

شادیم بخشیده از اندوه بیش

همچو بارانی که شوید جسم خاک

هستیم زآلودگی‌ها کرده پاک

ای تپش‌های تن سوزان من

آتشی در مزرع مژگان من

ای ز گندمزارها سرشارتر

ای ز زرین شاخه ها پربارتر

ای در بگشوده بر خورشیدها

در هجوم ظلمت تردیدها

با توام دیگر ز دردی بیم نیست

هست اگر، جز درد خوشبختیم نیست

ای دل تنگ من و این بار نور؟

های‌هوی زندگی در قعر گور؟

ای دو چشمانت چمن‌زاران من

داغ چشمت خورده بر چشمان من

پیش از اینت گر که در خود داشتم

هرکسی را تو نمی‌انگاشتم

درد تاریکی‌ست، درد خواستن

رفتن و بیهوده خود را کاستن

سر نهادن بر سیه‌دل سینه‌ها

سینه آلودن به چرک کینه‌ها

در نوازش، نیش ماران یافتن

زهر در لبخند یاران یافتن

زر نهادن در کف طرارها

گمشدن در پهنهٔ بازارها

آه، ای با جان من آمیخته

ای مرا از گور من انگیخته

چون ستاره، با دو بال زرنشان

آمده از دوردست آسمان

از تو، تنهائیم خاموشی گرفت

پیکرم بوی هم‌آغوشی گرفت

جوی خشک سینه‌ام را آب، تو

بستر رگهام را سیلاب، تو

در جهانی این‌چنین سرد و سیاه

با قدمهایت قدمهایم به راه

ای به زیر پوستم پنهان شده

همچو خون در پوستم جوشان شده

گیسویم را از نوازش سوخته

گونه‌هام از هرم خواهش سوخته

آه، ای بیگانه با پیراهنم

آشنای سبزه‌زاران تنم

آه، ای روشن طلوع بی‌غروب

آفتاب سرزمین‌های جنوب

عشق دیگر نیست این، این خیرگی‌ست

چلچراغی در سکوت و تیرگی‌ست

عشق چون در سینه‌ام بیدار شد

از طلب، پا تا سرم ایثار شد

این دگر من نیستم، من نیستم

حیف از آن عمری که با من زیستم

ای لبانم بوسه‌گاه بوسه‌ات

خیره چشمانم به راه بوسه‌ات

ای تشنج‌های لذت در تنم

ای خطوط پیکرت پیراهنم

آه، می‌خواهم که بشکافم ز هم

شادیم یکدم بیالاید به غم

آه، می‌خواهم که برخیزم ز جای

همچو ابری اشک ریزم های‌های

این دل تنگ من و این دود عود؟

در شبستان، زخمه‌های چنگ و رود؟

این فضای خالی و پروازها؟

این شب خاموش و این آوازها؟

ای نگاهت لای‌لائی سحر بار

گاهوار کودکان بیقرار

ای نفس‌هایت نسیم نیم‌خواب

شسته در خود، لرزه‌های اضطراب

خفته در لبخند فرداهای من

رفته تا اعماق دنیاهای من

ای مرا با شور شعر آمیخته

این‌همه آتش به شعرم ریخته

چون تب عشقم چنین افروختی

لاجرم، شعرم به آتش سوختی

▨

فروغ فرخزاد

از دفتر شعر تولدی دیگر

▨ نام شعر: دانوب ِ خاکستری

▨ شاعر: محمد مختاری

▨ با صدای: محمد مختاری

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

______________________

آن اتفاق که روزی باید می‌افتد آیا افتاده است؟

یا من هنوز باید از این سو به آن سوی دنیا بگذرم

و چشم در چشم بگردانم  بگردم بر خطی که رویا در انتهایش ثابت می‌ماند؟

تا آمدم درخشش خورشید را بر برف خاموش و یکدست تماشا کنم

تاریکی و هیاهو نگاه و شیشه را فرو بلعید و محو شد مسافت‌شمار

تاریخ در فضای سیاهی معلق است

و کش می‌آید در نقطه‌چینی سفید که سرعت می‌گیرد دم‌به‌دم

اینجا کجای دنیاست؟

 بعد از درخت‌های سپیدی که دیده‌ام

بعد از هزار رود که می‌باید آبی می‌زد (اما قطعا سیاه می‌زده‌ست)  

تازه عبورم از جنگل‌هایی‌ست که بوی خاسکتری می‌پیچانند

از کوره راه‌های پوشیده

همراز استخوانی کسانی که چشم می‌گشوده‌اند از دودی خاکستری به ابری خاکستری

که سایه می‌انداخته است بر رویا و جنایت

از کوره‌های دیروز فاصله‌ای نیست تا این حافظه که محو می‌گذرد

از این تونل که بگذرم انگار باز می‌خواهد اتفاق بیفتد

خانه چه دور مانده است و گورستان‌ها چقدر تکرار می‌شوند

▨

محمد مختاری - وین لینتس ۲۶ بهمن ۱۳۷۴ 

 از مجموعه شعر وزن دنیا صفحه‌ی ۹۳

______________________

این خوانش در تاریخ ۱۸ فروردین ماه ۱۳۷۷ انجام شده؛ یعنی نه ماه پیش از قتل دردناک او

▨ نام شعر: سفری در پیش است

▨ شاعر: تورج نگهبان

▨ با صدای: تورج نگهبان

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــ

سفری در پیش است

سفری دور و دراز

سفری در آغاز

سفری به بلندای زمین تا خورشید

و به پهنای دیار تردید

سفری به فراسوی جهانِ خاکی

عالمِ افلاکی

در گذرگاهِ غریبی که نه صبح است و نه شام

نه نشان است و نه نام

نه خزانی، نه بهار

نه زمانی در کار

ساعتِ قلب ز کار افتاده‌ست

با زمان، جان داده‌ست

سفری نرم و سبک

به سبک‌بالیِ پرواز خیال

بی‌نیاز از پر و بال

بی‌نیاز از همه خوبی و بدی

کینه‌های ابدی

حیله و دانشِ انسانِ دوپا

آدمِ سربه‌هوا

آدم؛ این ذره‌ی ناچیز بزرگ

آدم؛ این برّه‌ی در قالب گرگ

جُنگی از حادثه‌ی اوج و حضیض

مشتی از فلسفه‌ی ضد و نقیض

گاه تا عرشِ خداوند در اوج

گاه بر کشتیِ بشکسته ز موج

سفری در پیش است

سفری دور و دراز

سفری در آغاز

سفری در پیش است

سفری دور و دراز

سفری در آغاز

من از این سفر دور و دراز

بازمی‌گردم و، باز

دوست دارم که تو با من باشی

همه با من باشند

همه این‌ها که کنون اینجایند

یا که بعد از من و ما می‌آیند

همه‌ی ما که به یک شاخه‌ی بودن وصلیم

همه‌ی ما که ز یک خون و هزاران نسلیم

همه آنان که تواناییِ معنا دارند

همه آنان که دلی عاشق و شیدا دارند

دوست دارم همه با من باشند

غمِ من، دوستِ من،

دفتر من، عشق

فرزند، پدر، مادرِ من

دوست دارم همه با من باشند.

▨

تورج نگهبان

▨ شعر: دلتنگی‌ها ۱۷

▨ شاعر: یدالله رویایی

▨ با صدای: یدالله رویایی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

آنگاه كویر ِمشكل را

از فاصله ساختند

آغاز مرغ بود

آغاز بال پایدار

و مرغ اول جهان ناگاه

وقتی كه كویر مشكل را

از فاصله ساختند

فریادی سخت بركشید

و سمت شن‌ها را آشفت

فریاد میان آب افتاد

و آب

با زمزمه تارهای صوتی را لرزاند

و حافظه‌ی قنات را باد آزرد

وقتی كه تارهای صوتی

در گوشت آب

می‌لرزید

▨

شعر شماره ۱۷ از مجموعه دلتنگی‌ها

شامل شعرهای ۱۳۴۵ و ۱۳۴۶

چاپ اول: ۱۳۴۶

ــــــــــــــــــــــــــــ

تذکر: شماره شعرها ممکن است در چاپ های مختلف، متفاوت باشد. شماره‌گذاری ما بر طبق چاپ اول کتاب است. اما در کتاب ِ «مجموعه آثار یدالله رویایی» انتشارات نگاه، چاپ اول، به دلیل سانسور، این شعر شماره ۱۶ است

▨ شعر: دو قطبِ یک رخوت

▨ شاعر: بیژن الهی

▨ با صدای: شهروز

 ♪ پالایش و تنظیم: شهروز

─────♪ ─────

می‌مانی و

چُرتی کوتاه

با آبی‌ی دخترانه‌ی بدقولی‌ها. ـ

در گُلخانه‌ی سایه دار

که دَم کرده‌ست.

و نورِ چشم

که پُشتِ شیشه‌ها را روشن

نگاه می‌دارد، ـ

که تو نمی‌آید.

▨

از کتاب «دیدن»، انتشارات بیدگل، صفحه‌ی۵۳ 

سروده شده به سال ۱۳۴۹ 

───────♪ ───────

بیژن الهی جز شاعرانی است که متاسفانه هیچ قطعه ای با صدای خودش در دست نیست. از سویی جایگاه مهم او در شعر مدرن ایران، غیرقابل‌انکار است. به همین دلیل بر آن شدم تا تعدادی از آثار این شاعر را با صدای خودم اجرا کنم، تا جای او و شعرهایش، در بین شاعران معاصر خالی نماند

▨ نام شعر (ترانه): دوباره‌ها (ساعت عاشق شدن)

▨ شاعر: شهیار قنبری

▨ با صدای: شهیار قنبری

♬ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــــــــ

دوباره ماهی ِ سرخ، دوباره آبی ِ آب

دوباره عیدی من؛ غزلای تُرد ِ ناب

دوباره دستای تو سفره‌ی هفت سین ِ من

وقت ِ تحویل ِ بهار، ساعت ِعاشق شدن

دوباره مادربزرگ رخت ِ نو سوزن زده

تخم‌مرغ ِ رنگی هم از قفس در اومده

ساز ِ پُر ناز ِ تو کو؟ نُت به نُت از ما بگو

از ترانه چکّه کُن در بهار ِ شست و شو

دوباره لمس ِ علفِ، عطر ِ زاییدن ِ گل

دوباره رنگین‌کمون روی ِ تنهایی ِ پل

دوباره قایم‌موشک سر ِ چارراه ِ شلوغ

دوباره عید دیدنی از غزل‌های فروغ

قصه‌ی دوباره‌ها، سکه‌ای به نام ِ ما

دوباره شهزاده‌ای عاشق ِمرد ِ گدا

ما باید دوباره بچگی کنیم

سبزی بهارو زندگی کنیم

▨ نام شعر: چه آتشی است مگر

▨ شاعر: حیدر یغما (متخلص به یغمای نیشابوری)

▨ با صدای: یغما نیشابوری

♬ موسیقی: کیهان کلهر

♬ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــــــــ

چه آتشی است مگر در درونِ پُر مَحَن‌ام

که جان خلق بسوزد ز گرمیِ سخنم

چه شد که آن همه شوق ِ گل و گلستان‌ها 

خرابه‌ها شد و چون مرغ ِ شب‌گزین وطنم

بزرگِ مجلس وعظم؛ کجاست دستارم؟

امیر ِ محفل ِ علمم، دریده‌پیرهنم

رمیده چرخ به ویرانم و نمی‌گوید

که من به بزم ادیبان امیرِ انجمنم

کنم ز دام ِ جهان میل ِ بر گذر یغما

ولی فسوس که پابند ِریسمان ِ تنم

▨ نام شعر: عکس مرا به سینه ی دیوار قاب کن

▨ شاعر: مهدی فرجی

▨ با صدای: مهدی فرجی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــ

این مست‌های بی‌سروپا را جواب کن

امشب شبِ من است، مرا انتخاب کن

مهمانِ من تمامی این‌ها و پای من

قلیان و چای مشتریان را حساب کن

تمثال شاعرانه‌ی درویش را بکَن

عکس مرا به سینه‌ی دیوار قاب کن

هی قهوه‌چی! ستاره به قلیان من بریز

جای زغال، روشنش از آفتاب کن

انگورهای تازه‌ی عشقی که داشتم

در خمره‌های کهنه بخوابان، شراب کن

از خون آهوان بده ظرفی که تشنه‌ام

ماهیچه‌ی فرشته برایم کباب کن

از نشئه خلسه‌ای بده، از سُکر جرعه‌ای

افیون و می بیار، بساز و خراب کن

دستم تهی است هر چه برایم گذاشتی

با خنده‌های مشتریانت حساب کن

▨

مهدی فرجی