▨ نام شعر: مردم گیاه

▨ شاعر: مهدی حمیدی شیرازی

▨ با صدای: مهدی حمیدی شیرازی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــ

ما آزموده‌ایم حریفان چه ابلهند

از قامت کلام برازنده کوته‌اند

پیر طریقتند به‌شهر ادب ولی

در راه ملک شعر چو طفلان گمره‌اند

مسند‌نشین خرگه فضلند و ای‌دریغ

هنگام نقد شعر همان میخ خرگه‌اند

خردند و كوه‌پیکر، کاهند و کُه نشین

مانند مویِ پیل نزاران فربه‌اند

در لاف برگشاده‌ترند از دهان شیر

در ذوق درکشیده‌تر از چشم روبه‌اند

پنداشتی که معنی مردم‌گیاه چیست؟

آنک نه‌مردمی که به مردم مشابه‌اند

صفرند و خودبخود نه سزاوار اعتنا

زاعداد دیگر است اگر معتنابه‌اند

لنگند و ایستاده چو نیلوفر از چنار

پستند و سربلند که میرآخورِ شهند

مشتی سگ‌اند؛ مرده‌خور و استخوان‌پرست

کز سایه‌ی قبور به عیش مرفه‌اند

بر روح مرده گرم‌ترند از دم جحیم

بر جان زنده سردتر از باد دی‌مه‌اند

تا یوسفی به چاه نیفتد عزیز نیست

اینان اسیر یوسف افتاده در چه‌اند

خاموش و آفرین‌خوان وین‌هردو نابه‌جا

سرشان ز تن جدا که خروسان بی‌گه‌اند

معنای "اَه" به هیچ کتابی نیافتم

وینان درست و راست همان معنی اه‌اند

▨

دکتر مهدی حمیدی شیرازی

از کتاب شبی هم در آغوش دریا - صفحه ۴۷۷

بیست و سوم خرداد ماه ۱۳۴۱ - تهران

▨ نام شعر: کجای جهان بگذارمت؟

▨ شاعر: منوچهر آتشی

▨ با صدای: منوچهر آتشی

♬ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــــــــ

کجای جهان بگذارم‌ ات

تا زیباتر شود آن‌جا؟

ستاره به ستاره

به جادوی ذهن و بال شهاب

گردانده‌ام

کاکل گل‌بویت را

به هر ستاره

تاری داده‌ام

طُرّه‌ای به هر منظومه

به هر کهکشان دسته‌ای

به کیهان

عطری داده‌ام

که می‌گردد گیج

گرد خویش

کوچه به کوچه رفته‌ام

شهر به شهر

دیار به دیار

نام‌ات را

به یاد هر پنجره آورده‌ام

به یاد هر چارراه

به یاد هر بندر

و فرودگاه

تا نظام یافته

آشنایی‌ها

نظام یافته

تپش‌ها

و جهانی شده

زبان ِاندوه

برگ به برگ

برده‌ام طراوت رخسارت را

با بال پروانه و تار موی نسیم

درخت به درخت

و جنگل به جنگل

و سبزینه‌ی جانت را

قسمت کرده‌ام

میان خشک‌های جهان

تا جان یافته باشد هر چیز

و ایستاده باشد هر چیز

کمربسته

برابر بلندای خُرّمت

کجای جهان بگذارمت

تا زیباتر شود آن‌جا؟

برگ به برگ و ساقه به ساقه

به باغ‌های جهان داده‌ام

نامت را

و چشمانت را

به آسمان داده‌ام

تا ببینی مرا هم

که نمی‌بینم جز تو را

با هزار چشم و هزار ستاره‌ی مَساماتم

در کوره راه ِ گندم

آن جفت شادبال ِ سبک‌ پا را می‌بینی؟

آن جفت ِ بال در بال

که در گذار ِ خود

گلبرگ‌های سرخ شقایق را

مثل هزار گله‌ی پروانه

از خواب ِ سرخ ِ رنگ

بیدار می‌کنند؟

آن زائران مشهد ِ دیدار

آن آهوان رعنا

آن جفت پارسا را می‌بینی؟

اینجا ولی هنوز

از انبوه وهم خویش

چشم مرا به حیرت می‌کاوی

و در کویر دور نگاهم

طرحی به جز گریز نمی‌یابی

▨ نام شعر: چشمی کنار پنجره‌ی انتظار (شب‌زنده‌دار)

▨ شاعر: هوشنگ ابتهاج

▨ با صدای: هوشنگ ابتهاج

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــ

ای دل! به کوی او ز که پرسم که یار کو

در باغِ پُرشکوفه که پرسد بهار کو

نقش و نگارِ کعبه نه مقصودِ شوقِ ماست

نقشی بلندتر زده‌ایم، آن نگار کو

جانا، نوای عشق، خموشانه خوش‌تر است

آن آشنای ره که بُوَد پرده‌دار کو

ماندم در این نشیب و شب آمد، خدای را

آن راهبَر کجا شد و آن راهوار کو

ای بس ستم که بر سرِ ما رفت و کس نگفت

آن پیکِ ره‌شناسِ حکایت‌گزار کو

چنگی به دل نمی‌زند امشب سرود ما

آن خوش‌ترانه چنگیِ شب‌زنده‌دار کو

ذوقِ نشاط را می و ساقی بهانه بود

افسوس، آن جوانیِ شادی‌گسار کو

یک شب، چراغِ روی تو روشن شود ولی

چشمی کنار پنجره‌ی انتظار کو

خون هزار سروِ دلاور به خاک ریخت

ای سایه، های‌هایِ لبِ جویبار کو؟

▨ 

هوشنگ ابتهاج (متخلص به هـ. ا. سایه)

از دفتر شعر «آهی و راهی»

▨ نام شعر: لال‌پرست (کمالِ دار برای من کمال پرست)

▨ شاعر: محمدعلی بهمنی

▨ با صدای: محمدعلی بهمنی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز کبیری

___________

 شدیدا به شما پیشنهاد می‌کنم آلبوم صوتی «گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود» را از بیپ تیونز تهیه کنید. این آلبوم شامل ۱۳ غزل ناب، با صدای شاعر است.

___________

در این زمانه‌ی بی های‌و هویِ لال‌پرست

خوشا به حالِ کلاغانِ قیل‌و‌قال پرست

چگونه شرح دهم لحظه‌لحظه‌ی خود را

برای این همه ناباورِ خیال‌پرست؟

به شب‌نشینیِ خرچنگ‌های مردابی

چگونه رقص کند ماهیِ زلال‌پرست

رسیده‌ها چه غریب و نچیده می‌افتند

به پایِ هرزه‌علف‌های باغِ کال‌پرست

رسیده‌ام به کمالی که جز اَنالحق نیست

کمالِ دار برای منِ کمال‌پرست

هنوز زنده‌ام و زنده بودنم خاری است

به تنگ چشمیِ (چشم تنگی) نامردمِ زوال‌پرست

▨

محمدعلی بهمنی

از کتاب شعر: گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود

صفحه‌ی ۱۹

حمدعلی بهمنی

از کتاب شعر: گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود

صفحه‌ی ۱۹

ــــــــ

در خوانشِ شاعر از مصرع آخر، گفته شده «تنگ چشمیِ» ولی در کتاب (چاپ هشتم در اختیار بنده هست) نوشته شده: «چشم تنگی»

▨ نام شعر: مه (بیابان را سراسر مه گرفته است)

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

بیابان را سراسر مه گرفته است.

چراغِ قریه پنهان است

موجی گرم در خونِ بیابان است

بیابان، خسته

لب بسته

نفس بشکسته

در هذیانِ گرمِ مه، عرق می‌ریزدش آهسته از هر بند.

«ــ بیابان را سراسر مه گرفته است. [می‌گوید به خود، عابر] سگانِ قریه خاموش‌اند.

در شولای مه پنهان، به خانه می‌رسم. گل‌کو نمی‌داند. مرا ناگاه در

درگاه می‌بیند، به چشمش قطره اشکی بر لبش لبخند، خواهد گفت:

«ــ بیابان را سراسر مه گرفته است… با خود فکر می‌کردم که مه گر

همچنان تا صبح می‌پایید مردانِ جسور از خفیه‌گاهِ خود به دیدارِ عزیزان بازمی‌گشتند.»

□

بیابان را

سراسر

مه گرفته است.

چراغِ قریه پنهان است، موجی گرم در خونِ بیابان است.

بیابان، خسته لب‌بسته نفس‌بشکسته در هذیانِ گرمِ مه عرق می‌ریزدش آهسته از هر بند…

▨ 

احمد شاملو - ۱۳۳۲

از دفتر شعر هوای تازه

چاپ شده به سال ۱۳۳۶

▨ نام شعر: می‌خواهمت چنان که شب خسته خواب را

▨ شاعر: قیصر امین‌پور

▨ با صدای: شاعر

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

────────

می‌خواهمت چنانکه شب خسته خواب را

می‌جویمت چنانکه لب تشنه آب را

محو توام چنانکه ستاره به چشم صبح

یا شبنم سپیده دمان آفتاب را

بی‌تابم آنچنانکه درختان برای باد

یا کودکان خفته به گهواره تاب را

بایسته‌ای چنان که تپیدن برای دل

یا آنچنان که بالِ پریدن عقاب را

حتی اگر نباشی، می‌آفرینمت

چونان که التهاب بیابان سراب را

ای خواهشی که خواستنی‌تر ز پاسخی

با چون تو پُرسشی چه نیازی جواب را

▨ نام شعر: آخرِ خط

▨ شاعر: مهدی اخوان ثالث

▨ با صدای: مهدی اخوان ثالث

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــ

رسیده‌ایم من و نوبتم به آخر خط

نگاه دار، جوان‌ها بگو سوار شوند.

▨

مهدی اخوان ثالث

متخلص به م. امید

▨ نام شعر: قو

▨ شاعر: نیما یوشیج

▨ با صدای: احمد کیایی

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

صبح چون روی می‌گشاید مهر

روی دریای سرکش و خاموش

می‌کشد موج‌های نیلی چهر

جبّه‌ای از طلای ناب به دوش.

صبحگه، سرد و تَر، در آن دم‌ها

که ز دریا نسیم راست گذر،

گل مریم، به زیرشبنم‌ها

شستشو می‌دهد بر و پیکر.

صبحگه، که‌انزوای وقت و مکان

دل‌رباینده است و شوق افزاست،

بر کنارِ جزیره‌های نهان

قامت با وقار قو پیداست.

آن‌چنانی که از گلی دسته

پیش نجوای آب‌ها تنها،

وسط سبزه‌ی خزه‌بسته

تنش از سبزه بیشتر زیبا.

می‌دهد پایِ خود تکان، شاید

که کُند خستگی ز تن بیرون.

بال‌های سفید بگشاید

بپرد دربرابر هامون.

بپرد تا بدان سوی دریا

در نشیبِ فضای مثل سحر،

برود از‌جهان خیره‌ی ما

بزند در میان ظلمت، پَر.

برود در نشیمن تاریک

با خیالی که آن مصاحب اوست،

در خطِ روشنی چو مو باریک

بیند آن چیزها که در خورِ قوست.

لکّ ابری که دور می‌مانَد

موج‌هایی که می‌کنند صدا،

وندر آن‌جا کسی نمی‌داند

که چه اشکال می‌شوند جدا.

لیک مرغ جزیره‌های کبود،

در همین دم که او به تنهایی

سینه خالی ز فکر بود و نبود

می‌کند فکرهای دریایی.

نظر انداخته سوی خورشید،

نظری سوی رنگ های رقیق

با تکانی به بال‌های سفید

بجهیده‌ست روی آبِ عمیق.

برخلافِ تصورِ همه، او

مانده دیوانه‌ی حکایت آب

گر کسی هست یا نه، ناظرِ قو

قو در آغوشِ موج‌هاست به خواب.

▨ 

نیما یوشیج

بیستم فروردین ماه ۱۳۰۵

▨ نام شعر: آی عشق (بر سرمای درون)

▨ شاعر: احمد شاملو

▨ با صدای: احمد شاملو

▨ پالایش و تنظیم: شهروز

ـــــــــــــــــ

همه

لرزشِ دست و دلم

از آن بود

که عشق

پناهی گردد،

پروازی نه

گریزگاهی گردد.

آی عشق آی عشق

چهره‌ی آبی‌ات پیدا نیست.

□

و خنکای مرهمی

بر شعله‌ی زخمی

نه شورِ شعله

بر سرمای درون.

آی عشق آی عشق

چهره‌ی سُرخ‌ات پیدا نیست.

□

غبارِ تیره‌ی تسکینی

بر حضورِ وَهن

و دنجِ رهایی

بر گریزِ حضور،

سیاهی

بر آرامشِ آبی

و سبزه‌ی برگچه

بر ارغوان

آی عشق آی عشق

رنگِ آشنایت

پیدا نیست.

▨ 

احمد شاملو - ۱۳۵۱

ــــــــــــ

از دفتر ابراهیم در آتش

شامل شعرهای ۱۳۴۸ تا ۱۳۵۲

▨ نام شعر: همیشه با تو

▨ شاعر: فریدون مشیری

▨ با صدای: فریدون مشیری

♬ پالایش و تنظیم: شهروز

ــــــــــــــــــــــــ

معنای زنده بودن ِ من، با تو بودن است

نزديک، دور

سير، گرسنه

رها، اسير

دلتنگ، شاد

آن لحظه‌ای که يی تو سر آيد مرا مباد

مفهوم ِ مرگِ من

در راه ِ سرفرازی ِ تو

در کنار تو مفهوم زندگي‌ است

معنای عشق نيز در سرنوشت من

با تو، هميشه با تو، برای تو زيستن