حادثه ها را بنویسم

باید بروم حادثه ها را بنویسم
یک یک خبر فاجعه ها را بنویسم
عمریست که کارم شده تا در غزل خویش
از رنج شما خاطره ها را بنویسم
هر ثانیه هم، رنج جدیدی رسد و من
باید سفر ثانیه ها را بنویسم
هی قافله در قافله جان باختگانند
باید گذر قافله ها را بنویسم
یک قصة دوری و جدایی ست، چگونه
اندازه ی این فاصله ها را بنویسم
از بیت غزل رفته دگر شادی و باید
اندوهٍ ترِ تعزیه ها را بنویسم
کی محو شود مرثیه ها از غزل من
باید بروم فرضیه ها را بنویسم

خواب دیدم که قراراست که طوفان بشود
خواب این مردم افسرده پریشان بشود
اگراین ملّت آزرده دهان باز کند
منتظر باش که دریای خروشان بشود
آن قَدَر فاجعه رخ داد که امیدی نیست
درد و بد بختی این جامعه درمان بشود
دین حق در کف این سنگدلان افتاده
مصلحت نیست که‌ دین خانه ی شیطان بشود
درد این است که درهرطرف این وادی
هر که حق گفت، یقین راهی زندان بشود
آخر و عاقبت گلّه ی ما خونبار است
گرگ درنده اگرهمدم چوپان بشود
جان فراز تومکن شکوه و فریاد نزن
دیوِ مغرور محال است که انسان بشود
با چنین فقر و گرانی و گرفتاری خلق
منتظر باش قرار است که طوفان بشود