کانونهای شورشی

درین شبانه ـ شبی که ورق می خورد
دلشان را
شهابی می کنند
و بر پوست آسمان می کوبند
و ستاره نوید می دهد
آفتاب می آید!
بر درهای ستم
می نویسند : عدالت
برآسمان سکوت
می نویسند: فریاد
بر چهره ی دیو می نویسند: فرشته
و بر دیواره ی بت خانه
می نویسند: خدا!
کانونهای نه
کانونهای آتش
کانونهای شورشی

سروده یک شب آتشین
یک شب آتش در نیستانی فتاد
سوخت چون اشکی که بر جانی فتاد
شعله تا سرگرم کار خویش شد
هر نی ای شمع مزار خویش شد
نی به آتش گفت کین آشوب چیست
مر ترا زین سوختن مطلوب چیست
گفت آتش بی سبب نفروختم
دعوی بی معنی ات را سوختم
زانکه می گفتی نی ام با صد نمود
همچنان در بند خود بودی که بود
مرد را دردی اگر باشد خوش است
درد بی دردی علاجش آتش است (2)

یک شب آتش در نیستانی فتاد (2)
سوخت چون اشکی که بر جانی فتاد (2)
شعله تا سرگرم کار خویش شد (2)
هر نی ای شمع مزار خویش شد (2)

متهم شدم به سرخی / مث شعله داغ بودن / به هواخواهی خورشید / توی شب، چراغ بودن
متهم شدم به مردن / واسه شب‌بوهای عاشق / خوندن از گلوی زخمی / مث ایثار شقایق

نان من کو !
شاعر: گودرز

زند فریاد ملت از دل و جان
حقوق و حقه ی ایران من کو
منم آن کارگر در کارخانه
بهای زندگی و جان من کو
من آن دهقان محروم و فقیرم (2)
بهای گندم ارزان من کو
من از رانندگان کامیونم
بهای کار بی پایان من کو
به زیر خط فقر، آموزگارم (2)
حقوق و شأن چون انسان من کو
منم آن فارغ التحصیل بیکار (2)
ره آیندة تابان من کو
پرستارم، وکیلم، کارمندم
مریضم دارو و درمان من کو
جوانی کولبر یا دستفروشم (2)
ضمانت بهر حفظ جان من کو
من آن بی خانمان گور خوابم
پناه و سرپناه سامان من کو
من آن غارت شده ایرانی هستم
در این دریای ثروت نان من کو
از این پس ما همه اندر خروشیم
چنان دریای پر طوفان به جوشیم
سراپا اعتراضیم و تهاجم
به ره عدل و آزادی بکوشیم
برای محو این دزدان حاکم (2)
لباس خیزش و وحدت بپوشیم

رادیو-مجاهد مجاهدین-خلق سروده-شعر پیشاهنگ غلامرضا-خسروی

تقدیم به رومینا و همه رومیناهای مظلوم ایران زمین