پزشکیان، به یک رئیس جمهور روضه‌خوان تبدیل شده است .گویی نه در جایگاه ریاست جمهوری که در جایگاه یک واعظ قرار دارد. او صرفاً نهج‌البلاغه می‌خواند و جملاتی آرمانی بیان می‌کند، بدون آنکه برنامه‌ای عملی ارائه دهد. امروز هم گفته است که «اگر مذاکره نکنیم، نمی‌میریم». اما آیا معیار ارزیابی کیفیت زندگی مردم فقط این است که «نمی‌میریم»؟ زندگی فقط زنده بودن نیست.

وظیفه دولت، فراهم کردن شرایط یک زندگی شرافتمندانه، محترمانه و با حفظ عزت نفس مردم است. اگر مردم فقط زنده بمانند، اما زندگی نکنند، چنین وضعیتی چه فایده‌ای دارد؟