Teatr KTO

To już ostatnie przedfestiwalowe spotkanie z dyrektorem Teatru KTO i dyrektorem artystycznym ULICY Jerzym Zoniem.

Posłuchajmy zatem o... marzeniach!

Kolejny odcinek, w którym dyrektor Teatru KTO i dyrektor artystyczny Festiwalu Teatrów Ulicznych ULICA opowiada o tym, co działo się na teatralnej ulicy, a co wydarzyć się może. Dzisiaj zapraszamy do opowieści, która sprawia, że aktorzy są bliżej nieba... bo potrafią chodzić na szczudłach! Szczudlarze, bo o nich mowa, i szczudła w ogóle są nie tylko rekwizytem, który wprawia publiczność w zachwyt. Według Jerzego Zonia to też realizacja dziecięcych marzeń i wyobrażeń... ciekawi?

Zapraszamy do słuchania!

Publiczność... czy zmieniła się przez trzydzieści lat? Co ją wyróżnia? Jaka będzie na tegorocznym Festiwalu?

Opowiada Jerzy Zoń!

1997 rok, Polska walczy z żywiołem. W tym czasie Teatr KTO organizuje kolejną edycję Festiwalu ULICA. 

Wspomnienie Jerzego Zonia przywołuje tamte tragiczne wydarzenia, ale też niesie nadzieję - że sztuka potrafi wiele przetrwać!

Motywem przewodnim dzisiejszej opowieści są kolory... posłuchajcie dyrektora Teatru KTO i dyrektora artystycznego Festiwalu Teatrów Ulicznych ULICA Jerzego Zonia.

"[...] książki nie mówią nic! Nic, czego byś mógł uczyć innych czy w co wierzyć. Mówią one o nieistniejących ludziach, tworach wyobraźni, jeśli należą do literatury pięknej. Jeśli nie należą do tej literatury, to jeszcze gorzej: jeden profesor nazywa drugiego idiotą, jeden filozof wrzeszczy, by zagłuszyć drugiego. Wszyscy biegają w kółko strącając gwiazdy i gasząc słońce. Gdy się z nimi zadasz, jesteś stracony." 

W 2017 roku w Krakowie palono książki. O tym zajściu opowiada Jerzy Zoń.

;)

Otwarcie nowego cyklu, w którym pierwsze skrzypce gra dyrektor Teatru KTO i dyrektor artystyczny Festiwalu Teatrów Ulicznych w Krakowie. Pretekstem do spotkań stała się tegoroczna sytuacja pandemiczna i zmiana terminu 33. ULICY. Będziemy wspominać, opowiadać, wyjawiać sekrety i rozśmieszać słuchaczy, ale przede wszystkim Jerzy Zoń opowie o tym co było i będzie - o trzydziestu trzech edycjach ULICY i tym, co nas jeszcze czeka.

Zapraszamy!

W dzisiejszym podcaście Georgina Gryboś czyta teksty krytyczne o spektaklach, które reżyserowali dla Teatru KTO m.in. Krzysztof Niedźwiedzki i Andrzej Sadowski. Wraz z rozszerzaniem się działalności Teatru zapraszano do współpracy innych artystów. Powstały spektakle, które wpisały się w repertuar Teatru, a niektóre z nich, jak spektakle Krzysztofa Niedźwiedzkiego - nadal, z wielkim powodzeniem, można oglądać na scenie!

Przedstawiamy Państwu:

Spektakle w reżyserii Krzysztofa Niedźwiedzkiego -

"Atrament dla leworęcznych. Komedię absurdalną" 

"Świętych tego tygodnia. Komedię obyczajową" 

"Teatr Telewizji. Komedię sensacyjną"

"Stroiciela grzebieni"

Spektakl w reżyserii Piotra Bikonta -

"Rondo"

Spektakl w reżyserii Andrzeja Sadowskiego -

"Leona i Matyldę"

To ostatni podcast, który poświęcony był czytaniu wydawnictwa Teatru KTO, ale... nie żegnamy się z taką formą kontaktu z Państwem. Za tydzień, tradycyjnie w środę, rozpoczniemy nowy cykl podcastowy, który narazie pozostaje tajemnicą:) 

Dziękujemy Państwu za trzy miesiące wspólnego czytanina i słuchania:

Georgina Gryboś i Paweł Szczepanik

To już przedostatnie czytanie książki poświęconej Teatrowi KTO. Zaprasza Paweł Szczepanik.

Spektakle Jerzego Zonia zawojowały świat i nie ma w tym krzty przesady. Wszyscy przecież wiemy, że Teatr KTO to teatr żyjący na walizkach, przemierzający kontynenty, aby zaprezentować międzynarodowej publiczności pracę krakowskiego zespołu. W dzisiejszym docinku wysłuchacie Państwo fragmentów tekstów krytycznych poświęconych najnowszym realizacjom Jerzego Zonia. Począwszy od "Quixotage" z 2007 roku przez, specyficzny w przypadku twórczości Jerzego Zonia, spektakl "Ostatnia godzina" z 2008 roku, w którym wykorzystano teksty Lwa Tołstoja, ale przede wszystkim - śpiewano!; przez spektakl, który często jest wymieniany, jako "ulubiony" przez widzów Teatru - niezwykłe widowisko na podstawie prozy noblisty Jose Saramago - "Ślepcy" z 2010 roku; przez "Chór sierot" - kolejny spektakl bez słów, w którym poruszająca historia opowiadana przez aktorów jedynie ruchem, ciałem, choreografią Eryka Makohona wydarza się przy dźwiękach III Symfonii Henryka Góreckiego (2014); aż po "Peregrinusa" (2015) - spektakl nie tracący na aktualności od dnia premiery, który opowiada o dniu z życia everymenów - błyskotliwy, smutny, a równocześnie niezwykle zabawny.

Słowo od Jana Polewki:

"Jest to teatr krakowski i światowy, co powinno być oczywiste, ponieważ Kraków jest miastem światowym. (...) Poprzeczka, jaką artyści Teatru KTO pokonują, skacząc na szczudłach pośród ognia, dymu i huku wystrzałów, została umieszczona tak wysoko, że wprost nieprawdopodobnym wydaje się, iż wszyscy dożyli w zdrowiu obecnego jubileuszu."

Kontynuując czytanie tekstów krytycznych o spektaklach Teatru KTO przenosimy się do świata "Zapachu czasu" i "Sprzedam dom, w którym już nie mogę mieszkać" - spektakli nadal goszczących na scenach i w plenerach całego świata. Powracamy też do "Mazepy" zrealizowanej przy współpracy z Teatrem Eksperymentalnym z Kijowa i Teatrem Woskresinnia ze Lwowa. Czwarty spektakl to "Instalacja I - Sutor".

Czyta: Georgina Gryboś

Słowo od Andrzeja Sikorowskiego:

„Należę do tych debilnych widzów pragnących sensu, konsekwencji, przejrzystości wywodu, do tych szczęściarzy wychowanych przez Swinarskiego, Jarockiego, Wajdę, Grzegorzewskiego, więc też jestem czujnym cwaniakiem i ochy, i achy nad pseudowspółczesnością nie robią na mnie żadnego wrażenia. I takich jak ja Zoń i jego trupa znajdują na całym świecie, i pewnie wnet znów w ten świat ruszą z całym przedstawieniem.”