ณ ป่าลึกแห่งหนึ่ง แม่จิ้งจอกขนสีเงินกำลังเล่านิทานให้ลูกน้อยฟัง แม่จิ้งจอกเล่าว่า รู้ไหมว่าทำไมพี่น้องถึงต้องรักกันต้องช่วยเหลือซึ่งกันและกัน เดี๋ยวแม่จะเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง มีหมาจิ้งจอกครอบครัวนึง อยู่กันเป็นครอบครัวเล็ก มีกันอยู่แค่ 4 ตัว แม่จิ้งจอกพ่อจิ้งจอกและลูกจิ้งจอกอีก 2 ตัว
แต่ลูกจิ้งจอก 2 ตัวนั้นทะเลาะกันทุกวัน ในทุกวันก็จะมีเรื่อง ให้แม่จิ้งจอกนั้นปวดหัว
แล้วอยู่มาวันนึง แม่จิ้งจอกเห็นว่าพี่น้องจิ้งจก 2 ตัวนี้ทะเลาะกัน ไม่รักกันสักที จึงคิดอุบายให้เจ้าจิ้งจอก 2 ตัวนี้ ออกไปหาผลไม้กันเอง โดยแม่จะไม่ไปช่วยเหลือแล้วนะ เจ้าจิ้งจอก 2 ตัวจึงต้องเดินทางออกจากบ้าน เพื่อที่จะไปหาผลไม้ตามที่แม่จิ้งจอกนั้นสั่ง
"โอ้ยน่าเบื่อจริงๆเลย เป็นเพราะน้องนั่นล่ะ ทำให้ต้องออกมา ไม่งั้นนอนชิวๆกินองุ่นก็ได้แล้วเนี่ย"
" ก็เป็นเพราะพี่นั่นหล่ะ ขออะไรก็ไม่เคยให้เลย งกตลอด เนี่ยเลยจะต้องเหนื่อยออกมาหากินเอง"
ในระหว่างทางที่เดินไปนั้นก็มัวแต่ทะเลาะกันจนไม่ได้ดูทางเดิน ทำให้ตกไปในกับดักนายพราน ที่สร้างดักสัตว์เอาไว้ พอตกลงไปในหลุมกับดัก เราจิ้งจอกก็มัวแต่โทษกันเองไปมา
"เป็นเพราะพี่นั่นแหละมองไม่ดูทางมัวแต่เลือกอยู่นั่นล่ะว่าต้นไม้ต้นไหนจะใหญ่กว่ากัน"
"เป็นเพราะน้องนั่นแหละ ไม่ยอมบอกพี่ ไม่ยอมบอกเลยแม้แต่ทาง
ดูซิทำให้หล่นไปในกับดักทั้งคู่"
เจ้าจิ้งจอกสองพี่น้องก็ยังทะเลาะกันไม่เลิก ทะเลาะกันไปมาและไม่มีวี่แววว่าใครจะปีนขึ้นไปได้ ซึ่งตัวพี่นั้นขาแข็งแรงกว่าก็พยายามที่จะกระโดดขึ้นไป แต่ก็ไม่สามารถกระโดดผ่านพ้นขึ้นหลุมไปได้
ส่วนตัวน้องที่มีน้ำหนักเบากว่าก็พยายามใช้เล็บ จิกดินเข้าที่ข้างหลุม เพื่อพยุงตัวขึ้นไปแต่ก็ไม่สามารถที่จะพยุงตัวขึ้นไปถึงปากหลุมได้
เวลาก็ผ่านไปซักพักใหญ่เจ้าหมาจิ้งจอกสองพี่น้องก็พยายาม ตะเกียกตะกายขึ้นไป ในแบบของตน โดยที่ไม่ยอม ที่จะช่วยเหลือกัน จนแล้วจนเล่าครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ไม่มีวี่แววที่จะสามารถ ขึ้นไปถึงปากหลุมสักที
ผลไม้ ที่เก็บได้มาตอนต้นทางนั้นก็เริ่มร่อยหรอเริ่มหมดลงไป เวลาก็ผ่านไปนานจนถึงเกือบเย็น ไม่ว่าทั้งสองจะผลัดกันปีนป่าย
พยายามสักกี่ครั้งก็ไม่เป็นผลสำเร็จ
จนตัวพี่ ก็คิดได้ว่า ก็คงจะต้องช่วยกันแล้วแหละ ถ้าอยู่แบบนี้ก็มีแต่ต้องหิวตายกันทั้งสองตัว ตัวพี่ ก็เลยตัดสินใจ บอกให้ จิ้งจอกตัวน้องเหยียบหัวเขาขึ้นไป อย่างน้อยถ้าน้องรอด ยังไงก็ดีกว่าที่จะต้องมาอดตายพร้อมกันทั้งคู่ เมื่อจิ้งจอกตัวพี่คิดได้ดังนั้นแล้วก็อุ้มน้องขึ้นไปวางไว้บนหัวแล้วก็พยายามกระโดดสุดตัว
"เฮื้อกกกก"
ตัวน้องก็ลอยขึ้นไปพ้นปากหลุม จิ้งจอกตัวน้องทั้งดีใจและตกใจ
ไม่คิดว่าพี่จะช่วยเขา ในยามคับขัน พี่จิ้งจอกก็ได้แต่ตะโกน บอกว่าไปเหอะไม่ต้องห่วงพี่ รีบหนีไป ก่อนที่นายพรานจะมาเห็น เพราะนี่มันก็เย็นมากแล้ว อาจจะถึงเวลาที่นายพรานจะแวะกลับมา ดูหลุมที่เขาดักสัตว์ไว้ก็เป็นได้
เมื่อจิ้งจอกตัวน้องได้ยินดังนั้นก็รู้สึกเสียใจ จิ้งจอกตัวน้องรู้ว่าพี่อาจจะตาย เพราะโดนในพรานจับไปกินก็เป็นได้ แต่จิ้งจอกตัวน้องก็เล็กเกินไปไม่มีแรงที่จะสามารถดึงจิ้งจอกตัวพี่มาได้ คิดแล้วก็รู้สึกเสียใจกับตนเองที่เคยเอาแต่ทะเลาะกับพี่มาตลอด ไม่เคยรู้เลยว่าจริงๆแล้วพี่ก็เป็นห่วงเราแล้วก็เสียสละเรามากแค่ไหน
ในระหว่างที่จิ้งจอกตัวพี่ก็ไล่ให้น้องรีบกลับบ้านไป อย่างน้อยก็อยากให้น้องให้ออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด แต่ตัวน้องก็ ชะโงกหน้ามามองพี่ แล้วก็ไม่ยอมจากไปไหน ทำได้แค่เพียงพยายามตะกุยปากหลุม เพื่อว่าปากหลุมจะกว้างขึ้น เผื่อว่าพี่อาจจะกระโดดออกมาได้ง่าย แต่ก็ไม่เป็นผล จิ้งจอกตัวพี่พยายามสุดกำลังก็ไม่สามารถกระโดดออกมาพ้นหลุมดักสัตว์ได้
จนจิ้งจอกตัวน้องสังเกตุว่า ตอนที่ตะกุยหลุมมีหินเล็กๆหล่นลงไปในหลุม ตัวน้องคิด งี้ถ้าเราเอาหินมาไว้เยอะๆ พี่ก็อาจจะเหียบหินแล้วกระโดดขึ้นมาได้ จิ้งจอกตัวน้องคิดได้ดังนั้น ก็ตะโกบอกพี่ว่า พี่รอก่อน เดี๋ยวน้องไปหากินมาให้เหยีบบ จิ้งจอกตัวน้องก็วิ่งพล่านไปมาสุดกำลัง เพื่อรวบรวมหินเล็กหินน้อยให้มากที่สุด
"พี่ถอยไปๆๆ หินจะลง"
จิ้งจอกตัวน้องคาบมาใส่ไว้ในหลุม รอบแล้วรอบเล่า จนหินแน่นพอที่จะเหยียบได้นิดหน่อย
จิ้งจอกตัวพี่ก็ลองกระโดดดูอีกครั้ง
"เอ้าอึ้บบบ"
ครั้งแรกยังไม่พ้น แต่ดพอจะมีความหวัง จิ้งจอกตัวพี่กระโดดอีกรอบ พร้อมกับน้องจะโกนให้กำลังใจ
จิ้งจอกตัวพี่เหยียบหินที่สูงที่สุด รวบรวมแรงที่มี กระโดดสุดตัว
"อึ้บบบบบ" (เสียงขึ้นจากหลุม)
ในที่สุดจิ้งจอก 2 พี่น้อง ก็ออกจากหลุมดักสัตว์ของนายพรานจนได้
ทั้งคู่ไม่รอช้า รีบวิ่งกลับกลับบ้านพร้อมกันด้วยความดีใจ
และหลังจากนั้น จิ้งจอก2 พี่น้องถึงจะมีปัญหาไม่เข้าใจกัน
พวกเขาก็จะพยายามนึกถึงวันที่เคยช่วยเหลือกัน และพยายามไม่ทะเลาะกันอีกเลย^^
