از شما برای خواندن داستانم سپاسگزارم. دعا میکنم خداوند از طریق این کتاب با دانش

خردمندانهتری دربارۀ اسالم و محبت بیشتری برای عیسی و حقیقت او، شما را برکت دهد.

چند پرسش هست که هرگاه داستان زندگیام را درمیان میگذارم، مطرح میشوند.

مچاله شده روی زمین نشسته بودم، در پیشگاه خدا میلرزیدم. دو هفته از پذیرش

ِ خداوندم گذشته بود، در حال شیون، منِمن کنان با لبهای لرزان، تالش میکردم از او

خواهش کنم.

»خدایا، چرا ...؟« ولی نمیتوانستم واژههایم را در قالب جملهای به زبان بیاورم. بیاختیار

می لرزیدم.

در طول چند روز پس از آن، قلبم پر از خوشی تازهای بود، خوشی آشنایی با خدا. همۀ

زندگیام گمان میکردم که او را میشناختم، ولی اکنون به راستی میدانستم او کیست. قابل

مقایسه نبود. هیچ چیزی با خدای واحد حقیقی قابل قیاس نیست.

در طول تابستان 2005 ،من همچنان در برار انجیل مقاومت کردم. به مسجدهای

بیشتری رفتم و با امامان بیشتری صحبت کردم، به دنبال پاسخ میگشتم ولی هیج پاسخی

من بر اولّین پلۀ باالی پلکانی سفید در یک مسجد نشستهام. پلکان رو به باال

میرود، و اولین پلّه تیرکی تزیین شده دارد با نردهای که رو به باال به سمت چپ

میرود. مطمئن نیستم که جنس پلهها از چیست، ولی فکر میکنم یا از سنگ، یا از

سنگ مرمر و یا از چوب است.

دو ماه دیگر دربارۀ خوابی که دیده بودم فکر کردم، هر روز صدای وکیل مدافع شیطان

در سرم بلندتر و بلندتر میشد. آیا من به راستی میتوانستم زندگی و سرنوشت جاودانی

خود را بر یک خواب بسپارم؟ تنها یک خواب؟ و آن خواب به اندازهای نمادین باشد که من

برای تعبیر آن نیاز به ابن سیرین یا یوسف داشته باشم؟

خدا به من خوابی داده بود. و من هیچ نمیدانستم مفهوم آن چه بود.

چگونگی این خواب هیچ همانند خوابهایی که تا آن هنگام دیده بودم نبود. حتی هنگامی

که خواب میدیدم، آگاه بودم که آن خواب پیامی از سوی خدا بود. نمیدانم چگونه؛ تنها

میدانستم. ولی خوابی رمزدار بود، پر از نمادهایی که من نمیفهمیدم.

نوزدهم دسامبر 2004 بود، من و آب

اول دانشکدۀ پزشکی را به پایان رسانده بودم، و یکبار دیگر نزدیکترین دانشگاه را به خانه

ّا دیده بودند که من همۀ

انتخاب کرده بودم تا بتوانم در کنار خانواده ّ ام باشم. آمی و آب

نیمسال را با پشتکار درس میخواندم، و میخواستند به من پاداش بدهند، پس هنگامی که

ّا میخواست در طول تعطیلی زمستانی دانشگاه من، برای کنفرانسی به فلوریدا برود، از من

آب

خواست که با او بروم. با خوشحالی پذیرفتم، نه تنها برای اینکه اولین بارم بود که فرصت

پیدا میکردم به فلوریدا بروم بلکه برای اینکه آن اولین بار بود که من و آبا خودمان تنهایی

من در نمازخانهای بزرگ با دلی شکسته در پیشگاه خدا در سجده بودم، عمارت

جهانبینی من، هر آنچه در طول زندگی میدانستم در طول چند سال گذشته فرو ریخته بود.

من در میان این ویرانی از اهلل خواهش میکردم. چشمانم از اشک تار شده بود. آیین نماز به

پایان رسیده بود، و اکنون زمان دعاهای قلبی من بود.

بهای پذیرفتن انجیل برای یک مسلمان میتواند بسیار سنگین باشد.

البته با پیروی از عیسی من بیدرنگ از جامعۀ خودم محروم میشدم. برای همۀ مسلمانان

دیندار، این به معنی قربانی کردن همۀ دوستیها و ارتباطهای اجتماعی است که از دوران

کودکی ساختهاند. آن میتواند برابر با رانده شدن شخص از سوی پدر و مادر، خواهران و

برادران، همسر و فرزندان باشد.