รัฐบาลเศรษฐา ทวีสิน ได้เริ่มต้นอย่างเป็นทางการแล้ว หลังมีการแถลงนโยบายต่อรัฐสภาเสร็จสิ้น

 

หมายความว่าจากนี้การบริหารราชการแผ่นดินสามารถเดินหน้าไปได้เต็มอัตรา

 

ขณะเดียวกันก็หมายความว่าเมื่อมีรัฐบาลจากซีกเพื่อไทย ฝ่ายค้านจากซีกก้าวไกลก็เดินเครื่องตรวจสอบเต็มอัตราเช่นกัน

 

จากนี้ไปรัฐบาลเศรษฐาต้องพิสูจน์ตัวเองจากผลงานและการกระทำ ผ่านคำสัญญาที่เป็นนโยบายอันแถลงไว้ต่อหน้า ‘ผู้แทนปวงชนชาวไทย’ คือ สส. และ สว.

 

ขณะที่การตรวจสอบรัฐบาลเป็นหน้าที่ของฝ่ายค้าน แม้ในอดีตก้าวไกลและเพื่อไทยจะเคยร่วมฟากกันมา แต่บัดนี้แยกทางกันอย่างชัดเจน

 

แผนปฏิบัติการและที่มาของงบประมาณอันจะนำมาดำเนินนโยบายคือรายละเอียดที่หลายฝ่ายจับตา

 

ในทางเศรษฐกิจดูเหมือนมติ ครม. จะจัดแพ็กเกจชุดใหญ่ให้ประชาชนแล้วในการประชุม ครม. นัดแรก

 

แต่ในทางการเมืองนับแต่นี้เชื่อว่ารัฐบาลเศรษฐาต้องเจอแพ็กเกจชุดใหญ่ ทั้งความคาดหวังจากประชาชนและการตรวจสอบจากรัฐสภา

 

อันมีชื่อ ‘พิธา’ เป็นแม่ทัพคนสำคัญ แม้จะยังไม่รู้ชะตากรรมการทำงานในสภา หลังถูกสั่งหยุดปฏิบัติหน้าที่ แต่นอกสภายังเดินสายต่อเนื่อง

การเมืองไทยหลังพรรคเพื่อไทยข้ามขั้วจับกับรัฐบาลเดิมจัดตั้ง ‘รัฐบาลพิเศษ’ อุณหภูมิเริ่มลดดีกรีลง เตรียมเข้าสู่โหมดการบริหารประเทศ 

 

สิ่งที่ต้องจับตาต่อไปคือการบริหารงานภายใต้การนำของ ‘เศรษฐา ทวีสิน’ นายกรัฐมนตรีคนที่ 30 หลังคนไทยอยู่ภายใต้การบริหารประเทศของ พล.อ. ประยุทธ์ จันทร์โอชา มา 9 ปีเต็ม ซึ่งบริหารราชการแผ่นดินตามแบบของข้าราชการ แต่รัฐบาลใหม่นำโดยนักธุรกิจ แน่นอนว่ามีความแตกต่างอย่างชัดเจน 

 

บุคลิกและสไตล์ของเศรษฐาทำให้หลายคนคิดถึง ‘ทักษิณ ชินวัตร’ ด้วยพื้นเพที่มาจากสายธุรกิจ วิธีคิดในการทำงาน การบริหาร ย่อมเป็นแบบนักธุรกิจ เน้นความฉับไว คล่องตัว มองเป้าหมายเป็นสำคัญ 

 

แต่ความแตกต่างอย่างชัดเจนคือ ทักษิณมีความเข้าใจระบบราชการ เพราะเป็นข้าราชการมาก่อน เคยเป็นตำรวจติดตามนักการเมือง และทำธุรกิจสัมปทานที่เกี่ยวข้องกับภาครัฐ 

 

ส่วนเศรษฐาถือว่าห่างไกลกับระบบราชการ แทบจะไม่รู้จักนักการเมืองมาก่อน ที่สำคัญบริบทการเป็นรัฐบาลตอนนี้คือรัฐบาลผสม ต่างจากสมัยไทยรักไทยที่เป็นรัฐบาลพรรคเดียวแบบแลนด์สไลด์ 

 

ความ ‘เหมือนจะใช่ แต่ไม่ใช่’ ที่ว่านี้ คือความท้าทายสำคัญในการบริหารประเทศของเศรษฐา ที่สำคัญคือเดิมพันครั้งนี้สูงมาก ถ้าฟื้นเศรษฐกิจไม่ได้ ผลงานไม่โดดเด่น ทฤษฎีที่ว่าคนจะลืมบาดแผลจากการข้ามขั้วด้วยผลงานอันเป็นที่ประจักษ์ก็คงไม่เกิดขึ้น และต้นทุนทางการเมืองของเพื่อไทยที่เสียไปอาจไม่ฟื้นคืนกลับมาอีก 

 

นี่คือโจทย์ใหญ่ของนายกฯ ที่ชื่อเศรษฐา ทวีสิน

การจัดตั้งคณะรัฐมนตรีชุดใหม่ในรัฐบาลเศรษฐา 1 กำลังดำเนินไป

 

คาดว่าใกล้จะได้เห็นหน้าตาบรรดารัฐมนตรีของกระทรวงต่างๆ จาก 11 พรรคร่วมในอีกไม่นาน

 

แน่นอนว่าระหว่างทางมีรายชื่อหลายคนอยู่ในโผ เรียกได้ว่าโผไปโผมา เปลี่ยนแปลงจนนาทีสุดท้าย

 

ครม. ใหม่หากตรวจรายชื่อตามโผแล้ว อาจไม่รู้สึกเซอร์ไพรส์มากนัก

 

มองแบบรวดเดียวเห็นที่มาที่ไป เห็นเครือข่ายกลุ่มก้อน

 

และจะเป็นเพียงจุดเริ่มต้นที่ต้องรอการพิสูจน์ฝีมือในการทำงาน

 

ไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมาแบบใด ‘นายกฯ เศรษฐา’ จะเป็นผู้แบกรับเอาไว้เป็นคนแรก 

 

ในฐานะหัวหน้าทีม ในฐานะที่ในทางทฤษฎีคือผู้เลือกลูกทีมมาเป็นรัฐมนตรีเองกับมือ

 

ไม่แปลกที่คนในระดับนายกฯ จะพบปะผู้คนหลากหลายกลุ่ม ไม่ว่าจะภาครัฐ เอกชน หรือธุรกิจ

 

และก็ไม่แปลกหากจะเป็นการแลกเปลี่ยนเพื่อการเดินหน้าแก้ปัญหาประเทศ

 

ขณะเดียวกันก็มีคำถามที่ถูกโยนขึ้นท่ามกลางสถานการณ์เหล่านี้เช่นกันว่า

ปัญหาที่กำลังรอการแก้ไข อะไรจะเป็นเรื่องลำดับต้นๆ ที่นายกฯ เศรษฐาเลือกทำ

การลงมติโหวต เศรษฐา ทวีสิน เป็นนายกรัฐมนตรีคนที่ 30 เฉลยปริศนาหลายอย่างในการเมืองไทย โดยเฉพาะคำพูดของแกนนำพรรคเพื่อไทย ‘ภูมิธรรม เวชยชัย’ หลังจากแยกทางกับพรรคก้าวไกลว่า สถานการณ์การเมืองเวลานี้จำเป็นต้องมี ‘รัฐบาลพิเศษ’ 

 

คำนี้ฟังครั้งแรกคนอาจตีความว่าคล้ายรัฐบาลแห่งชาติ ซึ่งโดยความหมายก็ยังสับสนว่าคืออะไร จนที่สุดคำว่า ‘พิเศษ’ ก็เฉลยออกมาผ่านสัญญาณต่างๆ 

 

ขณะที่วันโหวตนายกฯ มีอีกเหตุการณ์ใหญ่คือการกลับมาของ ‘ทักษิณ ชินวัตร’ ซึ่งเลือกเวลากลับมาเพียงไม่กี่ชั่วโมงก่อนโหวตนายกฯ 

 

ถ้าการกลับมาก่อนโหวตนายกฯ ของทักษิณ ถูกตีความว่ากลับมาเพื่อเป็นตัวประกัน การกลับมาก่อนโหวตให้เหลือเวลาน้อยที่สุดน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

 

เวลานี้ประเทศไทยได้นายกฯ คนใหม่แล้ว ภายใต้การนำของพรรคเพื่อไทย อำนาจการต่อรองกลับมาอยู่ที่พรรคเพื่อไทยอีกครั้ง เพราะไม่ต้องการเสียง สว. แล้ว ส่วนเสียง สส. ก็มีอะไหล่สำรอง 16 เสียงจากพรรคประชาธิปัตย์ 

 

ถ้าการเมืองคือเกม เกมแรกสู่การเป็นรัฐบาล เพื่อไทยเป็นฝ่ายชนะ แต่ต้องแลกกับเครดิตทางการเมืองที่สั่งสมมาตลอดชีวิต ต้นทุนทางการเมืองของพรรคเพื่อไทยถูกใช้ไปหมดแล้วในเกมนี้ 

 

เกมต่อไป พรรคเพื่อไทยต้องวาดภาพความทรงจำให้คนใหม่ แต่จะทำได้หรือไม่ เป็นโจทย์ที่ท้าทาย

วันนี้การเมืองไทยเดินมาถึงทางแยก และกลายเป็นการแยกทาง 

 

เมื่อสองแกนนำพรรคการเมือง เพื่อไทย และก้าวไกล ที่เรียกตัวเองว่า ‘ฝ่ายประชาธิปไตย’ ที่ร่วมทางกันมาตั้งแต่ปี 2562 

 

ต้องสลัดตัวออกจากกัน เมื่อมีเกมตั้งรัฐบาลเป็นเดิมพัน

 

แถมมีด่านกฎหมาย ด่าน สว. และล่าสุดคือด่านพรรคการเมืองที่ประกาศไม่เอา ‘ก้าวไกล’ อย่างชัดเจน เป็นเครื่องกีดขวางอยู่

 

พูดชัดๆ คือไม่ยอมให้ ‘ก้าวไกล’ อยู่ในสมการร่วมรัฐบาลอย่างเด็ดขาด 

 

แต่แล้วไม่นานฉากทางการเมืองก็เกิดขึ้นใหม่อีก เมื่อการรวมเสียงตั้งรัฐบาลจากฟากเพื่อไทยที่ประกาศเป็นสัญญาประชาคมช่วงเลือกตั้งว่าไม่เอาพรรค 2 ลุง 

 

กลายมาเป็นบ่วงรัดเพื่อไทยที่ต้องตามหาตัวเลขคณิตศาสตร์ทางการเมืองมาหนุนนายกฯ เศรษฐา โดยที่ไม่ทำลายเงื่อนไขตัวเอง

 

ปรากฏการณ์ อุ๊งอิ๊ง แพทองธาร เดินข้ามตึกมาที่ก้าวไกลจึงเกิดขึ้น

 

เพื่อหวังขอเสียงสนับสนุนให้สามารถปิดสวิตช์ สว. และปิดสวิตช์ลุงไปพร้อมกัน

 

ท่ามกลางการจับตาของประชาชนว่านี่คือเกมแบบไหน และจะพาไปสู่บทสรุปในทางการเมืองอย่างไรกันแน่

ในที่สุด เพื่อไทย และ ก้าวไกล ก็หย่ากันอย่างเป็นทางการ หลังประกาศเป็นเนื้อคู่ จับมือวิวาห์ ตั้งรัฐบาลร่วมกัน ท่ามกลางสักขีพยานรวม 8 พรรค

 

จาก MOU กลายเป็นใบหย่าทางการเมือง

 

จากร่วมทางกลายเป็นแยกทาง ด้วยเงื่อนไขปัจจัยอย่างที่แถลงต่อสาธารณชน

 

ตามมาด้วยการประกาศชื่อ ‘เศรษฐา’ ขึ้นเป็นแคนดิเดตนายกฯ คนใหม่

 

แต่แล้วการโหวตนายกฯ ที่คาดว่าจะเกิดขึ้นในวันพรุ่งนี้คือ 4 สิงหาคม ก็เจอโรคเลื่อน

 

ด่านกฎหมาย ด่าน สว. กลายเป็นประตูเงินประตูทอง ที่ไม่ว่าใครจะเข้าสู่ประตูวิวาห์ก็ต้องผ่านไปให้ได้

 

ท่ามกลางปัจจุบัน เพื่อไทยมีอดีตที่กำลังตามมาหา

 

สักขีพยานใหม่ของการตั้งรัฐบาลกำลังรอความชัดเจน

 

แต่ที่ชัดเจนแล้วแบบไม่ต้องถามคือ รักหนนี้ไม่มีก้าวไกลอยู่ในสมการ

กลับประเทศไทย นี่คือเรื่องใหญ่ที่สุดทางการเมืองเวลานี้ แน่นอนว่าย่อมส่งผลต่อการเมืองไทย และมันอาจกลายเป็นจิ๊กซอว์ชิ้นสำคัญที่ช่วยต่อภาพให้ประชาชนเห็นความจริงทางการเมือง 

 

‘ข่าวลือ คือข่าวจริงที่มาก่อนเวลา’ จะเป็นเช่นนั้นหรือไม่ คำตอบจะปรากฏในไม่ช้า

 

ขณะที่พรรคเพื่อไทยมีจังหวะผิดธรรมชาติ หลังขึ้นมาเป็นแกนนำ 8 พรรคตั้งรัฐบาลที่มี 312 เสียงในมือ จังหวะตามธรรมชาติคือเสียงในมือ บวกเสียง ส.ว. 13 เสียง หากเติมอีกประมาณ 51 เสียง จะถึงเป้า 375 เสียง แต่สิ่งที่เกิดขึ้นคือการเชิญพรรคขั้ว 188 เสียงมาคุย และสื่อนัยว่าจะเอาพรรคก้าวไกลที่มี 151 เสียงออกจากสมการ 

 

สิ่งที่พรรคเพื่อไทยคิดคือการรวมเสียงให้เกินครึ่งรัฐสภา จัดตั้งรัฐบาล ผลักดันวาระประเทศแก้ปัญหาเศรษฐกิจที่รอไม่ได้ แต่สิ่งที่เพื่อไทยต้องประเมินให้ดีคือกระแสความไม่พอใจของประชาชน เพราะผลการเลือกตั้งชี้ชัดว่าคนไม่เอาพรรคขั้วรัฐบาลเดิม จึงเทคะแนนให้อีกขั้วหนึ่งซึ่งคือพรรคก้าวไกล และพรรคเพื่อไทย 

 

คะแนนเสียงพรรคเพื่อไทยเริ่มต้นจากสิ่งนี้ หากไม่คิดถึงสิ่งนี้เวลารวมเสียงตั้งรัฐบาล ด้วยต้นทุนที่ตามมาก็ยากจะประเมิน 

 

หากเพื่อไทยมั่นใจในฝีมือการบริหารเศรษฐกิจ โดยหวังว่าจะช่วยคลายปมในใจประชาชน

 

เมื่อถึงการเลือกตั้งหนหน้า ก็ต้องพิสูจน์กันว่าจริงหรือไม่

การเลือกตั้งเมื่อวันที่ 14 พฤษภาคมที่ผ่านมา ได้เปลี่ยนหน้าฉากการเมือง ตั้งแต่รัฐประหารปี 2557 

 

ชัยชนะเป็นฝ่ายพรรคร่วมที่ต่อสู้กับขั้วอำนาจเดิม เกิดการสลับขั้วใหม่ ฝ่ายค้านเดิมพลิกเป็นรัฐบาล 

 

ขณะที่ พล.อ. ประยุทธ์ จันทร์โอชา ประกาศวางมือทางการเมืองไปเมื่อวานนี้ ปิดฉากเส้นทางอำนาจตัวเองในปีที่ 9

 

8 พรรคการเมืองจับมือกันตั้งรัฐบาล ชู ‘พิธา ลิ้มเจริญรัตน์’ เป็นแคนดิเดตนายกฯ ในการโหวตวันที่ 13 กรกฎาคมนี้

 

แต่ทว่าเกือบ 2 เดือนหลังจบการเลือกตั้ง เส้นทางพิธาและพรรคก้าวไกลเหมือนจะเดินอยู่ในสนามรบ

 

เจอสารพัดอาวุธที่ถูกงัดออกมาใช้ ภาวะนิติสงคราม คือนิยามที่ถูกใช้อธิบายสถานการณ์

 

หุ้น ITV ประเด็นการแก้ไขกฎหมายอาญา มาตรา 112 รวมไปถึงสารพัดข้อหาที่นักร้องพาเหรดนำคดีไปสู่หน่วยงานเกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง

 

พิธาและพรรคเดินหน้าเข้าหาประชาชน เดินสายขอบคุณที่โหวตให้ก้าวไกลได้ ส.ส. มากที่สุดนับตั้งแต่ลงสนามเลือกตั้ง หลายพื้นที่เกินคาด กวาดยกจังหวัด

 

แม้จะเป็นไปเพื่อแสดงพลังและสัญญะให้เห็นว่า ‘ประชาชน’ คือสมการสำคัญในสนามประชาธิปไตย

 

แต่ดูเหมือนว่ายิ่งโต ยิ่งแตก และยิ่งทำให้ผู้เฝ้ามองบางขั้วหวั่นไหว

 

เสียงโหวตนายกฯ แค่ ส.ส. 8 พรรคร่วม ไม่พอที่จะพา ‘พิธา’ ไปสู่ผู้นำฝ่ายบริหาร

 

ส.ว. เป็นสมการสำคัญในสนามเลือกตั้ง ที่ไม่เท่ากับสนามเลือกนายกฯ

 

วันพรุ่งนี้คือคำตอบ…ของจริง

เกมชิงประธานสภาจบลงแล้ว ‘วันมูหะมัดนอร์ มะทา’ หัวหน้าพรรคประชาชาติ ได้รับเลือกเป็นประธานสภา ไม่ใช่คนของทั้งพรรคก้าวไกลและพรรคเพื่อไทย

 

ปรากฏการณ์นี้ถูกมองได้ทั้งสองแง่ แง่หนึ่งมองได้ว่า ส.ส. ในพรรคเพื่อไทยรู้สึกแบบที่ อดิศร เพียงเกษ พูดจริงๆ จึงกลัวคุมลูกพรรคไม่ได้ ถ้าต้องให้เลือกคนของพรรคก้าวไกลก็อาจเสียงแตก และส่งผลเสียต่อพรรคร่วม 8 พรรคมากกว่า

 

แต่อีกแง่หนึ่งอาจมองได้ว่าเป็นเกมที่พรรคเพื่อไทยวางไว้ เป้าหมายคือไม่ให้คนของพรรคก้าวไกลเป็นประธานสภา

 

แต่ไม่ว่าจะอย่างไร แม้วันนอร์จะเป็นคนกลางหรือคนของใคร การกระทำหลังจากนี้จะบอกทุกสิ่ง ทั้งการโหวตเลือกนายกฯ ว่าจะเปิดโอกาสให้พิธากี่ครั้ง รวมถึงการพิจารณากฎหมายสำคัญของพรรคก้าวไกล โดยเฉพาะการแก้ไขมาตรา 112

 

คำถามที่สำคัญคือความสัมพันธ์ระหว่างก้าวไกล-เพื่อไทยเป็นอย่างไรกันแน่ ไว้วางใจกันแค่ไหน หรือหวาดระแวงกันตลอดเวลา

 

ภารกิจต่อไปที่สำคัญคือการโหวตเลือกนายกฯ วันที่ 13 กรกฎาคมนี้ ถ้ายังเลือกไม่ได้ ให้เลือกใหม่วันที่ 19 กรกฎาคม ดังนั้นจุดที่ต้องเฝ้าระวังคือช่วงวันที่ 14-19 กรกฎาคม

 

อย่าลืมว่าพิธาและก้าวไกลมีมวลชนเป็นอาวุธสำคัญ หากผลการลงมติในรัฐสภาไม่ตรงตามมติมหาชน ไม่มีใครคาดเดาได้ว่ามวลชนจะมีปฏิกิริยาอย่างไร

 

เส้นทางสู่นายกฯ ของพิธา ทำให้นึกถึงชื่อภาพยนตร์ Mission Impossible ภารกิจที่เป็นไปไม่ได้ แต่ไม่รู้ใครรู้ว่าสุดท้ายแล้วตอนจบของภารกิจนี้ ‘พิธา’ จะเป็นผู้ชนะเหมือนในหนังหรือไม่

 

ต้องติดตาม…

ปฏิทินการเมืองเวลานี้เหมือนขยับย่นเวลาเข้ามาไวขึ้น เมื่อ กกต. แถลงรับรองผลการเลือกตั้ง ส.ส. รวดเดียว 500 คน ไม่ตกหล่นเหมือนมีกระแสข่าวก่อนหน้า

 

แต่ ส.ส. ที่ผ่านด่านเข้ามาได้ก็ยังต้องลุ้น เพราะระหว่างทางอาจเจอสอยจากเรื่องร้องเรียนต่างๆ ทำให้ตกเก้าอี้ ได้ทำงานช่วงสั้นๆ

 

การรับรองผลไว ซึ่งก็ควรจะเป็นเช่นนั้น ทำให้ไทม์ไลน์การเมือง โดยเฉพาะการเลือกตั้ง ‘ประธานสภา’ ขยับไวขึ้นเช่นกัน

 

ถ้าเป็นไปตามที่สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎรแจกแจงกับสื่อ น่าจะได้ประชุมสภาเลือกประธานไม่เกินสัปดาห์ที่สองของเดือนกรกฎาคม

 

ไทม์ไลน์ไวขึ้น แต่ทิศทางว่าพรรคก้าวไกลหรือเพื่อไทยจะขึ้นนั่งเก้าอี้ประธานสภา ดูจะยังไม่ไปในทิศทางที่เห็นตรงกัน

 

ว่าตามหลักการ บรรดาแกนนำแต่ละพรรคดูเหมือนจะยืนยันว่า พรรคอันดับ 1 ต้องได้ไป และพรรคอันดับ 2 คว้าเก้าอี้ 2 รองประธานไปจัดสรร

 

แต่ถ้าว่าตามแนวคิดและความเชื่อทางการเมือง มีข้ออ้างที่ถูกโยนขึ้นกลางอากาศในวงประชุมพรรคเพื่อไทยว่า ตัวเลขห่างกันไม่มากระหว่างพรรคอันดับ 1 และอันดับ 2 ขณะที่พรรคอันดับ 1 คว้าเก้าอี้นายกฯ พรรคอันดับ 2 ควรได้ประธานสภา ไม่ควรกอดเอาทุกเก้าอี้เป็นของพรรคเดียวหมด

 

ศึกชิงประธานสภากลายเป็นศึกในของพรรคแกนนำร่วมรัฐบาล ที่งานนี้ไม่รู้ว่าใครจะต้องเผื่อใจไว้ก่อนกันแน่