Στις 22 Μαΐου του 2025, ο Κριστιάν Γκολομέεφ έσπασε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 50 μέτρα ελεύθερο. Ή μήπως όχι; Το ρεκόρ του δεν αναγνωρίστηκε διότι είχε προηγηθεί η λήψη αναβολικών για να το πετύχει. Πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των Enhanced Games. Των Ενισχυμένων Αγώνων που επιτρέπουν σε αθλητές να ντοπαριστούν στο κυνήγι παγκόσμιων ρεκόρ. Μία διοργάνωση που έχει προκαλέσει τεράστιες αντιδράσεις για τις αξίες που προωθεί.

Σε ηλικία μόλις 21 ετών ο Ράφα Ναδάλ ήταν ξεγραμμένος από τους περισσότερους γιατρούς. Είχε μόλις διαγνωστεί με το σύνδρομο Μίλερ Βάις. Μια ασθένεια χωρίς θεραπεία που προκαλεί αφόρητο πόνο και την «παντρεύεσαι» εφ’ όρου ζωής. Ο παλαίμαχος τενίστας, Άντι Ρόντικ, του έδινε βαριά βαριά αλλά 7 χρόνια καριέρας. 22 Grand Slam αργότερα, ο Ισπανός τενίστας απέδειξε ότι όχι μόνο δεν φοβήθηκε ποτέ τον πόνο αλλά τον κοίταξε στα μάτια και τελικά τον νίκησε.  

Στους Έλληνες διεθνείς δε δόθηκε ποτέ η επιλογή. Όχι μόνο αν θα αγωνιστούν κόντρα στους Άγγλους αλλά και αν θα χάσουν. Έπρεπε να παίξουν και έπρεπε να κερδίσουν για τον Τζορτζ. Τον Τζορτζ που έγινε Γιώργος πριν 2 χρόνια. Ήταν ο ελάχιστος φόρος τιμής που θα μπορούσαν να του αποδώσουν για όλες τις αναμνήσεις που δημιούργησαν μαζί. Ήταν μία μικρή θυσία για τον Μπάλντοκ και το ραντεβού με την ιστορία ήταν μονόδρομος.  

Στις 25 Σεπτεμβρίου 2024, η Μαρινέλλα λιποθυμάει επί σκηνής του Ηρωδείου, λίγο μετά την έναρξη της συναυλίας της, ενώ ερμήνευε το τρίτο τραγούδι του προγράμματός και ενώ κάποιοι από’ τους θεατές κρατούσαν ψηλά τα κινητά τους. Λίγες ώρες μετά, δημοσιεύονται βίντεο της πτώσης της, η οποία μαθαίνουμε ότι είναι αποτέλεσμα βαρύ εγκεφαλικού. Στη συζήτηση που ξεκινάει, πολλοί αρνούνται να πιστέψουν ότι αναπαράγονται τέτοια βίντεο. Μήπως όμως έχει περάσει πολύ καιρός που είμαστε σε άρνηση;  

Η UEFA αποφάσισε να αλλάξει το φορμάτ του Τσάμπιονς Λιγκ, γιατί το ποδόσφαιρο άρχισε να γίνεται βαρετό και προβλέψιμο. Το πρόβλημα, όμως, δεν ήταν ποτέ το φορμάτ. Ήταν και είναι το οικονομικό χάσμα μεταξύ των λίγων ισχυρών και των πολλών ανίσχυρων. Αντ΄αυτού, η UEFA εφηύρε ένα νέο Τσάμπιονς Λιγκ που οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι. Και όλα αυτά για να μην χάσει την εύνοια τους. Και κατ΄επέκταση τα χρήματα που της φέρνουν.  

Το όμορφο παιχνίδι μπορεί να χαμογελάσει ξανά. Η επικράτηση της Ισπανίας επί της Αγγλίας στον τελικό του EURO ήταν μία νίκη του ποδοσφαίρου. Οι προπονητές του μέλλοντος, θα κοιτάζουν το θρίαμβο της «ρόχα» ως μία απόδειξη ότι μπορείς να συνδυάσεις το τερπνόν μετά του ωφελίμου. Την ίδια ώρα θα κοιτάζουν τη χαμένη ευκαιρία της Αγγλίας ως μία απόδειξη της αποτυχίας του φοβικού ποδοσφαίρου.

20 χρόνια πέρασαν από το έπος της Πορτογαλίας και ακόμη και σήμερα κάποιοι αποδίδουν στην τύχη τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική έκπληξη όλων των εποχών. Στην πραγματικότητα, η κατάκτηση του EURO δεν ήταν θαύμα. Ήταν ο τακτικός θρίαμβος της δεκαετίας. Σε αυτό το podcast θα γυρίσουμε πίσω το χρόνο για να αποδείξουμε με επιχειρήματα αλλά και αριθμούς πώς η εθνική Ελλάδος κατέκτησε απολύτως δίκαια το EURO του 2004.  

O Τάσος Μπιρσίμ μπορεί για χρόνια να ήταν ο σκηνοθέτης του Πρωθυπουργού, όμως στις Μερσεντές και στα θωρακισμένα δε μπήκε ποτέ. Ταπεινός και γλυκομίλητος κυκλοφορούσε πάντα με ένα Ντεσεβό. Άλλωστε, τη ζωή τη γνώρισε πουλώντας στραγάλια στο θερινό σινεμά του Λεωνιδίου. Εκεί ίσως μαγεύτηκε από τις κινηματογραφικές εικόνες. Ο Σταύρος Θεοδωράκης αποχαιρετά με αυτό το podcast τον μεγάλο σκηνοθέτη της τηλεόρασης.  

«Θεέ μου κάνε μου ένα χατήρι, να βγει η αλήθεια ένα όνειρο τρελό, μαζί με μας να δούνε και οι νεκροί μας τον θρύλο μας στον τελικό», τραγουδούσαν οι φίλοι του Ολυμπιακού το 1999 μετά τον προημιτελικό στην έδρα της Γιουβέντους. 25 χρόνια μετά, το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Το απωθημένο της Ευρώπης εκπληρώθηκε. Πλέον ο Ολυμπιακός μπορεί να υπερηφανεύεται για την μεγαλύτερη ευρωπαϊκή επιτυχία ελληνικής ομάδας σε συλλογικό επίπεδο.

Κακά τα ψέματα. Για έναν Ολυμπιακό, η κατάκτηση της Euroleague για 7η φορά από τον Παναθηναϊκό, αποτελεί αλάτι στην πληγή. Ειδικά, όταν έχουν προηγηθεί τόσες ερυθρόλευκες χαμένες ευκαιρίες για να κλείσει την ψαλίδα από τους πράσινους. Ο Γιώργος Παπαϊωάννου ταξιδεύει πίσω στο χρόνο και θυμάται πώς έζησε την αυτοκρατορία του Ομπράντοβιτς, την αναγέννηση του Ολυμπιακού και την επιστροφή των πράσινων στην κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ.