Mówi się, że to najlepsza wersja tego utworu po autorskiej, cohenowskiej. Jennifer Warnes często sięgała do "męskiego" Cohena. Okazuje się że można.

Piosenka jest napisana w formie listu, z wieloma wersami zapisanych amfibrachami. Tekst opowiada o miłosnym trójkącie z kimś, kto w oryginale identyfikowany jest jako „mój brat, mój kat” ale Jennifer Warnes pominęła ten fragment. Tekst zawiera też odniesienia m. in. do niemieckiej piosenki miłosnej „Lili Marlene”, do scjentologii, i do tętniącej życiem ulicy Clinton Street w latynoskiej dzielnicy na Manhattanie, gdzie Cohen mieszkał w latach 70.

Słynny, niebieski prochowiec w rzeczy samej należał do niego, a nie do kogoś innego. Postrzępione rękawy naprawiono odrobiną skóry. Został skradziony na początku lat 70.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Gdy siostry Wilson z zespołu Heart wystąpiły na żywo w Kennedy Center na specjalnym koncercie poświęconym zespołowi Led Zeppelin (z trójką z nich na widowni, plus prezydent Obama, rok 2012) nikt nie spodziewał się, że ich interpretacja "Schodów do nieba" dorówna oryginałowi, a czasami...

Ponadchóralny wokal Ann Wilson bez pudła wchodził w rejestry Planta, solo gitary Shane'a Fontayne'a o niebo ciekawsze niż Page'a, a za bębnami u dziewczyn usiadł Jason Bonham, syn zmarłego perkusisty.

Ze wszech miar zaskakująco udany cover tego epickiego, nieomal świętego dla rocka utworu. Pozostaje zazdrościć, że nas tam nie było, pozostaje YouTube.

(Z pomocą Wioletty Bar).

Jeden z kamieni milowych amerykańskiego rocka nabiera z lekka innej wymowy, gdy jest wykonany kobiecym wokalem.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Repertuar Pink Floydów w obcym wykonaniu to rzadkość, a w kobiecym to unikat. Nie bała się eksperymentu hiszpańska śpiewaczka Ana Torroya, bo to muzyka jej młodości.

No i wyśpiewała ten słynny, tęskny komunikat do schizofrenicznego, pierwszego lidera Pink Floyd. Pewnie zdziwiłby się, gdyby mógł to usłyszeć.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Ponadczasowy klasyk duetu Simon & Garfunkel w wykonaniu fascynującej swym anielskim głosem brytyjskiej Gruzinki, pochodzi ze słabo znanej składanki "Ultimate Collection" (2018).

Zmieniła lekko tekst i niektóre nuty, ale interpretacyjnie zanurkowała dość głęboko. Powstał nowy pejzaż dźwiękowy; miłośnikom oryginału będzie ciężko go docenić.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Brazylijska piosenkarka, bardziej popularna w Polsce niż w swojej ojczyźnie, pokusiła się o cover przeboju grupy Chicago i zrobiła go w typowym dla siebie romantycznym sosie z bossa novy.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Co za desperacja. Ona nawet jeszcze go nie zna, ale już jest z nim. A poczucie samotności jest tak wielkie, że ucieka ku nadziei, że uratuje ją ktoś, kogo przypadkowo spotka. "Idealnego faceta”, który - jest szansa - że kiedyś nadejdzie.

Piosenka z debiutanckiego albumu Avril Lavigne, który ukazał się, gdy miała 17 lat i od tego czasu została już w Kanadzie jakby wieczną nastolatką. Kiedyś powiedziała, że uważa ją za swoją najlepszą piosenkę i że choć jest wymagająca wokalnie, to publika i tak zawsze się angażuje.

(Z pomocą Wioletty Bar).

Wielki hit alternatywnej kapeli Keane z 2004 nagrany trzy lata później w luźnej, countrowej wersji przez Lily Allen. Nie dorównuje oryginałowi ale sympatycznej Lily trudno czegokolwiek nie wybaczyć.

(Z pomocą Wioletty Bar).

Debiutanckie nagranie Procol Harum w ustach Annie Lennox z Eurythmics straciło trochę bachowski klimat ale stało się przebojem w prawie 30 lat później, w 1995. Oryginalny wiersz Keitha Reida ma cztery zwrotki ale Procol Harum wyjątkowo rzadko przedstawiał je na koncertach, w związku z tym covery też są krótsze.

Claes Johansen w swojej książce o Procol Harum sugeruje, że piosenka dotyczy w metaforycznej formie "związku męsko-żeńskiego, który po pewnych negocjacjach kończy się aktem seksualnym”. Jednak poeta pomimo pijackiego uwodzenia zakamuflował seks pod postacią podróży morskiej. Bo poecie wszystko wolno.

(Z pomocą Wioletty Bar).

Klasyczny panegiryk na cześć pięknej pogody, stworzony przez Jeffa Lynne'a z ELO w równie radosnej interpretacji nieustającej ulubienicy Anglików, jaką jest Lily Allen.

(Z pomocą Wioletty Bar)