به نام خداوند بخشنده مهربان

(اي رسول گرامي برخيز و قرآن را) به نام پروردگارت که خداي آفريننده عالم است (بر خلق) قرائت کن. ( 1 )

 آن خدايي که آدمي را از خون بسته (که تحول نطفه است) بيافريد. ( 2 )

 بخوان و (بدان که) پروردگار تو کريم‌ترين کريمان عالم است. ( 3 )

 آن خدايي که بشر را علم نوشتن به قلم آموخت. ( 4 )

 به آدمي آنچه را که نمي‌دانست تعليم داد. ( 5 )

 راستي که انسان سرکش و مغرور مي‌شود. ( 6 )

چون که خود را در غنا و دارايي ببيند. ( 7 )

 محققا (پس از مرگ) باز گشت به سوي پروردگار تو خواهد بود. ( 8 )

 ديدي آن کس را که منع (و تمسخر) مي‌کرد؟ ( 9 )

 آن بنده خداي را که به نماز مشغول شد؟ (مراد ابو جهل است که بر نماز، پيغمبر و اصحابش را به مسخرگي مي‌آزرد). ( 10 )

 آيا چه مي‌بيني اگر آن بنده (يا رسول) به راه راست باشد. ( 11 )

 و خلق را به تقوا و پرهيزکاري امر کند (حال آنکه او را از نماز باز مي‌دارد چگونه خواهد بود) (12)

آيا شما مردم بر اين کس که حق را تکذيب مي‌کند و (از رسول او) رو مي‌گرداند چه رأي مي‌دهيد؟ ( 13 )

 آيا او ندانست که خدا (اعمال زشتش را) مي‌بيند (و از او روزي انتقام مي‌کشد). ( 14 )

 هرگز (اين را نداند)، اگر او (از کفر و ظلم و تکذيبش) دست نکشد البته ما موي پيشانيشن (به قهر و انتقام) بگيريم. ( 15 )

 آن پيشاني دروغزن خطا پيشه را (به خاک هلاک کشيم). ( 16 )

 آن گاه او هر که از قبيله و عشيره خود را خواهد بخواند (که از هلاکش برهانند و هيچ کس نتواند). ( 17 )

ما هم زبانيه دوزخ را (که فرشتگان قهر و عذاب و مأموران آتش جهنم‌اند، بر گرفتن او) مي‌خوانيم. ( 18 )

 (اي رسول گرامي) چنين نيست (که ابو جهل پنداشته که تو را به زجر و ظلم مطيع خود تواند کرد) تو هيچ از او اطاعت مکن و به نماز و سجده خدا پرداز و به حق نزديک شو (که سجده و نماز موجب قرب حضرت بي نياز است). (