Nooit zag ik tante Jos in het echt. Ik kende haar van de televisie: Prinsjesdag, het huwelijk van Willem-Alexander en Máxima, de bijzetting van Bernhard. En de herdenkingen van 4 en 5 mei. Jos zat vooraan, in opvallende gekleurde kleding en met een grote hoed op. Als kind las en keek ik alles wat ik tegenkwam over tante Jos. Ik vond de verhalen over haar verzetswerk spectaculair. Maar de verhalen waren altijd hetzelfde. Ik heb mij altijd afgevraagd of er niet meer te vinden was dan de anekdotes die overal werden herhaald. Bijvoorbeeld over een opdracht die de koers van haar leven zal bepalen.