Punktem wyjścia rozważań jest pytanie, na ile i w jakich aspektach produktywny okazuje się futuryzm. Powroty do, wydawałoby się, już zamkniętych okresów historii literatury i sztuki bywają bardzo pouczające. Wykład pokazuje jak ważne w oglądzie zjawisk artystycznych są kontekstowe ujęcia i kulturowa ciągłość. Odgrywa ona rolę nawet w przypadku kierunków, które programowo chciały odciąć się od dziedzictwa, radykalnie manifestowały własną niezależność, deklarowały potrzebę wyjścia poza samoograniczenia i chęć przezwyciężenia swoich założeń, a także ostentacyjnie nie dbały o to, by same mogły stać się trwałą tradycją.
Autorką wykładu jest dr Magdalena Lachman, która pracuje w Zakładzie Literatury Polskiej XX i XXI wieku na Uniwersytecie Łódzkim. Jest autorką książek Gry z „tandetą” w prozie polskiej po 1989 roku (2004) oraz Jak (nie) być pisarzem. Literatura we współczesnej przestrzeni komunikacyjnej (w druku). Pod jej współredakcją ukazała się niedawno publikacja (Dy)fuzje. Związki literatury i sztuki po 1945 roku (2019). Główny obszar jej zainteresowań naukowych stanowi literatura i sztuka najnowsza, komparatystyka interdyscyplinarna, socjologia literatury oraz komunikacja literacka w konfrontacji z kulturą masową, sferą medialną i kodami audiowizualnymi.