Tarih 1930’un son çeyreğini gösteriyordu. Doğan on çocuktan yalnızca beşinin hayatta kalabildiği dönemlerdi. Çocuk ölümlerinin fakirlik ve hastalık sebebiyle engellenemediği yılların ortalarıydı. Onlarca Müslüman aileden biri daha, çocuğu olmuyor diye kendi camiinde ettiği duayı bitişiğindeki kilisede de etmek için yürüyordu. Böyle görmüş böyle inanmışlardı. Çünkü inandıkları Allah birdi.

Komşu Feride Hanım “Çocukların doğup yaşamıyor, bizim kiliseden çocuk iste, duanı orada et” diye tembihliyordu Davut amcanın hanımını. Olur mu, diye çok düşünmeye gerek yoktu. Allah her yerde idi.

Global disasters inevitably lead to controversy over change and continuity. Although 50 million people died in the Spanish flu in the past, the expected changes after the flu have almost never occurred. Of course, a world-wide virus crisis was enough to make everyone worry. But we will see together how much system change will trigger this. We have two different scenario questions ahead of us. First, is the global system waiting for a radical transformation? Second, or will everything remain as before?

Küresel çaptaki felaketler kaçınılmaz olarak değişim ve süreklilik üzerine tartışmalara neden olur. Geçmişte İspanyol gribinde 50 milyon kişi yaşamını yitirdiği halde grip sonrası beklenen değişimler neredeyse hiç gerçekleşmedi. Dünya ölçeğinde bir virüs krizi elbette herkesi endişeye sevk etmeye yetti. Ama bu ne kadar bir sistem değişikliğini tetikleyecek hep birlikte göreceğiz. Önümüzde iki farkı senaryoya ilişkin soru var. Birincisi küresel sistemi köklü bir dönüşüm mü bekliyor? İkincisi, yoksa her şey eskisi gibi mi kalacak?

Translation and Voice: Büşra TAMTAMIŞ. The coronavirus outbreak, known as Covid-19, first appeared in Wuhan, China, on the last day of December 2019. The virus, which spread very rapidly to other parts of the world, was declared a global epidemic by the World Health Organization on March 11, 2020, as a source of international concern.

Savaş suçlularının yargılanmasına dair çalışmalar, 20. yüzyılın başlarında hukuksal anlamda La Haye konferansıyla başlamıştır. Ancak Birinci Dünya Savaşı’nın bitimine dek uluslararası alanda ceza mahkemesi kurulamamış ve savaş suçluları yargılanamamıştır. Birinci Dünya Savaşı’ndan sonra ise savaş suçlularını araştırmak, yapılan haksızlıkları ortaya çıkarmak amacıyla Paris Barış Konferansında Savaş Suçluları Mahkemesi üzerine çalışan komisyonla beraber savaş suçlarının tanımı yapılmıştır.

İslamiyet’in bir fobi olarak görülmesindeki önemli nedene bakıldığında, 11 Eylül olayları karşımıza çıkmaktadır. Bu olaylarla birlikte Avrupa’da İslamiyet’e karşı ciddi bir ön yargı oluşmuştur. Bu ön yargı zamanla bir fobiye dönüşmüştür: İslamafobi. İslamafobi: İslam korkusu, Müslümanlara karşı duyulan korku, nefret gibi kavramları kapsamaktadır. İslam karşıtlığı çok eskiye dayanmasına rağmen literatürdeki yerini yeni almıştır. İslamafobi kelimesi ilk olarak 1997 senesinde bir İngiliz düşünce kuruluşu olan “Runnymede Trust” tarafından ortaya koyulmuştur. Hazırlanan raporda Müslümanların maruz kaldığı ötekileştirme dört temel maddede sıralanmıştır: dışlama, ayrımcılık, şiddet, ön yargı. İslamafobi ırkçılığın yeni şekli olarak nitelendirilmektedir. Özellikle Batı dünyasında İslamafobi şiddetle yükselmektedir.

Hürmüz Boğazı, İran ile Umman toprakları arasında yer alır. Basra Körfezi ve Umman Körfezi’nin sularının karıştığı yerdir. Genişliği 39 kilometreyi bulmaktadır. Ortadoğu’daki petrol ihracatının can damarı olma görevini üstlenen Hürmüz Boğazı; 2002 yılından bu yana Amerika Birleşik Devletleri ile İran arasında yaşanan anlaşmazlıktan sonra gündeme gelmiştir. Boğazın bu kadar önemli olmasının sebebi Ortadoğu’dan çıkartılan petrolün %40’ının bu sular üzerinden ABD’ye, Çin’e ve Batı Avrupa’ya taşınmasıdır. Bir başka deyişle deniz vasıtasıyla ihraç edilen petrolün üçte biri bu sulardan geçmektedir.

Küreselleşen dünya konjonktürüne baktığımızda bir yanda dünyanın ekonomik ve siyasal anlamda süper gücü Amerika Birleşik Devletleri (ABD), diğer yanda ise özellikle 20. yüzyılın sonlarına doğru yaptığı ekonomik atılımlarla dünyanın bir diğer süper gücü haline gelen Çin Halk Cumhuriyeti’ni görmekteyiz. Bilindiği üzere bu iki ülke günümüz dünyasının birbiriyle gerek siyasi gerek de ekonomik anlamda en çok sorun yaşayan ülkeleri arasındır. Çin’in öngörülemez ekonomik büyümesi elbette ABD tarafından büyük bir tehdit olarak algılanmaktadır.

1960’lı yıllardan sonra bağımsızlıkları kazanmaya başlayan Afrika ülkelerinin politik ve Sosyo-ekonomik olarak bağımsızlıkları kazandıklarını söylemek güçtür. Özellikle Soğuk Savaş ve sonraki dönemlerde kıtanın Batıya bağımlılığı artmıştır. Zengin maden yatakları ve doğal kaynaklara sahip olan Afrika’nın 21. yüzyılda trendi artmış ve kıta yükselişe geçmiştir. Bu durum kıtanın dünya ülkeleri açısından cazibe noktasına gelmesine sebebiyet vermiştir.

Zengin petrol, doğal gaz, hidrokarbon bulunduran Doğu Akdeniz son zamanlarda birçok devletin ilgisini üzerine çekmeyi başarmış bir bölgedir. Ayrıca birçok savaşa şahitlik yapan Doğu Akdeniz’e tarihçiler “Verimli Hilal” demektedir ve bu verimli alanda da savaşın kaçınılmaz hale gelmesi oldukça doğal bir durumdur. Hatta tarihte biraz daha geriye gidilirse Büyük İskender’in bile kuracağı imparatorluğun ana merkezi Doğu Akdeniz’in olduğu görülmektedir.