Afgelopen maandag was het zover, de start van mijn klinisch behandel traject. In mijn vol geladen twingootje (inclusief fiets, jaja!) reed ik van huis. Als ik de eerste dag hier zou moeten omschrijven in 1 woord dan zou het zijn: Overweldigend. Inmiddels een paar dagen later, gesetteld in m’n kamer en een beetje gewend aan het reilen en zeilen gedurende de dag, denk ik dat ik ‘geland’ ben. Dit is een goede plek voor mij om ‘alles’ aan te gaan. Ik vertel deze aflevering over mijn eerste hulpvraag hier, over een gesprek tussen mij en de pastor over existentiële zielzorg en over mijn wandelingen in de vroege ochtend en het spotten van een iisvogel. Groetjes, Henriëtte