In zijn boek 'Het verdwijnen van Ferdi Heijen' praten de personages tegen je alsof je één van hen bent. Net zoals zij vroeger tegen hem spraken, toen hij zelf in het dorp opgroeide. Hij ontdekte dat hij niet de enige was die het gevoel had er net niet bij te horen. We spreken over literatuur met een hoofdletter, ruimte innemen en over huilen met voorbedachte rade.