กลับบ้านต่างจังหวัดหลังจากไม่ได้กลับมานาน เลยนึกถึงกระแสรักษ์โลก

เล่าประสบการณ์การลงทะเบียนชิมช็อบใช้ และความเฟล ของเราเอง

บาลาฮาลา ฟังดูเป็นชื่อที่ไม่ค่อยเหมือนภาษาไทยซักเท่าไหร่

สภาพป่าเป็นป่าดิบชื้นหรือป่าฝนเมืองร้อนที่อุดมสมบูรณ์มาก และมีความหลากหลายทางชีวภาพสูง มีความชื้นสูงตลอดทั้งปี มีลำน้ำไหลผ่าน ถือได้ว่าเป็นผืนป่าดิบชื้นที่กว้างขวางและใหญ่ที่สุดของคาบสมุทรมลายู จนได้ฉายาว่าเป็น "แอมะซอนแห่งอาเซียน

สรุปการไปถึงงาน นั่งเครื่องบินไปลงที่สนามบินนราธิวาสเวลาเที่ยงกว่าๆ > นั่งรถตู้ 180 บาทใช้เวลาราวๆ 2 ชั่วโมงกว่าๆ ถึงสถานีรถไฟสุไหงโกลก > นั่งรถสองแถวของงาน ซึ่งฟรี ไปยังนาขั้นบันไดบ้านยาเด๊ะ อำเภอสุคิรินอีกราวๆ 2 ชั่วโมง

หลังจากกิโลที่ 11 ไปนี่คือความสวยงามที่แท้จริงของบาลาฮาลา จะบอกว่าป่าแถบนี้สวยกว่า ที่ผมไปเดินมาเสียอีก ทางชันปีนป่ายแบบนี้ปกรกชื้นแบบนี้แน่นอนว่าเราแทบวิ่งไม่ได้เลย ทำให้ผมพอได้มีโอกาสชมป่าอย่างที่หวังเอาไว้บ้าง แต่นั่นแหละหัวใจมันก็เต้นแรงจังเลยเว้ยยย แต่ช่วงขึ้นเขานี้กลับทำให้ผมแซงคนกลับมาได้อีกจำนวนเยอะพอสมควร หลังจากถึงจุดสูงสุด 2 ครั้งก็เป็นทางลง

ถึงตรงนี้บอกได้เลยว่าจากสนามเทรลทั้งหมดที่เคยวิ่งมา ระยะตั้งแต่กิโลเมตรที่ 11 – 18 คือเส้นทางเทรลที่สวยที่สุดเท่าที่เจอมา มันอาจไม่ได้สวยแบบทางเหนือที่เป็นวิวเปิดกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา หรือเห็นแสงเมืองไวๆเหมือนฮ่องกง แต่มันสวยแบบป่าที่เป็นป่าจริงๆ เอาจริงๆตอนลงเขาลูกที่สาม ผมได้ยินเสียงนกกกด้วย

สรุป สนามแบ่งเป็น 3 ส่วนคือ

สรุปสนาม

Cloud คืออะไรแล้วมันต้องอยู่บน ฟ้าไหม?

หลังๆมา เราคงได้ยินคำว่า cloud เยอะแยะไปหมดไม่ว่าจะเป็น iCloud, Cloud computing หรือ ระบบ Cloud ที่ใช้ในการเก็บข้อมูล แต่เอาเข้าจริงแล้ว Cloud มันคืออะไรกันแน่แล้วมันต้องอยู่บนผู้ให้บริการไหม?

นี่เป็นอีกหนึ่งคำที่คน IT เราตั้งขึ้นมาเท่ๆ เพื่อเรียกชื่อของการใช้ทรัพยากรบางอย่างที่เอาจริงๆ มันก็เคยมีอยู่แล้วละแต่มันมีชื่อเรียกที่หลากหลาย ก่อนจะมาเป็น cloud การใช้งานทรัพยากรคอมพิวเตอร์ของเราเป็นแบบใครซื้อมาเท่าไหร่ก็ใช้เท่านั้น เหมือนคอมที่บ้านเรานั่นแหละ วันนึงเราอยากเล่นเกมส์ที่ต้องการสเปคเครื่องสูงๆ เราก็อาจจะต้องไปซื้อการ์ดจอ ซื้อแรมหรือหน่วยความจำเพิ่ม ถ้าพื้นที่เก็บข้อมูลไม่พอก็ไปซื้อฮาร์ดดิสก์เพิ่ม นี่คือวิธีการที่เราใช้มาอย่างยาวนานแล้ว

แต่มาถึงจุดนึงก็มีคนหัวใสคิดขึ้นมาว่า เอ๊ะแทนที่จะซื้อมาแล้วใช้คนเดียว เราแบ่งไปให้คนอื่นใช้โดยกำหนดสิทธิการเข้าใช้งานให้แล้วเก็บตังดีกว่า เพราะโดยทั่วไปเวลาเรามีคอมพิวเตอร์อยู่มันก็ไม่ได้ทำงานเต็มที่ตลอดเวลาหรอก

จนกลายเป็นธุรกิจประเภทหนึ่งที่ให้เช่า Server ที่เอาไปตั้งที่ผู้ให้บริการอินเตอร์เน็ตแล้วแบ่ง Server นั้นให้คนใช้งาน ระบบแบบนี้มีหลากหลายบริการเลย มีตั้งแต่ เช่า Bit Colo (Bit คือ Bit torrent เป็นการ download file ประเภทหนึ่งที่ผู้คนมาแลกเปลี่ยนไฟล์กันตรงๆเลยโดยไม่มีตัวกลาง ส่วนคำว่า Colo ก็มาจาก Co-location คือการไปขอใช้พื้นที่ของผู้ให้บริการ) ซึ่งเจ้า bit-colo นี้เคยนิยมมากสมัยหนึ่งเพราะเราต้องการ internet แรงๆ ที่ใช้งานได้ตลอดเวลาการเอาเครื่องของเราไปตั้งไว้ที่ศูนย์ข้อมูลของผู้ให้บริการอินเตอร์เน็ตย่อมเร็วสุดๆไปเลย หรืออีกบริการนึงที่ยังมีอยู่คือ VPS หรือ Virtual Private Server มันคือการขอเช่าใช้ Server ของผู้ให้บริการโดยตกลงกันไว้ก่อนว่าอยากได้ทรัพยากรเครื่องมากแค่ไหน CPU เท่าไหร่ RAM เท่าไหร่ HDD เท่าไหร่แล้วจ่ายกันเป็นรายเดือน ผู้ให้บริการก็จะเอาเครื่องที่มีอยู่ไปแชร์ให้ลูกค้าหลายๆเจ้ามาแย่งกันใช้ ซึ่งแน่นอนว่าผู้ให้บริการก็จะได้กำไรเพราะเค้าจะขายในปริมาณเกินกว่าทรัพยากรที่ตัวเองมี เพราะโดยธรรมชาติไม่มีเครื่องใดใช้งานทรัพยากร 100% ตลอดเวลา

หลายๆคนเข้าใจว่า แค่เราไปใช้งานทรัพยากรจากผู้ให้บริการแล้วจะกลายเป็น Cloud ทันทีแต่เอาจริงๆแล้วยัง คือ Cloud เนี้ยะเป็นการใช้ทรัพยากรที่มีความหมายเฉพาะเจาะจงมาก ซึ่งในเคสนี้จะมีคำพูดนึงที่คมมากและเปรียบเทียบได้ดี

แต่ใช่ว่าพอไปใช้บริการของคนอื่นแล้วจะกลายเป็น Cloud ทันที 

  วันนี้ที่เป็นไวรัลมากอย่างนึงใน timeline นอกจากเรื่องดาราชกมวยให้ควยคนดู และหลวงปู่เค็มแล้ว ก็ยังมีอีกเรื่อง คือการที่ราชบัณฑิตได้ออกนิยามคำศัพท์ในวงการไอทีออกมาชุดนึง ซึ่งมีตั้งแต่คำว่า Cryptocurrency, Cyber security, Cyberbully และอื่น ๆ

และก็เหมือนกับทุกครั้งที่บัณฑิตประกาศออกมาก็มักไม่ค่อยตรงใจวัยจ๊าบชาวไอทีกันซักเท่าไหร่ เพราะมันยิ่งฟังยิ่งงง บางครั้งถึงกับต้องหยุดแปลไทยเป็นไทยอีกรอบ 

เลยเป็นที่มาของ podcast ช่วงแบบนี้ ซึ่งสามารถเอามาขัดตาทัพช่วงของขาดและมาทดแทนช่วงให้ความรู้ได้เป็นอย่างดี 

ซึ่งเอาจริง ๆ ไอเดียนี้มันมีมานานแล้วนะ แต่ไม่ได้ทำ เพราะดันไปติดกับดักว่าอยากทำ Podcast ยาวๆ ด้วยจริตของตัวเองที่ฟังแต่ podcast ยาวๆ Witcast งี้, เสาเสาเสา งี้ เลยอยากจะทำแต่ podcast ยาวๆ 

หลังๆมานั่งฟัง podcast ไปเรื่อย ๆ ก็พบว่า เออ podcast สั้นๆมันก็ OK ดีนี่หว่าไม่ได้เสียหายอะไร อยากทำอะไรก็ทำ เลยเอาโปรเจคเดิมมาปัดฝุ่นใหม่แล้วกัน 

ฉะนั้นจากนี้ไปวันพุธแล้วกันนะ จะมีช่วง ศัพท์(ไอที)ประหลาดมาเล่าไปเรื่อย ๆ แบบพยายามบ้านๆที่สุดนะ 

เอ้า! มาเริ่มกันเลย  

คือวงการเทคโนโลยีจะชอบมีนิสัยเสียอยู่อย่างนึง คือชอบตั้งคำศัพท์ประหลาดๆ ออกมาเพื่ออธิบายคำง่ายๆ 

ซึ่งเอาจริง ๆ ในฐานะคนสอนก็เป็นสิ่งที่รบกวนจิตใจเรามาก 

คือจะเอาไงดีวะ? 

จะเรียกชื่อมันอย่างที่คนอื่นในวงการเรียกกัน แล้วคนเรียนเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้าง หรือจะไล่อธิบายทีละคำแล้วสอนไม่ทันดี หรือบางทีคนเรียนอาจจะรู้อยู่แล้วก็ได้นะ แต่รู้มาแบบเดียวกันหรือเปล่านี่อีกเรื่องนึง 

จนถึงทุกวันนี้ก็ยังหาแบบแผนที่ลงตัวไม่ได้ อาศัยมองตาเอาแล้วเดาว่า เค้าเข้าใจละมั้ง ..

เฮ้ย ตั้งใจให้ podcast สั้นแต่เกริ่นมาซะยาวเลย 

คำนึงที่เวลาได้ยินคนพูด แล้วทำให้ตากระตุกอยู่ตลอด แล้วต้องแอบฟังว่าเอ๊ะ ที่เค้าพูดนี่เค้าเข้าใจอยู่หรือเปล่าวะ คือคำว่า Big Data แปลเป็นไทยคือ ข้อมูลใหญ่ เออ อย่าพยายามแปลมันเลย ทีนี้ยิ่งนานวันเข้าเราก็ยิ่งได้ยินคำว่า Big data เยอะขึ้นเรื่อย ๆ เว้ย  จนมันเหมือนกลายเป็น ยาสารพัดนึก นึกอะไรไม่ออกบอก Big Data หน่อยงานภาครัฐจะของบ ก็เอาไปทำ Big Data แถมหลาย ๆ ทีพอคุยกันแล้ว เฮ้ย....มันไม่ช่ายยยย

 เล่าเรื่องการนั่งรถไฟไขุนตาล หนึ่งใน bucket list ในชีวิต 

เอาจริงๆเป็นโครงการที่คนเมืองเราน่าจะไม่มีโอกาสได้เจอเลยนะ แต่พอดีได้ไปยังหมู่บ้านอันห่างไกลในจังหวัดตากแล้วไปเจอมาเลยเอามาเล่าให้ฟัง