เขารู้ว่าถ้าคนเราเดินตรงไปเรื่อยๆ หลายๆ วัน หลายๆ สัปดาห์ หลายๆ เดือน หลายๆ ปี เขาจะเดินกลับมายังจุดเดิม สมมติว่าเขาลุกออกจากโต๊ะแล้วเดินไปตอนนี้ สักวันหนึ่งเขาจะเดินกลับมาที่โต๊ะตัวนี้อีกด้านหนึ่ง

มันต้องเป็นแบบนั้นแหละ ใครๆ ก็รู้

“ฉันรู้” ชายคนนั้นเอ่ยขึ้น “ถ้าฉันเดินตรงไปเรื่อยๆ ฉันก็จะเดินกลับมายังโต๊ะตัวนี้”

“ฉันรู้ว่ามันต้องเป็นแบบนั้น” เขาพูด “แต่ฉันไม่เชื่อหรอก เพราะฉะนั้นฉันจึงต้องพิสูจน์ว่ามันเป็นอย่างนั้นจริงหรือเปล่า”

---- 

Aunty reads Die Erde ist rund 

ป้าจะอ่านให้ฟัง: โลกกลม  
(จากเล่ม 'เรื่องเด็กๆ: โต๊ะก็คือโต๊ะ')

แผลบาดลึกเชิงอารมณ์เป็นราคาที่คนเราต้องจ่ายชำระ เพียงเพื่อจะเป็นตัวของตัวเอง 

Aunty Reads: What I Talk About When I Talk About Runningป้าจะอ่านให้ฟัง: เกร็ดความคิดบนก้าววิ่ง 

“พยายามจะไม่หลงรักใครเกินตัวอยู่หรือครับ"

"ใช่ครับ ตอนนี้ผมกำลังพยายามแบบนั้นอยู่พอดี"

“ด้วยเหตุผลอะไร"

"เป็นเหตุผลที่ง่ายมากครับ เพราะถ้ารักมากเกินไปก็จะตัดใจไม่ได้ ทุกข์ทรมานจนแทบทนไม่ไหว หัวใจแทบจะทนรับน้ำหนักเอาไว้ไม่ได้ ผมถึงพยายามที่จะไม่หลงรักเธอจนเกินตัว"

Aunty reads - Men Without Women

ทีวีพีเพิลจงใจเลือกเอาช่วงเย็นวันอาทิตย์มาที่ห้องของผม พวกเขาลอบเข้ามาในห้วงเวลาที่มีแสงสลัวราง ราวกับความคิดหดหู่ ราวสายฝนที่อำพรางตัวพร่างพรูลงมาอย่างเงียบเชียบ

ผมใช้แผ่นหลังบังไม่ให้ผู้คนด้านขวาเห็น พับหนังสือพิมพ์เปลี่ยนมาถือด้วยมือซ้ายแล้วค่อยๆ ลดต่ำลงเพื่อสร้างมุมลับตา สอดนิ้วกลางและนิ้วชี้ของมือขวาเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของเขา แสงไฟนีออนสะท้อนกับกระดุมที่แขนเสื้อโค้ตของเขาเล็กน้อยและเลื่อนสู่มุมขอบเขตสายตา สูดลมหายใจช้าๆ แล้วหยุดการหายใจไว้อย่างนั้นก่อนจะคีบมุมกระเป๋าสตางค์แล้วดึงออกมา 

--- 

นักล้วงกระเป๋าหนุ่มมือฉกาจ ไร้ญาติ ไร้เพื่อน ไร้พวกพ้อง แต่ไม่ไร้ซึ่งอดีต และอดีตนั้นย้อนกลับมาฉุดรั้ง ลากเขาเข้าสู่การตกเป็นเครื่องมือกระทำการอุกอาจ ตกเป็นประหนึ่งเบี้ยบนกระดานที่ถูกควบคุมไร้สิ้นหนทางจะปฏิเสธ  ถูกกลุ่มอาชญากรร้ายกาจบังคับให้ใช้ความสามารถของเขาทำงานให้ แลกกับสวัสดิภาพของตน และของผู้คนที่เขามีน้ำใจด้วย 

ผลงานรางวัล  Kenzaburō Ōe  ประจำปี ค.ศ. 2010

คนขาดไร้จินตนาการจะเติมหัวใจตัวเองด้วยเศษหญ้าฟางข้าวไม่ได้ตระหนักไม่รู้ตัวด้วยซ้ำคนพวกนี้จะพ่นคำกลวงเปล่าเข้าใส่พยายามบังคับให้ผู้อื่นกระทำในสิ่งที่ไม่อยากทำ 

เขาไปพบหย่อมบลูเบอร์รีแห่งใหม่ตรงบริเวณหุบเขาเล็กๆ ล้อมรอบด้วยป่า ห่างจากบ้านไปราวหนึ่งกิโลเมตร ที่ลุ่มนี้ซ่อนตัวอยู่ระหว่างหน้าผาที่โอบล้อมทะเลสาบ มีหินขนาดมหึมาสองก้อนยืนจังก้าอยู่ตรงตีนผา คล้ายดวงตามืดบอดของกบยักษ์  กิ่งก้านเรียวเล็กของต้นบลูเบอร์รีแตกยอดแผ่คลุมทั่วแอ่งเป็นผืนพรมปูลาดเรียบ โดยเฉพาะกิ่งที่เติบโตบนเนินด้านใต้ที่มีแดด ออกลูกผลสีน้ำเงินดกหนา 

จากเรื่อง บลูเบอร์รี
จากเล่ม นักผจญภัยและเรื่องฟินน์อื่นๆ  (รวมเรื่องสั้นแปลกประหลาด เซอร์สุด หลุดโลก จากฟินแลนด์) 

งานแล้วเสร็จตามกำหนด แต่ภาพใบหูยังติดอยู่บนผนัง เหตุหนึ่งคือผมขี้เกียจรื้อลงมา อีกส่วนหนึ่งก็คงเป็นเพราะผมคุ้นชินกับใบหูยักษ์เสียแล้ว เหตุผลที่แท้จริงก็คือ ผมแอบหลงรักใบหู

แกะรอย แกะดาว 
บทที่ 1 ลึงค์วาฬกับสาวสามอาชีพ

ชายใดร่วมเตียงกับสกั๊งก์ ชายนั้นไม่ควรบ่นว่าลูกของเขาตัวเหม็น

วันอาทิตย์สำหรับเท็งโกะคือ ตัวตนที่คล้ายดวงจันทร์อันบิดเบี้ยว ซึ่งหันแต่ด้านหลังที่ดำมืดให้ตลอด ในวัยเด็ก เท็งโกะนึกอยู่บ่อยครั้งว่า จะดีแค่ไหนถ้าวันอาทิตย์ไม่เวียนมาถึง จะสนุกแค่ไหนถ้ามีเรียนทุกวันไม่มีวันหยุดเลย และภาวนาขอให้วันอาทิตย์ไม่เวียนมา