Ο Λάμπρος και ο Ζήσης ανταλλάσσουν σοφίες για τη ζωή, μοιράζονται θανατικά που βίωσαν επί σκηνής και μετανιώνουν που οι γυναίκες τους γνωρίστηκαν παραπάνω από όσο έπρεπε.