ကိုယ်က သဘောထား မြင့်မြတ်သွားရင် ဘယ်အလုပ်ပဲလုပ်လုပ် အဲဒီအလုပ်က ကိုယ့်ရဲ့ မြင့်မြတ်မှုကို အကောင်အထည်ဖော်ပေးနေတယ်။ ကိုယ်လုပ်တဲ့အလုပ်က ကိုယ့်ရဲ့ မျှတတဲ့စိတ်နဲ့ အသိဥာဏ်ကို လေးနက်အောင်၊ မြင့်မြတ်အောင်လုပ်ပေးနေတယ်၊စိတ်ချမ်းသာမှုရအောင် လုပ်ပေးတယ်။

ကိုယ့်စိတ်ကို ကိုယ်သိရင် စိတ်က်ု အေးချမ်းအောင်ထားနိုင်လာတယ်။ အဲဒီ အေးချမ်းတဲ့စိတ်နဲ့ သူ့ကို အေးအေးဆေးဆေး လေးလေးစားစား မေတ္တာ ကရုဏာနဲ့ ဆက်ဆံရင် မိတ်ဆွေဖြစ်သွားတော့မှာပဲ။ လူတိုင်းဟာ အဲဒါမျိုးကို လိုချင်ကြပါတယ်။ ကိုယ်က အရင် ပေးနိုင်ဖို့ အရေးကြီးပါတယ်။

ငါ့ကို ဘယ်သူမှ မကောင်းမပြောရင် ကောင်းမှာပဲလို့ ယူဆမှာပဲနော်။ အမှန်ကတော့ အဲဒီလို ယူဆတာမကောင်းဘူး။ ငါ့ကို ဘယ်သူမှ မကောင်းမပြောရင် ငါဟာ ရင့်ကျက်လာတဲ့သူ ဖြစ်မလာနိုင်ဘူး။ ကိုယ့်ကို ချီးမွမ်းနေတဲ့ကြားမှာ ပြုံးပြုံးလေးနေရတာ ဘာမှ အခက်အခဲ မရှိဘူး။

အင်မတန် နက်နဲသိမ်မွေ့တဲ့အချက်က သူတစ်ပါးကို မလေးမစား ဆက်ဆံလိုက်ရပြီဆိုရင် အဲဒီလိုဆက်ဆံတုန်းမှာ ကိုယ့်စိတ်ကို ပြန်ကြည့်လိုက်စမ်းပါ။ အင်မတန် အခံရခက်တယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို အထင်သေးသွားတယ်။ ကိုယ့်ကိုယ်ကို လေးစားမှုလျော့သွားတယ်ဆိုတာ တွေ့ရလိမ့်မယ်။

ကိုယ့်အကြောင်းကို ပိုသိလေလေ သူတစ်ပါးကိုလည်း ကိုယ်ချင်းစာနိုင်လေလေ ဖြစ်လာတယ်။ ကိုယ်တိုင်က မေတ္တာဘယ်လောက်ငတ်သလဲဆိုတာသိရင် သူတစ်ပါး မေတ္တာ ဘယ်လောက် ငတ်သလဲဆိုတာ သိတယ်။

ကိုယ့်ကို လူတစ်ယောက်က လိမ်တာညာတာ ဟန်လုပ်တာ မပါဘဲနဲ့ အရိုးသားဆုံး၊အပွင့်လင်းဆုံး ဆက်ဆံမယ်ဆိုရင် စိတ်ထဲမှာ အင်မတန် အေးချမ်းတယ်။ အဲဒါကြောင့် ရိုးရိုးသားသား၊ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ဆက်ဆံတာဟာ စိတ်ကို အေးချမ်းစေတယ်။ ကျေနပ်မှု ကြင်လင်မှု အများကြီး ရစေတယ်။

ကိုယ့်ကို လူတစ်ယောက်က လိမ်တာညာတာ ဟန်လုပ်တာမပါဘဲနဲ့ အရိုးသားဆုံး၊ အပွင့်လင်းဆုံး ဆက်ဆံမယ်ဆိုရင် စိတ်ထဲမှာ အင်မတန် အေးချမ်းတယ်။

ကိုယ့်အကြောင်းကို မသိဘဲနဲ့ ပြင်ပတခြား ရုပ်ဝတ္တုတွေအကြောင်း ဘယ်လောက်သိသိ အဲဒီလူဟာ ဘဝကို အဓိပ္ပာယ်ရှိရှိ နေလို့မရဘူး

ငရဲရှိတယ် တိရစ္ဆာန်ရှိတယ် ပြိတ္တာရှိတယ် လူနုံ လူမွဲ လူဆင်းရဲရှိတယ် သေရဦးမယ် သတိထား။ အမရပူရ မဟာဂန္ဓာရုံ ဆရာတော်

သေခါနီး ဘာကျန်သလဲ။ ဘာအဖတ်တင်သလဲ။ ဘာမှအဖတ်မတင်ဘူး။တစ်ခုမှ ယူသွားလို့မရဘူး။သွားကြားထိုးတံတစ်ချောင်းတောင်ယူသွားလို့ မရဘူး။