Ársins Eurovision er júst farið aftur um bak og meðan seinastu atkvøðurnar vórðu taldar upp leygarkvøldið var stóra ivamálið um tað fór at vera Ísrael ella Eysturríki, sum fór avstað við sigrinum.

Mótmælir hava verið móti at ísrael er við, men tá avtornaði fekk landið dyggan stuðul frá hyggjarunum.

Eurovision byrjaði í 1956 sum ein mentanarlig friðarverkætlan og kom í kjalarvørrinum av seinna heimsbardaga.

Ein tónleikakapping, har lond kunnu koma saman og kappast um at vera besta sangtjóðin - heldur enn at stríðast á vígvøllinum.

Í áratíggju hevur Eurovision verið ein pallur fyri felagsskapi og inklusjón - men eisini fyri spenningi, mótmælum og øðrum umstríddum evnum.

Í dag spyrja vit, um Eurovision framvegis er ein friðarverkætlan - ella er hon vorðin ein vígvøllur fyri virðum og geopolitikki?

Og skulu vit boykotta lond sum Ísrael og Russland, tá teirra stjórnir bróta altjóða normar og menniskjarættindi? Ella skal tónleikurin framvegis sleppa at sameina okkum tvørtur um landamørk?

Tað spyrja vit um í Breddanum í dag. Gestir eru Knút Háberg Eysturstein og Gunnar Nóløse