مشتاق و پرشور بود و در همه روزها در بعد از ظهر کسالت آوری که همه در انتظار ورود فرستادگان اوردانته‌تا به سر می‌بردند در بازی شطرنج به عمد می‌باخت.

ولی فاقد روشن بینی بود و با همه وجود با جمهوری، وحدت قاره و آنچه مربوط به اندیشه‌های سیاسی ژنرال بود مخالفت می‌کرد. اسقف در کنگره تحسین برانگیز که نایب رئیس آن بود به خوبی دریافت که وظیفه واقعی او ایجاد مانع در مسیر سوکره برای دسترسی به اقتدار است و این کار را چه در گزینش کارگزاران و چه در ماموریت مشترک انها در حل مسالمت آمیز درگیر در ونزوئلا بدخواهانه انجام میداد.

روز بعد در دیداری خصوصی و طولانی از اوضاع مرزها باخبر شد. به ژنرال اولیری فرمان داد با ماموریت کسب و اطلاعات تازه راجع به حرکت کشتی‌ها به مقصد اروپا به کارتاخنا برود. ولی هدف واقعی او اطلاع از جزئیات امور سیاسی پنهان منطقه باشد.

روز بعد در دهکده تنپه لنگر انداختند تا خار و بار از دست رفته را بخرند ژنرال به صورت ناشناس در کرجی ماند ولی از ویلسون خواست بازرگانی فرانسوی به نام خانوادگی لئونل را که دختری سه ساله به نام آنیتا دارد برایش پیدا کند و به کرجی بیاورد.

همه صحنه مثل گذشته است. کشیش شگفت زده به ژنرال گفت: ببخشید عالیجناب تا حدی که می‌دانم شما پیشتر هرگز به اینجا نیامدید.

ژنرال با همان کلام کنایه دار معمول به منظور رفع تردید آنان گفت: «شاید تجسم باشد در این شهر هر اتفاقی ممکن است رخ دهد»

آخرین مرحله سفر به هوندا در امتداد پرتگاهی هراس آور و در هوایی همچون شیشه گداخته بود که تنها نیروی فراوان جسمانی و قدرت فردی همچون او می‌توانست چنین شرایطی را تحمل کند.

در ماه اکتبر سال گذشته پس از پیاده شدن از کشتی در هامبورگ سفر مطالعاتی را آغاز کرد و در دوم مارس ۱۸۳۱ در فلورانس در روزنامه تجارت خبر مربوط به درگذشت ژنرال را خواند. با این حال شش ماه گذشت تا حکومت درجات و افتخارات نظامی را به اون بازگرداند.

قایق توپ داری که در بندر لنگر انداخته بود با اطلاع از نزدیک شدن ناوگان کوچک به حرکت درآمد. خوزه پالاسیوس از محوطه حفاظت شده کرجی قایق را دید. روی ننو خم شد و به ژنرال که با چشمان بسته دراز کشیده بود گفت عالیجناب به مومپوکوس رسیدیم. ژنرال بدون اینکه چشم بگشاید گفت: «سرزمین خدا»

خوسه پالاسیون پر سابقه‌ترین خدمتکار ژنرال ارباب خود را برهنه و با چشمان باز غوطه ور در آب زلال وام حمام یافت و تصور کرد که غرق شده است.