Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés.

Reflexión escrita por el sacerdote diocesano José Manuel Martínez.

Música © Mingos Lorenzo.

_______________

O Evanxeo de hoxe segue a facer referencia a aqueles diálogos que mantivo Xesús cos Apóstolos e nos que os ía formando para que tiveran clara a súa persoa e a súa misión. Xesús inicia o diálogo con Tomé, ese Apóstolo crente e non crédulo. Crente porque se cuestiona a súa fe, porque se propón o seu seguimento, igual ca o resto.

Xesús afirma unha vez máis que El é home e Deus ao mesmo tempo. Que as súas verbas responden ao plan de Deus para a humanidade. Unha humanidade divinizada e unha divindade humanizada en cada persoa, en cada situación e en cada acontecemento.

“O que crea en min, fará el tamén as obras que eu fago”. O seguimento da persoa e da mensaxe de Xesús levan, sen ningunha dúbida, a facer posible a extensión do seu Reino neste mundo. Todos e cada un e cada unha de nós somos os continuadores do traballo de Xesús nas nosas vidas e ao noso redor.

Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés.

Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Juan Carlos Rial.

Música © Mingos Lorenzo.

_______________

Esta parábola non nos pide que sexamos persoas activas, que “fagamos cousas”. Non valora as persoas segundo o número de boas obras que fixeramos. É posible que esteamos acostumados a valoralo todo en función dos resultados de produción, que é un criterio económico; pero este non é o criterio de Xesús cando fala de dar froito, sobre todo porque pensa nas persoas. Os froitos que podemos dar non son “medibles”; moitas veces nin os vemos, pero están.

Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés.

Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Javier Alonso.

Música © Mingos Lorenzo.

_______________

Neste ano xubilar Xosefino celebramos esta festividade de San Xosé Obreiro. O Papa Francisco lémbronos na carta “Patris corde” que o artesán de Nazaret, esposo de María, foi un pai traballador. O labor de cada día realizouno non só naquel pobo, sacou adiante a súa familia como refuxiado en Exipto. Os evanxeos non poñen nel verba ningunha, pero o seu traballo silencioso foi o de facer o proxecto de Deus.

Que mellor obreiro para comezar a construír o Reino no santuario da vida e no fogar do Fillo de Deus?

Na viaxe do Papa Francisco a Kenia en 2015 lembrou os tres “T” imprescindibles do desenrolo humano: terra, teito e traballo. San Xosé procurounos na terra de Nazaret, no teito dun fogar e no traballo de carpinteiro. Que neste tempo de crise a ninguén lles falten.

Xesús, en verbas do Papa Francisco, aprendeu de San Xosé o valor, a dignidade e a ledicia do que significa comer o pan que é froito do propio traballo.

Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés.

Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Javier Alonso.

Música © Mingos Lorenzo.

_______________

Ti o es todo. A casa non está baleira, o camiño non e descoñecido, o encontro faise na verdade e a vida non é soidade.

Xesús ves facer fogar connosco para que nós esteamos a vivir en Ti. Pon a túa tenda no medio de nós e nós camiñamos por vieiros de vida ata descansar contigo.

Carga, Señor, no teu lombo esta ovella perdida. Leva con amor sobre ti o que está desvalido. Bo Samaritano sándanos na pousada do teu fogar.

Estar contigo é o maior agasallo. Máis non se pode pedir. Sentar ao teu carón e sentir o latir do teu peito. Partir o pan da vida e sermos refuxiados da intemperie do medo e da incerteza. Compartir a conversa da fraternidade e ollar o futuro en eternidade.

Contigo facemos camiño.

Contigo vivimos na verdade.

Contigo sempre estamos na vida.

Contigo estamos no Pai e somos irmáns.

Contigo temos saudade de vivirmos no teu fogar.

Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés.

Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Javier Alonso.

Música © Mingos Lorenzo.

_______________

Celebramos a festividade de Santa Catarina de Siena patroa de Europa. Doutora da Igrexa coa sabedoría dos sinxelos. Predicadora do Evanxeo coa verba do corazón. Paixón de ofrenda en Cristo unida. Coñecendo a Xesús coñeceuse a si mesma. Non separou a Cristo do seu corpo que é Igrexa. Desde o silencio e a soidade converteu o seu labor en traballo pola unidade e a paz. As súas epístolas chegaron ao sucesor de Pedro clamando conversión.

Na súa curta vida, 33 anos, espallou o recibido do Señor polos camiños de Europa. Un tempo marcado pola terrible peste, polas guerras e divisións, por unha Igrexa fragmentada e enfrontada, Catarina é lumieira de Cristo.

Celebramos a vida dunha muller, cristiá, consagrada, sabia e valente. A sabedoría de Deus é máis grande que a dos homes. A Historia está escrita coa vida dos sinxelos. Na debilidade dos febles amósase a forza do Espírito.

Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés.

Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Javier Alonso.

Música © Mingos Lorenzo.

_______________

Por causa das máscaras os lentes póñense opacos. A vista queda turba, a mirada non é clara. E vemos o mundo dun xeito nada axeitado. A mirada sobre os demais queda confusa.

Como queres ver o mundo, os demais, a vida, a historia e a ti mesmo? Con corazón e vida ou como tribunal?

E pomos os lentes da balanza da nosa xustiza proclamando o que está ben e o que está mal.

E con iso chega?

A ollada do Pai vértese sobre de nós cun corazón compasivo. As entrañas dunha nai que agarima o filliño no colo e arrolan no meniño adormecido cantares de paz.

Non teñas medo, eu estou contigo. Non vin para xulgar, senón para dar vida.

Queres vivir?

Respira o alento do Espírito. Deixa que a vida estea en ti, estea en todos.

A palabra da nova alianza está escrita no corazón. A vontade do Pai xa é o ADN do noso ser.

Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés.

Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Javier Alonso.

Música © Mingos Lorenzo.

_______________

Día de festa e o templo resplandecía en fermosura. E Xesús pasea lembrando a sabedoría de Salomón, e “aquí está quen é máis que Salomón” e este é o que é máis que o templo.

Para crer necesitamos confiar, superar barreiras que cegan o entendemento. Precisamos do colirio que limpe os ollos, luz que alumee camiños.

Para crer precisamos esquecernos de nós mesmos. Sabermos que o Espírito penetra coa verba fecundante ata o máis íntimo do ser.

Para crer fai falla deixar individualismos, establecer novos vieiros, deixar transformar o un en todo, o feito en Gracia, a vida en Amor.

E Cristo pasea, camiña, acompaña os corazóns inquedos. Es ti ou temos que esperar?

Podemos escoitar “eu son a luz do mundo, eu son a auga viva, eu son a resurrección e a vida”. Poderemos gustar: ti es todo en nós e nós somos un en ti.

Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés.

Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Javier Alonso.

Música © Mingos Lorenzo.

_______________

Somos moi dados a darmos consellos, dicir o que teñen que facer os demais e solucionar os seus conflitos, tanto os internos como os de relación.

Estamos afeitos a sermos guieiros, encamiñar a vida e ter a solución aos problemas sociais, económicos e ata de orde mundial.

Somos quen de ocupar o posto de mando, dar ordes e por o rumbo ao buque, aínda que se estampe contra un iceberg.

Somos quen de falar de empatía, resiliencia e “outros palabros” da psicoloxía, por obxectivos e adaptar a linguaxe á nosa razón.

Pero, pornos no lugar do outro? Intentar entender o seu corazón? Dispornos a entregar a vida?

Abre os ollos e mira ao pastor. Abre o corazón e déixate guiar. O Señor Resucitado deixou mallar no seu corpo, furar a súa carne, pendurar coma un criminal. O Pastor polas ovellas, o inocente polos culpables.

Ser discípulo é camiñar detrás de quen nos ama.

Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés.

Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Juan Carlos Rial.

Música © Mingos Lorenzo.

_______________

O evanxeo presenta ao resucitado como un pastor que ten unha relación particular con cada un de nós, o que vai diante da comunidade dos discípulos, diante da igrexa.

Pastor e ovella son conceptos afastados para todos nós, pero aínda así somos capaces de imaxinar a situación.

A metáfora da ovella non se asocia, como no noso mundo, a pasmón, con valoracións pexorativas de uniformidade e masificación, senón que significa estar coidado, protexido, sentirse en boas mans.

Desde la Diócesis de Tui-Vigo, a través de la Vicaría de Pastoral y la delegación de Medios de Comunicación Social, te proponemos este itinerario de espiritualidad para rezar con el Evangelio de cada día desde la Cuaresma hasta Pentecostés.

Reflexión escrita por el sacerdote diocesano Xosé Manuel Pereira.

Música © Mingos Lorenzo.

_______________

Lemos hoxe a pasaxe final do capítulo 6 de San Xoán, coas reaccións que produce o discurso de Xesús sobre o Pan de vida. Cando pasamos do comer ata fartar, a asumir na vida a configuración coa persoa de Cristo, entón son moitos os que abandonan: “dende aquela moitos dos seus discípulos botáronse para atrás e xa non andaban con el”.

Mentres nos movemos no ritualismo, no máxico, no cumprimento, é fácil seguir. Pero cando queremos asumir na vida o Evanxeo e a súa forza transformadora, da nosa propia vida e da nosa sociedade; cando queremos que a Eucaristía sexa a forza que nos renove, entón resulta algo máis complicado. Pero con todo, nós dicimos coma Pedro: Señor, a onda quen imos ir? Ti tes palabras de vida eterna e nós cremos e recoñecemos que Ti es o Santo de Deus.