สัปดาห์ที่ผ่านมานี้มีการโปรดเกล้าแก้ไขรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ.2560 แก้ไขเพิ่มเติม ฉบับที่ 1 ที่ให้มี สมาชิกสภาผู้แทนราษฎรเขตจำนวน 400 คน และบัญชีรายชื่อ 100 คน โดยเค้าลางว่าจะเป็นระบบ Parallel หรือระบบคู่ขนาน ที่การคิดคะแนนของทั้งสองไม่เกี่ยวข้องกัน แต่นั่นก็ยังต้องไปดูการร่าง พรป การเลือกตั้งที่จะมากำหนดการนับคะแนนการเลือกตั้งอีกทีนึง ฟังดูซับซ้อนเสียจริง ซึ่งก็ไม่แน่ใจว่า ระบบที่ได้จะออกมาหน้าตายังไงกันแน่ ซึ่งทั้งนี้ทั้งนั้น ระบบรัฐสภาที่ใช้ตัวแทนในการโหวตลงคะแนน ก็คงจะไม่ต่างกับระบบการล็อบบี้มากนัก ซึ่งคำว่าล็อบบี้ก็ไม่ใช่คำไม่ดี เพราะเป็นการประชุมเพื่อตกลงหามติกันมาก่อนโหวตจริงเท่านั้น

ต่อมาเรื่องความสัมพันธ์ของจีน ไต้หวัน สหรัฐ ไทยจะรับมืออย่างไร เมื่อต้องการจะเป็น "มิตร" กับทุกคน

สุดท้าย เรื่องการควบรวมกิจการของเครือข่ายโทรศัพท์มือถือ พูดไปก็คงจะเหมือนแผ่นเสียงตกร่อง แต่อยากจะชี้ให้เห็นว่า การมองทุนนั้นไม่ควรมองทุนเป็นเครื่องมือที่จะนำไปสู้กับทุนใหญ่ เพราะมันจะทำให้เรากลายเป็นนายทุนและถูกกลืนเสียเอง แต่ควรมองทุนเป็นสาเหตุ เพื่อที่จะทำความเข้าใจว่ามนุษย์ไม่ได้แยกตัวออกจากทุน แต่ทุนเป็นสาเหตุของทุกสิ่ง เช่น ความเหลื่อมล้ำ จึงต้องหาทางที่จะต่อรองกับนายทุนด้วยสิ่งที่เรามี เช่น แรงงาน